ITPB2/415-239/10/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2010 r. (data wpływu 5 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczania od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków z tytułu korzystania z basenu - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczania od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków z tytułu korzystania z basenu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną z orzeczonym umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. Powodem niepełnosprawności są między innymi problemy z kręgosłupem - dyskopatia. Lekarz sprawujący opiekę nad stanem zdrowia podatnika w celu poprawy kondycji zdrowotnej zalecił różnego rodzaju zabiegi, w tym między innymi pływanie. W związku z powyższym Wnioskodawca co najmniej raz w roku, korzysta z pobytów na leczeniu w zakładach lecznictwa uzdrowiskowego, a także na co dzień systematycznie korzysta z rehabilitacji poprzez regularne pływanie na basenie.

Pływanie odbywa się na ogólnodostępnym obiekcie, na którym znajdują się również inni uczestnicy. Pływanie nie jest nadzorowane przez rehabilitanta. Podatnik wykonuje ćwiczenia na basenie samodzielnie. Korzystanie z basenu jest odpłatne. W ww. celu Wnioskodawca sam wykupuje comiesięczny abonament na pływalnię, udokumentowany fakturami VAT.

Pływanie pozwala na poprawę stanu zdrowia Wnioskodawcy, tj. wpływa na lepszą sprawność ruchową, mniejszy ból oraz poprawia Jego samopoczucie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opłaty ponoszone na wykup abonamentu na pływanie na ogólnodostępnym basenie, udokumentowane fakturami VAT - przez osobę niepełnosprawną z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności - można odliczyć od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako wydatki na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6 oraz art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty na wykup abonamentu na regularne pływanie na ogólnodostępnym basenie, poprawiające niepełnosprawność ruchową przy dyskopatii kręgosłupa, ponoszone przez osobę niepełnosprawną z orzeczonym umiarkowanym stopniem niepełnosprawności są wydatkami na odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne, podlegającymi odliczeniu od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wobec zaleceń lekarza oraz biorąc pod uwagę wpływ pływania na poprawę stanu zdrowia, można uznać, iż systematyczne, codzienne pływanie nie tylko w ośrodkach opiekuńczo-leczniczych, zakładach uzdrowiskowych, ale również na basenie ogólnodostępnym jest zabiegiem rehabilitacyjnym dla osoby niepełnosprawnej z dyskopatią. Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe stanowisko znajduje oparcie w treści art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b - 7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 6 stanowi, iż wydatkami, o których mowa powyżej są wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

W myśl art. 26 ust. 7d powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Z kolei w świetle art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia "zabieg", "rehabilitacja" oraz "rehabilitacja lecznicza". Zatem koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w "Słowniku wyrazów obcych" (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz "Encyklopedii" PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię. Istotne znaczenie mogą mieć również zabiegi chirurgiczne zmierzające do przywrócenia organicznych funkcji, zmniejszenia następstw nieodwracalnych zmian lub wyrównanie ich w takim stopniu, aby poszkodowanemu przywrócić jego społecznie przydatną sprawność. Zatem w ramach ww. ulgi podatkowej mieszczą się z pewnością wydatki na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne zlecone przez lekarza poniesione przez osobę niepełnosprawną.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną z orzeczonym umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. W celu poprawy stanu zdrowia regularnie pływa i w tym celu wykupuje comiesięczny abonament na ogólnodostępnej pływalni. Potwierdzeniem poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków są faktury VAT. Korzystanie z basenu, wpływa na polepszenie sprawności ruchowej Wnioskodawcy, zmniejsza ból oraz poprawia Jego samopoczucie.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że pływanie niewątpliwie wpływa na polepszenie ogólnego stanu zdrowia, jednakże nie można czynności tej zakwalifikować do kategorii zabiegów rehabilitacyjnych, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy, gdyż baseny są placówkami przeznaczonymi do ogólnej rekreacji - cechuje je ogólnodostępność co oznacza, że są przeznaczone dla wszystkich chętnych do korzystania z nich, a więc, nie tylko dla osób niepełnosprawnych.

Na ogół placówki takie, nie zatrudniają wykwalifikowanego personelu do wykonywania zabiegów rehabilitacyjnych, co ma miejsce także w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym. Ponadto dla ww. placówek usługi w zakresie poprawy stanu zdrowia osób niepełnosprawnych korzystających z nich nie stanowią przedmiotu działalności, tak jak to ma miejsce w przypadku placówek specjalizujących się w rehabilitacji.

Chętny do korzystania z ich usług wykupuje bilet lub karnet i na własną odpowiedzialność korzysta indywidualnie lub grupowo z oferowanych usług.

A zatem nie można stwierdzić, iż ogólnodostępny basen jest placówką specjalizującą się w rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Osoby chcące skorzystać z usług oferowanych przez ogólnodostępny basen robią to bez udziału rehabilitanta, na własną odpowiedzialność. Nie są one kierowane na określone ćwiczenia, które uwzględniałyby rodzaj i stopień niepełnosprawności, a więc usług oferowanych przez takie placówki nie można zaliczyć do zabiegów rehabilitacyjnych w rozumieniu art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy.

Brak jest zatem podstaw do uznania, iż wymienione przez Wnioskodawcę wydatki mogą być odliczone od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.