ITPB2/415-282/10/TJ - Możliwość zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych zwrotu kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących jego własność dla potrzeb zakładu pracy, na podstawie umowy o korzystanie z samochodu prywatnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2010 r. (data wpływu 16 marca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 czerwca 2010 r. (data wpływu 14 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Ponieważ wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 7 czerwca 2010 r. wezwano do jego uzupełnienia. Braki wykazane w wezwaniu uzupełniono w dniu 14 czerwca 2010 r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pan zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Pobiera Pan wynagrodzenie zasadnicze oraz prowizję. Pracuje Pan jako windykator należności. Do pracy, na podstawie umowy z pracodawcą, wykorzystuje Pan swój samochód i ponosi wszelkie koszty związane z jego eksploatacją. Wypełnia Pan dokumentację ewidencjonującą przejechane kilometry, która zawiera: Pana imię i nazwisko, adres, numer rejestracyjny, serię, markę, rocznik samochodu, pojemność silnika oraz tabelę, do której wpisuje Pan kolejne numery wpisu, datę wyjazdu, opis trasy wyjazdu, cel wyjazdu, liczbę przejechanych kilometrów, stawkę za kilometr (0,75 zł), iloczyn kilometrów i stawki, podpis pracodawcy, uwagi. Ponadto podpisuje Pan każdą stronę dokumentu. Pracodawca, z wynagrodzenia zasadniczego i prowizji wypłacanych łącznie na koniec miesiąca potrąca 18% podatku dochodowego od kwoty kilometrówki za poprzedni miesiąc. Samą kilometrówkę wypłaca w całości, bez potrąceń. W druku PIT-11 pracodawca doliczył kilometrówkę do przychodu za 2009 r. Nie została ona ujęta w kosztach uzyskania przychodu. W rubryce koszt uzyskania przychodu widnieje kwota 556 zł 25 gr. Ponadto podaje Pan, że u obecnego pracodawcy pracuje Pan od 20 sierpnia 2009 r. Dodatkowo wyjaśnia Pan, że zwrotu poniesionych wydatków związanych z użytkowaniem samochodu prywatnego do celów służbowych pracodawca dokonuje na podstawie "Umowy o korzystanie z samochodu stanowiącego własność pracownika dla celów służbowych", oraz że nie uzyskał Pan informacji o innych podstawach prawnych takiego postępowania pracodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, kilometrówka przy stawce 0,75 zł za jeden kilometr, czyli mniej niż 0,8358 zł, zwolniona jest z podatku dochodowego od osób fizycznych. Powinna być wypłacana w całości, bez potrąceń, jak inne świadczenia wypłacane przez pracodawcę, jako zwrot kosztów poniesionych na rzecz pracodawcy. Nie powinna być doliczana do przychodów, a tym samym ujmowana w dokumencie PIT-11, czyli nie powinna być ujmowana w kosztach uzyskania przychodu. W sytuacji jednak uznania, że kwota wypłacanej kilometrówki podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, wówczas powinna być wliczana do kosztów uzyskania przychodu, gdyż jest to koszt, który jest ponoszony w celu uzyskania dochodu i wywiązania się z umowy o prace. W kwestii domagania się korekty informacji PIT-11 Wnioskodawca uważa, że na Jego uzasadnione żądanie pracodawca jest zobowiązany do niezwłocznej korekty tego dokumentu do trzech lat (okresów rozliczeniowych) wstecz.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednym ze źródeł przychodów, określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na mocy natomiast art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Należy wskazać, że stosownie do art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Z cytowanych przepisów jednoznacznie wynika, że do przychodów pracownika zaliczyć należy wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, wynikające z zawartej umowy bądź mające związek z faktem wykonywania przez niego pracy, pełnienia służby.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolny od podatku jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika; przepis art. 23 ust. 7 stosuje się odpowiednio.

Z powyższego przepisu wynika, że zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy jest wolny od podatku dochodowego, jeżeli samochód jest wykorzystywany w jazdach lokalnych, a obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów odrębnych ustaw.

Powyższe zwolnienie dotyczy m.in. listonoszy, pracowników służby leśnej oraz pracowników socjalnych, gdyż uprawnienia w tym zakresie przyznają im przepisy wspomnianych poniżej odrębnych ustaw, tj.:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że zwrotu poniesionych przez Pana wydatków związanych z użytkowaniem samochodu prywatnego dla celów służbowych pracodawca dokonuje na podstawie "umowy o korzystanie z samochodu stanowiącego własność pracownika do celów służbowych", oraz że nie uzyskał Pan informacji o innych podstawach prawnych takiego postępowania. Oznacza to, że zwrot kosztów poniesionych przez Pana z tytułu używania prywatnego samochodu dla potrzeb pracodawcy nie korzysta ze zwolnienia określonego w zacytowanym art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stanowi przychód ze stosunku pracy, który zgodnie z art. 12 ust. 1 podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Należy jednak zauważyć, iż powyższe nie dotyczy należności otrzymywanych przez pracownika tytułem zwrotu kosztów używania samochodu prywatnego dla celów podróży służbowej, gdyż te korzystają ze zwolnienia na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit a) ustawy.

W konsekwencji więc wypłacone kwoty pracodawca, jako płatnik, miał obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z tego też względu stwierdzić należy, że nie ma Pan podstaw do ubiegania się o korektę informacji PIT-11, gdyż sporządzona ona została w sposób prawidłowy i zgodny z obowiązującym stanem prawnym i faktycznym.

Odnosząc się natomiast do poglądu Pana, w myśl którego wypłacona Panu "kilometrówka" powinna stanowić koszt uzyskania przychodu wskazać należy, że zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym osiąga Pan dochody ze stosunku pracy. Oznacza to, że dla ustalenia dochodu zastosowanie znajdą koszty uzyskania przychodu wskazane przez ustawodawcę w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

W myśl natomiast art. 22 ust. 11 ww. ustawy jeżeli roczne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 2, są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, w rocznym rozliczeniu podatku koszty te mogą być przyjęte przez pracownika lub przez płatnika pracownika w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.

Powyższe przepisy zawierają więc zasady ustalania i wysokość kosztów uzyskania przychodu ze stosunku pracy, które zostały określone w sposób zryczałtowany. Oznacza to, że wolą ustawodawcy w przypadku stosunku pracy i stosunków pokrewnych wyłączono ogólną zasadę, w myśl której kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodu. Jedyny wyjątek przewidziany w powołanym art. 22 ust. 11 ustawy nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie. W konsekwencji więc brak jest podstaw prawnych do przyjęcia, iż otrzymywany przez Pana zwrot kosztów użytkowania samochodu prywatnego dla celów służbowych może stanowić koszt uzyskania przychodu z tytułu stosunku pracy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.