ITPB2/415-176/11/IL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2011 r. (data wpływu 18 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 1986 r. przebył Pan operację kręgów lędźwiowych kręgosłupa. Po tym zabiegu miał Pan trudności w poruszaniu się. Przez 9 miesięcy poruszał się Pan na wózku inwalidzkim bez przerywania stosunku pracy. Od 1991 r. Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności przyznał Panu na stałe umiarkowany stopień niepełnosprawności, ze względu na narząd ruchu, oraz ogólny stan zdrowia (R/N). W listopadzie 2006 r. zaistniała konieczność usunięcia nerki lewej z powodu raka złośliwego. W marcu 2007 r.przebył Pan operację usunięcia bardzo zaawansowanego raka prostaty. Operacja przebiegła z dużymi powikłaniami. Z tego powodu był Pan leczony w Akademii Medycznej, w Instytucie Onkologii, w Instytucie Onkologii i Radiologii. Obecnie jest Pan pod opieką Centrum Onkologii. Ze względu na wystąpienie zaburzeń podstawowych czynności życiowych spowodowanych uszkodzeniem kręgosłupa (kręgi lędźwiowe szyjne, krzyżowe), nietrzymanie moczu Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności od listopada 2006 r. do 31 grudnia 2010 r. przyznał (schorzenie 09-M, 05-R, 10-N) znaczny stopień niepełnosprawności (obecnie przedłużenie w toku). Nie może się Pan samodzielnie poruszać. W nocy bardzo często musi Pan wstawać, co powoduje bardzo duże zmęczenie fizyczne i psychiczne. Żona woziła Pana na badanie i leczenie do AM, do Instytutu Onkologii, oraz do Instytutu Onkologii AM, obecnie tj. od 3 lat do Centrum Onkologii do 1 lipca 2010 r. starym 11-letnim samochodem. W dniu 6 lipca 2010 r. kupił Pan na raty samochód, jako niezbędny do zaspokojenia podstawowych czynności życiowych. Ponosi Pan duże koszty leczenia. Nigdy nie korzystał Pan z pomocy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w ramach wydatków na cele rehabilitacyjne można odliczyć podatek VAT od zakupionego samochodu od dochodu za 2010 rok.

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na liczne schorzenia samochód jest niezbędny w celu dojazdów na leczenie i na rehabilitację. Wnioskodawca uważa, iż w Jego przypadku bez własnego środka lokomocji jest niemożliwym wykonywanie podstawowych czynności i zaspokojenie elementarnych potrzeb życiowych wynikających z niepełnosprawności. W związku z tym w ocenie Wnioskodawcy odliczenie podatku VAT od dochodu za 2010 z tytułu zakupu samochodu jest w pełni uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu m.in. wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy, stanowi że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

Zgodnie z art. 26 ust. 7b tejże ustawy ww. wydatki podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14. (ust. 7c)

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że jest Pan osobą niepełnosprawną, posiadającą od 1991 r. orzeczony na stałe umiarkowany stopień niepełnosprawności, a w okresie od listopada 2006 r. do 31 grudnia 2010 r. znaczny stopień niepełnosprawności, który jest w trakcie przedłużania, w dniu 6 lipca 2010 r. kupił Pan samochód, który jest niezbędny w celu zaspokajania podstawowych czynności życiowych.

Jak wynika z art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu można odliczyć wydatki na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Określenie "indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji" oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać określone właściwości. Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że:

* pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu, a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek,

* zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu,

* cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.

Ponieważ samochodu nie można uznać za indywidualny sprzęt powiązany z rodzajem schorzenia, bowiem jest to sprzęt ogólnego użytku przeznaczony do korzystania przez nieokreślony krąg osób, a nie tylko przez konkretną osobę niepełnosprawną, zatem Wnioskodawca nie będzie mógł odliczyć od dochodu wydatku na jego zakup, jako, że nie mieści się on w dyspozycji art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy wskazać, również, iż z brzmienia art. 26 ust. 7a pkt 2 i 14 ww. ustawy wynika, że w przypadku pojazdów mechanicznych odliczone od dochodu mogą zostać wyłącznie wydatki poniesione na ich przystosowanie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności oraz na używanie samochodu osobowego stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 złotych

W świetle przedstawionych okoliczności uznać należy, że wydatek na zakup samochodu, w tym w części obejmującej uiszczony podatek VAT od zakupionego samochodu nie został wymieniony w katalogu, zawartym w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym, iż nie stanowi wydatku poniesionego na cele rehabilitacyjne w rozumieniu art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie może być odliczony od dochodu w zeznaniu rocznym za 2010 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.