ITPB2/415-187/11/ENB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2011 r. (data wpływu 14 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa w organizowanych spotkaniach - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa w organizowanych spotkaniach.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sąd Rejonowy organizuje ogólnodostępne, otwarte spotkania integracyjne finansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, jak np. Wigilia organizowana w godzinach pracy, zabawa choinkowa dla dzieci pracowników organizowana w dniu wolnym od pracy.

Wigilia jest przygotowywana dla wszystkich pracowników i wszyscy pracownicy za pośrednictwem poczty elektronicznej są na nią zaproszeni. Zamówienia na artystyczną i kulinarną oprawę spotkania są składane ze znacznym wyprzedzeniem, w ilościach takich aby wystarczyło dla wszystkich zaproszonych gości (załoga liczy około 500 osób). Jednakże nie wszyscy pracownicy uczestniczą w spotkaniu z uwagi na np. absencję chorobową, nie planowany wcześniej urlop wypoczynkowy, są w tym czasie na sali rozpraw, ponieważ z różnych przyczyn postępowanie trwa dłużej niż przewidywano lub nie mogą wziąć udziału w spotkaniu ze względu na swoje wyznanie religijne itd. Na uroczystości nie jest sporządzana lista obecności, natomiast z ilości pozostałych posiłków można domniemać, że wiele osób nie przybyło na takie spotkanie.

W przypadku choinki grupę docelową tworzy się na podstawie listy dzieci pracowników, w określonym przedziale wiekowym, zgłoszonych przez kierowników sekretariatów. W związku z choinką dokonywane są wydatki na dekorację sali, oprawę artystyczną imprezy, poczęstunek dla zgłoszonej liczby dzieci w postaci słodyczy, owoców, ciasta i napoi. Zgłoszone na imprezę dzieci otrzymują paczki (wartość paczki stanowi przychód pracownika i to nie budzi żadnej wątpliwości). Z różnych przyczyn nie wszystkie dzieci biorą udział w imprezie, ale są też sytuacje, że ze zgłoszonym na choinkę dzieckiem przyjdzie starsze lub młodsze rodzeństwo, które nie dostaje paczki, ale korzysta z zabawy i poczęstunku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie można przypisać przychodu pracownikowi, z uwagi na to, że nie można określić liczby osób, które uczestniczyły w spotkaniu.

Ponadto, nawet gdyby w jakiś sposób udało się ustalić listę osób uczestniczących w spotkaniu, a okazałoby się, że na spotkanie przyszła połowa zaproszonej załogi to nie można obciążyć osób obecnych podwójnym kosztem spotkania przypadającym z założenia na jednego pracownika, ponieważ wiadomo, że nikt nie jest w stanie zjeść podwójnej porcji o czym świadczy ilość nieskonsumowanych posiłków. Nie można też przypisać przychodu pracownikom, którzy z różnych przyczyn nie mogli uczestniczyć w spotkaniu (zwłaszcza pracownikom przebywającym na urlopach, nieobecnych z powodu absencji chorobowej, wykonujących pilne, nie przewidziane wcześniej na tę porę dnia obowiązki służbowe).

Jeżeli jednak w myśl organu upoważnionego do wydania interpretacji wydatki poniesione przez Sąd z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych na organizację ww. i tym podobnych spotkań stanowiłyby przychody pracowników, to czy prawidłowym postępowaniem byłoby ustalenie kwoty wydatku przypadającej na każdą zaproszoną osobę i przypisanie tak ustalonego przychodu tylko pracownikom biorącym udział w spotkaniu np. ogólna kwota 10.000 zł podzielona przez liczbę osób zaproszonych t.j. 500 osób, co daje kwotę 20 zł, i te 20 zł stanowi przychód podlegający opodatkowaniu tylko dla 250 osób obecnych na spotkaniu integracyjnym, natomiast kwoty tej nie należy przypisywać do przychodu osób, które w nim nie uczestniczyły.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy (stosunku służbowego) zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zaliczyć należy zatem również różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, okolicznościowych lub imprez dla dzieci pracowników, a w zasadzie ich wartość.

W sytuacji bowiem, gdy świadczeniem objęty jest również członek rodziny pracownika - to wartość tego świadczenia stanowić będzie także przychód ze stosunku pracy, gdyż świadczenie to związane jest ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą. Należy zwrócić uwagę, że gdyby nie łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy, członek rodziny nie otrzymałby tego świadczenia.

Zasady ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń zawierają m.in. postanowienia art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Stosownie natomiast do art. 31 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Sąd Rejonowy organizuje ogólnodostępne, otwarte spotkania integracyjne finansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, jak np. Wigilia organizowana w godzinach pracy, zabawa choinkowa dla dzieci pracowników organizowana w dniu wolnym od pracy.

Wigilia jest przygotowywana dla wszystkich pracowników i wszyscy pracownicy za pośrednictwem poczty elektronicznej są na nią zaproszeni. Zamówienia na artystyczną i kulinarną oprawę spotkania są składane ze znacznym wyprzedzeniem, w ilościach takich aby wystarczyło dla wszystkich zaproszonych gości (załoga liczy około 500 osób). Jednakże nie wszyscy pracownicy uczestniczą w spotkaniu z uwagi na np. absencję chorobową, nie planowany wcześniej urlop wypoczynkowy, są w tym czasie na sali rozpraw, ponieważ z różnych przyczyn postępowanie trwa dłużej niż przewidywano lub nie mogą wziąć udziału w spotkaniu ze względu na swoje wyznanie religijne itd. Na uroczystości nie jest sporządzana lista obecności, natomiast z ilości pozostałych posiłków można domniemać, że wiele osób nie przybyło na takie spotkanie.

W przypadku choinki grupę docelową tworzy się na podstawie listy dzieci pracowników, w określonym przedziale wiekowym, zgłoszonych przez kierowników sekretariatów. W związku z choinką dokonywane są wydatki na dekorację sali, oprawę artystyczną imprezy, poczęstunek dla zgłoszonej liczby dzieci w postaci słodyczy, owoców, ciasta i napoi. Zgłoszone na imprezę dzieci otrzymują paczki (wartość paczki stanowi przychód pracownika i to nie budzi żadnej wątpliwości). Z różnych przyczyn nie wszystkie dzieci biorą udział w imprezie, ale są też sytuacje, że ze zgłoszonym na choinkę dzieckiem przyjdzie starsze lub młodsze rodzeństwo, które nie dostaje paczki, ale korzysta z zabawy i poczęstunku.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że uczestnictwo pracowników i członków ich rodzin w imprezach wskazanych we wniosku stanowi nieodpłatne świadczenie.

Wartość tego świadczenia należy obliczyć dzieląc łączną kwotę wynikającą z wystawionych faktur opłaconych przez Wnioskodawcę (w tym również faktur dotyczących wydatków ponoszonych niezależnie od ilości zaproszonych i uczestniczących w spotkaniu gości) na ogół pracowników lub członków rodzin, dla których imprezę zorganizowano i tak ustaloną kwotę należy przypisać tym pracownikom, którzy brali udział w imprezie lub też udział brały ich dzieci.

Nieistotne jest przy tym, co i ile dane osoby skonsumowały, gdyż koszty zakupu poszczególnych postawionych do dyspozycji świadczeń ponoszone były niezależnie od tego czy uprawnione osoby z nich skorzystały w pełnym zakresie, czy też nie, bowiem cena, którą uiszcza pracodawca - co do zasady - nie jest uzależniona od stopnia "skonsumowania" tych świadczeń przez poszczególne osoby.

W związku z powyższym nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż w sytuacji przedstawionej we wniosku nie można przypisać przychodu pracownikowi. Techniczne trudności w ustaleniu wartości świadczenia nie mogą bowiem stanowić podstawy do uznania, iż dana osoba świadczenia nie otrzymała. Jest to tylko problem organizacyjny możliwy do rozwiązania.

Stanowisko tutejszego organu potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, z dnia 3 czerwca 1998 r., sygn. akt I SA/Ka 1719/96. Sąd stwierdził w nim, iż "ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego."

Jednocześnie jednak w niniejszej sprawie wskazać należy, że w sytuacji, gdy źródłem finansowania świadczeń zagwarantowanych pracownikom i członkom ich rodzin są środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych - przychód ten może być zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zostaną spełnione wszystkie przesłanki zawarte w tym przepisie.

W myśl ww. przepisu, zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Podsumowując, uczestnictwo pracowników i członków ich rodzin w imprezach opisanych we wniosku prowadzi do powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji Wnioskodawca ma obowiązek zwiększyć przychody pracowników z tytułu umowy o pracę, chyba że spełnione zostaną przesłanki zastosowania opisanego wyżej zwolnienia przedmiotowego.

W sytuacji spełnienia przesłanek wynikających z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy, opodatkowaniu podlega nadwyżka ponad kwotę 380 zł.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.