ITPB2/415-236/11/IL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2011 r. (data wpływu 3 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - jest prawidłowe.

W dniu 3 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W Spółce działa Zakładowy Fundusz świadczeń Socjalnych. Z regulaminu wynika, że Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych przeznaczony jest do finansowania działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z ZFŚS, wymienionych w tym regulaminie (chodzi tu o pracowników Spółki). Zgodnie z § 9 pkt 2.1 w ramach działalności socjalnej środki ZFŚS mogą być przeznaczone na następujące usługi: dofinansowanie do różnych form wypoczynku, z przeznaczeniem na wypoczynek organizowany przez pracowników we własnym zakresie. Świadczenie wypłacane jest pracownikom ze środków ZFŚS w formie pieniężnej w różnej wysokości. Najniższe świadczenie to kwota 400 zł. Od wszystkich wypłacanych świadczeń pieniężnych pobierany jest podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadczenie w formie pieniężnej wypłacane pracownikom ze środków ZFŚS w postaci dofinansowania do wypoczynku jest zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych do wysokości 380 zł, a kwota powyżej 380 zł podlega opodatkowaniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, aby świadczenie mogło być zwolnione od opodatkowania muszą być łącznie spełnione trzy warunki:

* związek z finansowaniem działalności socjalnej określonej w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,

* sfinansowanie w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszu związku zawodowego

* wartość świadczenia nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Wnioskodawca uważa, że spełnia wszystkie kryteria i kwota wypłaconych świadczeń do wysokości 380 zł nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, opodatkowaniu podlega kwota powyżej 380 zł W przypadku zatem pracownika otrzymującego dofinansowanie do wypoczynku w wysokości 600 zł, kwota 380 zł jest wolna od podatku natomiast opodatkowana jest kwota 220 zł. (600-380=220).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które zostało otrzymane w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2009 r., wprowadzonym ustawą z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037) - zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.) działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Istotną zmianą wynikającą z nowelizacji art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mającej zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009 r. jest zwolnienie z opodatkowania - przy warunkach ustawą przewidzianych - świadczeń pieniężnych sfinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że zwolniona od podatku na podstawie powołanego przepisu jest wartość świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

* świadczenia mają związek z finansowaniem działalności socjalnej,

* świadczenia mają charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,

* są w całości sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* ich wysokość nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wypłaca pracownikom ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych świadczenia pieniężne, stanowiące dofinansowanie do wypoczynku organizowanego przez pracownika we własnym zakresie.

W świetle zacytowanych powyżej przepisów należy stwierdzić, że kwoty dofinansowania do wypoczynku organizowanego przez pracownika we własnym zakresie jako świadczenia pieniężne, sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, w ramach finansowania działalności socjalnej korzystają ze zwolnienia na mocy art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w granicach określonych w tym przepisie. Przedmiotowe zwolnienie obejmuje tylko świadczenia łącznie wynoszące nie więcej niż 380 zł w roku podatkowym, przy czym wartość świadczeń rzeczowych i świadczeń pieniężnych przyznanych pracownikowi podlega sumowaniu. W sytuacji więc, gdy wystąpi nadwyżka powyżej tej kwoty, wówczas różnicę należy zaliczyć do przychodu pracownika podlegającego opodatkowaniu, odprowadzić od niej zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wykazać w informacji PIT-11 jako przychód ze stosunku pracy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.