ITPB2/415-253/12/ENB - PIT w zakresie opodatkowania otrzymanego odszkodowania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2012 r. (data wpływu 12 marca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2012 r. (data wpływu 4 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanego odszkodowania - jest prawidłowe.

W dniu 12 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem w dniu 4 czerwca 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanego odszkodowania.

We wniosku tym i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 1957 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość o powierzchni 0,4457 ha. W dniu 26 sierpnia 2009 r. decyzją burmistrza został zatwierdzony podział nieruchomości, zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy, uchwalonego uchwałą Rady Miejskiej. Podział nieruchomości miał na celu realizację ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego poprzez wydzielenie dwóch samodzielnych działek pod zabudowę mieszkaniową. Decyzją Burmistrza Miasta i Gminy ustalono opłatę adiacencką w wysokości 6.452,40 zł, w oparciu o operat szacunkowy nieruchomości przed i po podziale. W dniu 14 czerwca 2011 r. spisano protokół uzgodnień dotyczący ustalenia odszkodowania za przejęte z mocy prawa na rzecz gminy nieruchomości. Protokół obejmował uzgodnienia stron odnośnie wysokości i terminu wypłaty odszkodowania za przejęcie z mocy prawa nieruchomości o powierzchni 0,0912 ha, która przeszła na własność gminy z przeznaczeniem na ulicę pieszojezdną, stosownie do przepisu art. 98 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Wysokość odszkodowania za grunty o powierzchni 0,0912 ha przejęte z mocy prawa na własność gminy wyniosła 68.299 zł. Wnioskodawca wyraził zgodę na potrącenie z należności wierzytelności wobec gminy w kwocie 6.452 zł wynikającej z opłaty adiacenckiej. Pozostała po potrąceniu kwota w wysokości 61.846 zł została przekazana Wnioskodawcy.

W przesłanym uzupełnieniu wskazano, iż odszkodowanie zostało wypłacone na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami, natomiast postępowanie wywłaszczeniowe zostało wszczęte na podstawie wniosku złożonego przez Wnioskodawcę w dniu 11 lipca 2008 r. dotyczącego podziału nieruchomości.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie z tytułu przejęcia gruntu przez gminę korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowanie jest rekompensatą za poniesioną szkodę, a nie wzbogaceniem od którego powinien być płacony podatek. W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy otrzymane odszkodowanie za przejęcie gruntu z przeznaczeniem na drogę publiczną jest wolne od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl natomiast art. 21 ust. 1 pkt 29 powołanej powyżej ustawy wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Z treści wniosku wynika, iż w 1957 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość o powierzchni 0,4457 ha. W dniu 26 sierpnia 2009 r. decyzją burmistrza został zatwierdzony podział nieruchomości, zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy, uchwalonego uchwałą Rady Miejskiej. Podział nieruchomości miał na celu realizację ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego poprzez wydzielenie dwóch samodzielnych działek pod zabudowę mieszkaniową. Decyzją Burmistrza Miasta i Gminy ustalono opłatę adiacencką w wysokości 6.452,40 zł, w oparciu o operat szacunkowy nieruchomości przed i po podziale. W dniu 14 czerwca 2011 r. spisano protokół uzgodnień dotyczący ustalenia odszkodowania za przejęte z mocy prawa na rzecz gminy nieruchomości. Protokół obejmował uzgodnienia stron odnośnie wysokości i terminu wypłaty odszkodowania za przejęcie z mocy prawa nieruchomości o powierzchni 0,0912 ha, która przeszła na własność gminy z przeznaczeniem na ulicę pieszojezdną, stosownie do przepisu art. 98 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Wysokość odszkodowania za grunty o powierzchni 0,0912 ha przejęte z mocy prawa na własność gminy wyniosła 68.299 zł. Wnioskodawca wyraził zgodę na potrącenie z należności wierzytelności wobec gminy w kwocie 6.452 zł wynikającej z opłaty adiacenckiej. Pozostała po potrąceniu kwota w wysokości 61.846 zł została przekazana Wnioskodawcy. Odszkodowanie zostało wypłacone na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami, natomiast postępowanie wywłaszczeniowe zostało wszczęte na podstawie wniosku złożonego przez Wnioskodawcę w dniu 11 lipca 2008 r. dotyczącego podziału nieruchomości.

Zasady dotyczące ograniczenia lub pozbawienia praw do nieruchomości oraz związanych z tym odszkodowań, reguluje ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 98 ust. 1 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne: gminne, powiatowe, wojewódzkie, krajowe - z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą, z mocy prawa, odpowiednio na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis ten stosuje się także do nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek użytkownika wieczystego, z tym że prawo użytkowania wieczystego działek gruntu wydzielonych pod drogi publiczne wygasa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis stosuje się odpowiednio przy wydzielaniu działek gruntu pod poszerzenie istniejących dróg publicznych.

Natomiast w myśl art. 98 ust. 3 tej ustawy za działki gruntu, o których mowa w ust. 1, przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielem lub użytkownikiem wieczystym a właściwym organem. Przepis art. 131 stosuje się odpowiednio. Jeżeli do takiego uzgodnienia nie dojdzie, na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego odszkodowanie ustala się i wypłaca według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości.

Z analizy art. 21 ust. 1 pkt 29 cytowanej ustawy wynika, że przedmiotowe zwolnienie nie będzie przysługiwało, w sytuacji gdy łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

W przypadku, gdy spełniony będzie tylko jeden z warunków albo gdy żaden z nich nie zostanie spełniony, wówczas uzyskany przychód będzie korzystał ze zwolnienia.

Z wniosku wynika, iż nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę w 1957 r. natomiast postępowanie wywłaszczeniowe zostało wszczęte na podstawie wniosku o podział nieruchomości z dnia 10 lipca 2008 r. Zatem nabycie własności tej nieruchomości nie nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego, co oznacza, że nie została spełniona co najmniej jedna z przesłanek wyłączających zastosowanie zwolnienia przedmiotowego.

W związku z powyższym, przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu odszkodowania, wypłaconego na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami, korzysta ze zwolnienia na podstawie powołanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.