ITPB2/415-221/10/ENB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2010 r., (data wpływu 1 marca 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 maja 2010 r. (data wpływu 14 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzeń otrzymywanych z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Niemiec, Francji i Kanady - jest prawidłowe.

W dniu 1 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem w dniu 14 maja 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzeń otrzymywanych z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Niemiec, Francji i Kanady

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Będzie Pani zatrudniona w firmie kanadyjskiej, mającej siedzibę w Kanadzie. Jest Pani zameldowana i od kwietnia 2010 r. ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, ale pracę będzie Pani wykonywała w Niemczech (60 dni w roku), we Francji (12 dni w roku) oraz w Kanadzie (firma organizuje dla Pani szkolenia, które będą trwały ok. 2 tygodni i będą odbywały się kilka razy w roku). W Polsce nie wykonuje Pani pracy, a wynagrodzenie będzie otrzymywane z firmy kanadyjskiej.

Wynagrodzenie z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Kanady nie będzie przekraczało dziesięciu tysięcy dolarów kanadyjskich, pobyt w Kanadzie na pewno nie będzie trwał łącznie 183 dni w ciągu roku kalendarzowego. Wynagrodzenie będzie wypłacane przez pracodawcę, który ma w Kanadzie siedzibę.

W Niemczech nie będzie Pani przebywać przez okres przekraczający łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego w obecnym roku podatkowym. Wynagrodzenie od stycznia 2010 r. do marca 2010 r. było wypłacane przez poprzedniego pracodawcę mającego siedzibę w Niemczech, natomiast od kwietnia 2010 r. pracuje Pani dla nowego pracodawcy (firmy kanadyjskiej) i wynagrodzenie za pracę na terytorium Niemiec będzie ponoszone przez pracodawcę nie mającego miejsca zamieszkania i siedziby w Niemczech. Wynagrodzenie nie będzie ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, bo pracodawca nie posiada w Niemczech placówki ani zakładu.

W przypadku pracy wykonywanej na terytorium Francji, nie będzie Pani tam przebywała przez łącznie ponad 183 dni w obecnym roku podatkowym. Wynagrodzenia będą wypłacane przez pracodawcę, który nie ma miejsca zamieszkania ani siedziby we Francji. Wynagrodzenie nie będzie ponoszone przez zakład ani stałą placówkę we Francji, ponieważ pracodawca nie posiada tam placówki ani zakładu.

W urzędzie skarbowym otrzymała Pani informację, że podatek dochodowy musi być odprowadzany w Kanadzie i nie musi Pani składać zeznań podatkowych w Polsce, gdyż nie wykonuje pracy w Polsce, natomiast eksperci z Krajowej Informacji Podatkowej poinformowali Panią, że musi Pani odprowadzać podatki w Polsce, gdyż jest to miejsce Pani rezydencji.

Doradca podatkowy udzielił Pani informacji, że podatki mogą być odprowadzone w Polsce, bądź też w Kanadzie w zależności od tego, w którym z tych krajów przebywa Pani pół roku, istnieje również możliwość zapłacenia podatku w Kanadzie przez firmę, która Panią zatrudnia, nawet gdy nie będzie Pani przebywała tam przez pół roku i fakt ten, po okazaniu stosownej dokumentacji zostanie uwzględniony w momencie złożenia zeznania podatkowego w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatek od wynagrodzeń wskazanych w zdarzeniu przyszłym należy odprowadzać w Polsce, czy też może on być odprowadzany w Kanadzie.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Niemiec, Kanady i Francji podlega opodatkowaniu w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, będzie Pani zatrudniona w firmie kanadyjskiej, mającej siedzibę w Kanadzie. Jest Pani zameldowana i od kwietnia 2010 r. ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, ale pracę będzie Pani wykonywała w Niemczech (60 dni w roku), we Francji (12 dni w roku) oraz w Kanadzie (firma organizuje dla Pani szkolenia, które będą trwały ok. 2 tygodni i będą odbywały się kilka razy w roku). W Polsce nie wykonuje Pani pracy, a wynagrodzenie będzie otrzymywane z firmy kanadyjskiej.

Oznacza to, że w okresie którego dotyczy zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku będzie Pani podlegać w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Z kolei miejsce opodatkowania dochodów z pracy, zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania, uzależnione jest nie tyle od podmiotu wypłacającego wynagrodzenie, co od miejsca wykonywania pracy. Zatem, zakres obowiązku podatkowego polskich rezydentów podatkowych wykonujących pracę za granicą modyfikowany jest przez umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte przez Polskę z krajem, w którym praca będzie wykonywana. Zgodnie z zasadą wyrażoną również w polskich umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody osób fizycznych mających miejsce zamieszkania w jednym z umawiających się państw, uzyskiwane z tytułu pracy najemnej świadczonej na terytorium drugiego państwa, mogą być opodatkowane w tym państwie, w którym praca ta jest rzeczywiście wykonywana. Za miejsce wykonywania pracy należy uznać zawsze to miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie.

Jednocześnie, ponieważ praca będzie wykonywana na terytorium trzech państw, w celu określenia, gdzie uzyskane wynagrodzenia będą podlegały opodatkowaniu, należy odwołać się do treści właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W myśl art. 15 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 17, 18 i 19 uposażenia, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca najemna wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże, zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy, wynagrodzenia pracownika mającego miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Niemiec.

Natomiast art. 15 ust. 2, z zastrzeżeniem ust. 3 tego artykułu umowy, określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym wynagrodzenia pracownika podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule warunki. Niespełnienie któregokolwiek z nich powoduje, iż wynagrodzenie pracownika podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 umowy, czyli w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Niemczech) oraz w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Polsce).

Odnośnie ustalenia sposobu liczenia 183 dni w dwunastomiesięcznym okresie, rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, należy stwierdzić, że przy takiej redakcji przepisu jaki zastosowano w art. 15 ust. 2 lit. a umowy polsko-niemieckiej należy brać pod uwagę wszystkie możliwe kolejne dwunastomiesięczne okresy, nawet okresy, które do pewnego stopnia pokrywają się z innymi. Oznacza to, że jeżeli na pobyt danej osoby w drugim państwie składa się kilka krótkich okresów, wtedy do ustalenia dni pobytu w tym państwie uwzględnia się wszystkie wcześniejsze okresy pobytu w dwunastomiesięcznym okresie. Zatem, w celu ustalenia czy pobyt pracownika w drugim państwie łącznie nie przekroczył 183 dni w okresie dwunastu miesięcy, rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, należy wziąć pod uwagę okres dwunastu miesięcy liczony "do przodu" od dnia każdorazowego przybycia pracownika do drugiego państwa (Niemiec), ale także okres dwunastu miesięcy liczony "wstecz" od dnia każdorazowego wyjazdu tegoż pracownika z drugiego państwa (Niemiec). Przy takiej konstrukcji przepisu jedynie dwunastomiesięczna przerwa pomiędzy okresami pobytu w drugim państwie powoduje, że wcześniejszy pobyt pracownika za granicą nie ma wpływu na obliczenie okresu 183 dni podczas kolejnego pobytu.

Przy czym wyjaśnić należy, posiłkując się Komentarzem do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD), że obliczanie długości pobytu w danym państwie jest dokonywane poprzez stosowanie metody opartej na "dniach fizycznej obecności". W ramach tej metody każda część dnia, nawet bardzo krótka, spędzona przez podatnika w danym państwie, liczy się jako dzień obecności w tym państwie przy obliczaniu okresu 183 dni. Jako dzień obecności liczone są: dzień przybycia i wyjazdu, wszystkie inne dni spędzone w danym państwie, także soboty i niedziele, święta narodowe, urlopy przed, w czasie i po zakończeniu działalności, dni choroby. Nie bierze się pod uwagę dni spędzonych w tym państwie w czasie przejazdu między dwoma miejscami położonymi poza tym państwem. Każdy pełny dzień spędzony natomiast poza danym państwem, czy to w celach wakacyjnych, służbowych, czy z innej przyczyny, nie może być brany pod uwagę.

Z treści wniosku i jego uzupełnienia wynika, iż Wnioskodawczyni nie będzie przebywać na terytorium Niemiec przez okres przekraczający łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego w obecnym roku podatkowym, a wynagrodzenia otrzymywane od kwietnia 2010 r. z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Niemiec dla firmy kanadyjskiej będą wypłacane przez pracodawcę nie mającego miejsca zamieszkania i siedziby w Niemczech, nie będą też ponoszone przez zakład lub placówkę posiadaną w Niemczech.

W konsekwencji więc, o ile w rzeczywistości Wnioskodawczyni nie będzie przebywała na terytorium Niemiec przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, wynagrodzenie z tytułu pracy najemnej wykonywanej dla pracodawcy kanadyjskiego na terytorium Niemiec przez osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce podlegać będzie opodatkowaniu zgodnie z art. 15 ust. 2 umowy, czyli tylko w Polsce.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 1 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5) pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie.

Jeżeli praca jest tam wykonywana, wówczas osiągnięte za nią wynagrodzenia podlegają opodatkowaniu w tym drugim Państwie.

Ustęp 2 wskazanego artykułu stanowi, że bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej na terenie drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

Zgodnie z powyższym, wynagrodzenia osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce, z tytułu wykonywania pracy na terytorium Francji, podlegają co do zasady opodatkowaniu w państwie w którym praca jest wykonywana, czyli we Francji oraz w państwie miejsca zamieszkania, czyli w Polsce. Jednakże, na podstawie art. 15 ust. 2 cytowanej umowy, wynagrodzenie za pracę uzyskiwane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, z tytułu pracy wykonywanej na terenie Francji podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce gdy łącznie zostaną spełnione przesłanki wskazane w tym przepisie.

Mając na uwadze zdarzenie przyszłe opisane we wniosku oraz w jego uzupełnieniu, również w przypadku pracy wykonywanej na terytorium Francji uznać należy, iż zostały spełnione wszystkie warunki określone w art. 15 ust. 2, bowiem we Francji Wnioskodawczyni nie będzie przebywała łącznie ponad 183 dni w obecnym roku podatkowym, wynagrodzenia będą wypłacane przez pracodawcę, który nie ma miejsca zamieszkania ani siedziby we Francji, jak również wynagrodzenie nie będzie ponoszone przez zakład ani stałą placówkę we Francji, ponieważ pracodawca nie posiada placówki ani zakładu we Francji.

W konsekwencji więc, również wynagrodzenie Wnioskodawczyni z tytułu pracy najemnej wykonywanej dla pracodawcy kanadyjskiego na terytorium Francji podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 15 ust. 2 umowy, czyli tylko w Polsce.

Stosownie natomiast do art. 15 ust. 1 umowy z dnia 4 maja 1987 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Kanady w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1990 r. Nr 38, poz. 216) z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18 i 19 pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże, zgodnie z art. 15 ust. 2 umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie:

ii. wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma w tym drugim Państwie miejsca zamieszkania lub siedziby, oraz

iii. wynagrodzenia nie są wypłacane przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 wskazanej umowy, wynagrodzenia osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce a wykonującej pracę na terenie Kanady mogą podlegać opodatkowaniu zarówno w państwie zamieszkania jak i w państwie gdzie wykonywana jest praca, chyba, że zostaną spełnione przesłanki wskazane w ust. 2 lit. a lub b) tego przepisu.

Na podstawie art. 15 ust. 2 lit. b cytowanej umowy, wynagrodzenie osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce, uzyskane z tytułu pracy wykonywanej na terenie Kanady jest opodatkowane tylko w Polsce w przypadku gdy łącznie zostaną spełnione przesłanki wskazane w tym przepisie. W przedmiotowej sytuacji przepis ten nie ma zastosowania bowiem nie zostały łącznie spełnione wszystkie przesłanki w nim wskazane (wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę, który ma siedzibę w Kanadzie).

Zatem w sytuacji przedstawionej we wniosku decydujące znaczenie odnośnie możliwości opodatkowania wyłącznie w Polsce wynagrodzeń uzyskiwanych z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Kanady ma art. 15 ust. 2 lit. a, który uzależnia możliwość takiego opodatkowania od wysokości osiągniętego dochodu.

Zgodnie z brzmieniem tego przepisu, wynagrodzenie pracownika mającego miejsce zamieszkania w Polsce, a uzyskującego wynagrodzenie za pracę wykonywaną na terenie Kanady, może być opodatkowane tylko w Polsce jeśli jego wysokość nie przekroczy dziesięciu tysięcy dolarów kanadyjskich albo ich równowartości w polskiej walucie.

Jak wskazano w uzupełnieniu wniosku, wynagrodzenie Wnioskodawczyni uzyskane z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Kanady nie będzie przekraczało dziesięciu tysięcy dolarów kanadyjskich, zatem będzie podlegało opodatkowaniu wyłącznie w państwie zamieszkania Wnioskodawczyni, tj. w Polsce.

Reasumując, analiza elementów zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu wskazuje, iż w odniesieniu do wynagrodzeń otrzymywanych z pracy na rzecz pracodawcy kanadyjskiego wykonywanej w 2010 r. na terytorium Niemiec, Francji i Kanady, warunki określone w umowach w art. 15 ust. 2, a w przypadku Kanady w art. 15 ust. 2 pkt a), będą spełnione.

W konsekwencji, wynagrodzenia za pracę wykonywaną w Niemczech, Francji i Kanadzie, będą podlegały opodatkowaniu tylko w Polsce.

Tym samym, w przedmiotowej sytuacji nie będą miały zastosowania metody unikania podwójnego opodatkowania, bowiem zgodnie z przeprowadzoną analizą podwójne opodatkowanie otrzymanych wynagrodzeń nie wystąpi.

Ponadto wskazać należy, iż w myśl art. 44 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Stosownie do art. 44 ust. 7 ww. ustawy podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, czasowo przebywający za granicą, którzy osiągają dochody ze źródeł przychodów położonych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wrócili do kraju, wpłacić zaliczkę na podatek dochodowy. Jeżeli termin płatności przypada po zakończeniu roku podatkowego, należny podatek jest płatny w terminie złożenia zeznania. Do obliczenia należnej zaliczki stosuje się odpowiednio ust. 3a oraz 3c.

Podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 44 ust. 3a ww. ustawy). Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3a zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, zapłaconej w danym miesiącu ze środków podatnika (art. 44 ust. 3c ustawy).

Stosownie natomiast do art. 45 ust. 1 ww. ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Końcowo wskazać należy, że zgodnie ze wskazaniem, iż zapytanie dotyczy zdarzenia przyszłego przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej była ocena sposobu opodatkowania wynagrodzenia otrzymywanego od pracodawcy kanadyjskiego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.