ITPB2/415-171/14/MU

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2014 r. (data wpływu 21 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 maja 2014 r. (data wpływu 19 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do rozliczenia w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowującej dziecko - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do rozliczenia w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowującej dziecko. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 maja 2014 r. (data wpływu 19 maja 2014 r.).

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą rozwiedzioną. Rozwód, bez orzekania o winie, został orzeczony przez Sąd Okręgowy w dniu 9 lutego 2012 r. Sąd nie orzekał o sprawowaniu władzy rodzicielskiej nad pełnoletnimi synami: M., ur. 22 grudnia 1986 r. oraz T., ur. 18 czerwca 1993 r. Zarówno Wnioskodawca jak i Jego była żona, nie mają ograniczonych lub odebranych praw rodzicielskich. Sąd nie orzekał o wysokości alimentów na rzecz uczącego się syna, T. Wnioskodawca dobrowolnie łożył na jego utrzymanie.

W połowie września 2013 r. młodszy syn, sprowadził się do W., gdzie rozpoczął studia na uczelni niepublicznej w trybie stacjonarnym i zamieszkuje wspólnie z Wnioskodawcą.

Młodszy syn, po rozwodzie mieszkał z matką w K., gdzie uczęszczał do szkoły średniej. Wnioskodawca w tym czasie przebywał służbowo w B. (od 1 lipca 2009 r. do 30 czerwca 2013 r. mieszkał i pracował w B.). Podczas Jego pobytu w B., mieszkanie w W. było wynajmowane w ramach okazjonalnego najmu i nie było objęte działalnością gospodarczą. Wnioskodawca w 2013 r. osiągnął przychód (oprócz przychodu z tytułem należności za wykonywaną pracę) w wysokości 8800 zł, objęty podatkiem zryczałtowanym - okazjonalny najem mieszkania - przez 4 miesiące 2013 r. Syn, T. w 2013 r. osiągnął przychód w wysokości 192,89 zł. Od października 2013 r., była żona Wnioskodawcy dobrowolnie łoży 500 zł na utrzymanie syna T. Była żona nie rozliczała się w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci, rozliczając natomiast podatek dochodowy za 2013 r., zamierza skorzystać z ulgi tytułem wychowywania dzieci za okres pierwszych sześciu miesięcy 2013 r. (syn T. w tym czasie uczęszczał do szkoły średniej).

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy uwzględniając przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, przysługuje Wnioskodawcy prawo do rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r. w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci.

Zdaniem Wnioskodawcy, uwzględniając przedstawione zdarzenie przyszłe, przysługuje mu prawo do rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r. w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

* podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Stosownie do art. 6 ust. 9 ustawy zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (tekst jedn.: m.in. osób fizycznych osiągających przychody z tytułu umowy najmu) niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Artykuł 6 ust. 10 ww. ustawy stanowi, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego przewidzianych dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

* posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,

* wychowywania w roku podatkowym dzieci (dziecka),

* wyrażenia wniosku o rozliczenie na preferencyjnych warunkach w rocznym zeznaniu podatkowym, złożonym w ustawowym terminie przewidzianym do jego składania.

Jednak przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym określonym w tym przepisie jest osobą samotnie wychowującą dziecko.

Z istoty pojęcia "osoby samotnie wychowującej dziecko" wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby), zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny. Przepis ten wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci, jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców.

Z uwagi zaś, iż ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia "wychowywać", należy odwołać się do jego definicji słownikowych.

"Wychowywać" w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą rozwiedzioną. Rozwód, bez orzekania o winie, został orzeczony przez Sąd Okręgowy w dniu 9 lutego 2012 r. Sąd nie orzekał o sprawowaniu władzy rodzicielskiej nad pełnoletnimi synami: M., ur. 22 grudnia 1986 r. oraz T., ur. 18 czerwca 1993 r. Zarówno Wnioskodawca jak i Jego była żona, nie mają ograniczonych lub odebranych praw rodzicielskich. Sąd nie orzekał o wysokości alimentów na rzecz uczącego się syna, T. Wnioskodawca dobrowolnie łożył na jego utrzymanie.

W połowie września 2013 r. młodszy syn, sprowadził się do W., gdzie rozpoczął studia na uczelni niepublicznej w trybie stacjonarnym i zamieszkuje wspólnie z Wnioskodawcą.

Młodszy syn, po rozwodzie mieszkał z matką w K., gdzie uczęszczał do szkoły średniej. Wnioskodawca w tym czasie przebywał służbowo w B. (od 1 lipca 2009 r. do 30 czerwca 2013 r. mieszkał i pracował w B.). Podczas Jego pobytu w B., mieszkanie w W. było wynajmowane w ramach okazjonalnego najmu i nie było objęte działalnością gospodarczą. Wnioskodawca w 2013 r. osiągnął przychód (oprócz przychodu z tytułem należności za wykonywaną pracę) w wysokości 8800 zł, objęty podatkiem zryczałtowanym - okazjonalny najem mieszkania - przez 4 miesiące 2013 r. Syn, T. w 2013 r. osiągnął przychód w wysokości 192,89 zł. Od października 2013 r., była żona Wnioskodawcy dobrowolnie łoży 500 zł na utrzymanie syna T. Była żona nie rozliczała się w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci, rozliczając natomiast podatek dochodowy za 2013 r., zamierza skorzystać z ulgi tytułem wychowywania dzieci za okres pierwszych sześciu miesięcy 2013 r. (syn T. w tym czasie uczęszczał do szkoły średniej).

Zatem udział byłej małżonki Wnioskodawcy w wychowywaniu dziecka nie ogranicza się do sporadycznych z nim kontaktów, albowiem dziecko z matką zamieszkiwało od stycznia do sierpnia 2013, a od października łoży ona dobrowolnie na utrzymanie syna. Należy podkreślić, iż każdy z małżonków w równy sposób odpowiada za wychowanie dziecka wtedy kiedy ono u niego przebywa. Tak więc oboje rodzice wnoszą równy wkład własny (zaangażowanie) - w wychowanie młodszego syna.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że z istoty pojęcia "osoba samotnie wychowująca dzieci" należy wyprowadzić taki stan, w którym nie wystąpi konkurencja wspomnianych w analizowanym przepisie art. 6 ust. 4 ww. ustawy osób. Używając określeń "rodzic albo opiekun prawny" ustawodawca przesądził bowiem, że możliwość preferencyjnego rozliczenia przysługuje tylko jednemu z rodziców, a mianowicie temu, który faktycznie wychowuje dziecko.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że okoliczność, iż dwie osoby wychowują to samo dziecko wyklucza możliwość uznania, że którakolwiek z tych osób wychowuje dziecko samotnie. Bezsporne jest, że Wnioskodawca uczestniczy w wychowaniu syna. Jednak z przedstawionego zdarzenia przyszłego jednoznacznie wynika, że udział w wychowaniu dziecka zarówno przez jednego jak i drugiego rodzica w ciągu roku kalendarzowego jest obopólny. Zatem, dziecko jest wychowywane przez oboje rodziców. Uwzględniając powyższe nie można uznać Wnioskodawcy za osobę samotnie wychowującą dziecko, ponieważ jego wychowaniem zajmuje się wspólnie z matką dziecka. W konsekwencji należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do korzystania z omawianej preferencji.

Przyjęcie odmiennej wykładni stałoby w sprzeczności z uzasadnieniem wprowadzenia tej ulgi, z którego jednoznacznie wynika, iż ustawodawca kierował ją tylko do osób, które samotnie tj. bez żadnego wsparcia drugiego z rodziców, troszczą się o codzienne zaspokojenie potrzeb dziecka.

Reasumując, stwierdzić należy, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do rozliczenia swoich dochodów na preferencyjnych zasadach, jako rodzica samotnie wychowującego dziecko, bowiem zasady przewidziane w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazują jednoznacznie na posiadanie statusu osoby rozwiedzionej oraz wychowywania samotnie dziecka. W rozpatrywanej sprawie oboje rodzice, wychowują dziecko. Zatem Wnioskodawca nie ma prawa skorzystać z preferencyjnego rozliczenia się za 2013 r. jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.