ITPB2/415-158/14/KK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2014 r. (data wpływu 10 lutego 2014 r.), uzupełnionym w dniu 3 i 7 kwietnia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu z najmu - jest prawidłowe.

W dniu 10 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 3 i 7 kwietnia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu z najmu.

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 14 sierpnia 2013 r. Wnioskodawca wraz z żoną zawarli umowę deweloperską na zakup nowego mieszkania. Środki finansowe za zakup mieszkania pochodzą z zaciągniętego na ten cel kredytu bankowego (umowa kredytu z dnia 14 sierpnia 2013 r.). Planowany termin przekazania mieszkania do użytku to 15 marca 2014 r. (zgodnie z zapisami w akcie notarialnym). Po tym terminie planowane jest przeznaczenie po raz pierwszy mieszkania pod najem (najem prywatny) w dłuższym okresie - powyżej jednego roku. Rozliczenie dokonywane będzie na zasadach ogólnych. Przedmiotowy lokal nie będzie wynajmowany w ramach działalności gospodarczej i nie stanowi składnika majątku związanego z działalnością gospodarczą. Koszty (tzn. czynsz administracyjny, woda ciepła i zimna, ogrzewanie, TV, energia elektryczna, podgrzanie wody, naprawy, wymiana zużytych mebli, itp.) będą pokrywane przez wynajmującego (Wnioskodawcę).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów:

2. Czy zgodnie zapisami art. 22g ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odsetki zapłacone przed dniem oddania mieszkania do użytku podwyższają jego wartość początkową.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są m.in. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym, najem lokalu mieszkalnego stanowi odrębne źródło dochodu oraz generuje koszty podatkowe, do których ma zastosowanie art. 22 ust. 1 ustawy, który mówi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W tym przypadku, w opinii Wnioskodawcy, takimi kosztami będą opłaty ponoszone przez wynajmującego tj. (czynsz, woda ciepła, zimna, ogrzewanie, podgrzanie wody, TV, energia elektryczna, naprawy, wymiana zużytych mebli, opłaty w związku z poszukiwaniem najemcy).

Jednocześnie w myśl z art. 23 ust. 1 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

* pkt 32 - naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów);

* pkt 33 - odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji;

W związku z tym, odsetki od umowy kredytu zaciągniętego w celu nabycia lokalu przeznaczonego pod wynajem będą stanowiły koszt uzyskania przychodu z tytułu najmu w dacie ich poniesienia. Natomiast kwota odsetek naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do użytkowania podwyższa jego wartość początkową.

Zgodnie z art. 22a ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, m.in. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi, (załącznik nr 1 - Wykaz rocznych stawek amortyzacji).

Zdaniem Wnioskodawcy zatem, zgodnie z art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opisane mieszkanie podlega amortyzacji miesięcznej zgodnie z załącznikiem nr 1 ww. ustawy (tekst jedn.: Wykaz rocznych stawek amortyzacji), która stanowi koszt związany z najmem mieszkania.

Artykuł 22g ust. 1 pkt 1 ustawy mówi, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się - w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia. Zgodnie z ust. 3 za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) źródłem przychodu jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, w dniu 14 sierpnia 2013 r. Wnioskodawca wraz z żoną zawarli umowę deweloperską na zakup nowego mieszkania. Środki finansowe za zakup mieszkania pochodzą z zaciągniętego na ten cel kredytu bankowego (umowa kredytu z dnia 14 sierpnia 2013 r.). Planowany termin przekazania mieszkania do użytku to 15 marca 2014 r. (zgodnie z zapisami w akcie notarialnym). Po tym terminie planowane jest przeznaczenie po raz pierwszy mieszkania pod najem (najem prywatny) w dłuższym okresie - powyżej jednego roku. Rozliczenie dokonywane będzie na zasadach ogólnych. Przedmiotowy lokal nie będzie wynajmowany w ramach działalności gospodarczej i nie stanowi składnika majątku związanego z działalnością gospodarczą. Koszty (tzn. czynsz administracyjny, woda ciepła, zimna, ogrzewanie TV, energia elektryczna, podgrzanie wody, naprawy, wymiana zużytych mebli itp.) będą pokrywane przez wynajmującego (Wnioskodawcę).

W odniesieniu do przychodów z najmu ma zastosowanie ogólna definicja kosztu podatkowego, zawarta w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, który stanowi: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego, polegającego na tym, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź funkcjonowanie źródła tego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, że zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

A zatem kosztami uzyskania przychodów z najmu są wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

* pozostają w racjonalnym związku przyczynowo - skutkowym z najmem,

* nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów,

* zostały prawidłowo udokumentowane.

Biorąc zatem pod uwagę wydatki związane z utrzymaniem mieszkania, które będą ponoszone przez Wnioskodawcę na: czynsz administracyjny, wodę ciepłą i zimną, ogrzewanie, podgrzanie wody, TV, energię elektryczną oraz naprawy, mogą zostać - po spełnieniu powyższych przesłanek - zaliczone do kosztów uzyskania przychodu z najmu tego mieszkania. Należy jednak podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w ramach wynajmu lokalu decyduje podatnik, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa więc obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na osiągnięcie przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Duże znaczenie dla ustalenia wysokości kosztów najmu ma treść zawartej umowy. Powinno z niej wynikać, jakie wydatki związane z wynajmowaną rzeczą ponosi właściciel, a jakie najemca. Kosztami uzyskania przychodów będą więc ww. udokumentowane kwoty wydatków ponoszonych przez wynajmującego (Wnioskodawcę) na utrzymanie mieszkania i należy je zakwalifikować w ciężar kosztów uzyskania przychodu w momencie ich zapłaty. Jednakże wydatki te muszą być faktycznie poniesione przez wynajmującego, a nie przez najemcę.

W odniesieniu do opłat, które Wnioskodawca poniesie w związku z poszukiwaniem najemcy za pośrednictwem ogłoszeń, reklamy czy portalu internetowego wskazać należy, że wydatki te nie wiążą się bezpośrednio z uzyskiwanymi przychodami, tym niemniej są one niezbędne dla skutecznego wynajęcia opisanego lokalu mieszkalnego, a więc uzyskania przychodów. Uznać więc należy, że ww. wydatki będą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Omawiając natomiast kwestie wydatków związanych z nabyciem lokalu mieszkalnego odwołać należy się w pierwszej kolejności do art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

* wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia;

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 22a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22b ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zostały natomiast określone w art. 22g ww. ustawy.

Artykuł 22g ust. 1 pkt 1 stanowi, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się - w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia;

W myśl art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Mając na względzie ww. przepisy, przy ustalaniu wartości początkowej lokalu mieszkalnego cenę zakupu należy powiększyć o wszelkie koszty związane z zakupem, poniesione do dnia przekazania tego składnika do używania. W sytuacji opisanej we wniosku będą to wszelkie koszty związane z zaciągniętym kredytem bankowym na zakup mieszkania.

Zatem - jak słusznie wskazał Wnioskodawca - do wartości początkowej lokalu może wliczyć kwotę odsetek od zaciągniętego kredytu naliczonych do chwili przekazania mieszkania do używania.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z treści art. 23 ust. 1 pkt 32 i 33 wynika zatem, że zapłacone odsetki od kredytu, o ile spełniają warunek celowości, wynikający z art. 22 ust. 1 ustawy i nie zwiększają kosztów inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu.

Mając na uwadze ww. przepisy oraz przedstawione we wniosku okoliczności należy stwierdzić, że wydatki jakie Wnioskodawca poniesie na spłatę odsetek od kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego, który przeznaczony będzie pod wynajem, będą związane z uzyskiwanym przez Wnioskodawcę przychodem z najmu i będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania tego przychodu od dnia przekazania tego lokalu do używania. Natomiast odsetki spłacone przed dniem przekazania lokalu mieszkalnego do używania należy wliczyć do wartości początkowej środka trwałego, jakim jest ww. lokal, od którego Wnioskodawca będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z treścią art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się, stosownie do treści art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22i ust. 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe uregulowania prawne, odpisy amortyzacyjne opisanego we wniosku lokalu mieszkalnego, dokonywane od jego wartości początkowej, będą stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu z tytułu najmu.

W odniesieniu do kosztów wymiany zużytych mebli znajdujących się na wyposażeniu wynajmowanego mieszkania wskazać należy, że stosownie do art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są to środki trwałe o ile stanowią własność lub współwłasność wynajmującego oraz są kompletne i zdatne do użytku w dniu oddania do używania, a przewidywany okres ich używania będzie przekraczał rok.

W przypadku, gdy wydatki na zakup składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b nie przekraczają kwoty 3.500 zł można je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Z treści art. 22d ust. 1 ww. ustawy wynika bowiem, że podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Ustawodawca dopuszcza również - w odniesieniu do składników majątku, których wartość początkowa w dniu przyjęcia do używania jest równa lub niższa niż 3.500 zł - możliwość dokonania jednorazowego odpisu (w miesiącu oddania do używania lub w miesiącu następnym).

Jak bowiem stanowi art. 22f ust. 3 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22 m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Zatem wydatki poniesione na wymianę zużytych mebli w wynajmowanym lokalu mieszkalnym Wnioskodawca może zakwalifikować w ciężar kosztów uzyskania przychodów według zasad przewidzianych dla środków trwałych, w zależności od ich wartości początkowej, tj. gdy wartość danego środka trwałego jest równa lub niższa niż 3.500 zł wówczas może wliczyć ją w ciężar kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio w miesiącu oddania do użytkowania lub w miesiącu następnym, zaś w przeciwnym wypadku - pośrednio przez odpisy amortyzacyjne.

Analiza powyższych uregulowań prawnych w kontekście przedstawionych okoliczności prowadzi do wniosku, że wydatki jakie Wnioskodawca poniesie na: spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego od dnia przekazania tego lokalu do używania, amortyzację tego lokalu, opłaty związane z jego utrzymaniem (czynsz, woda ciepła i zimna, ogrzewanie, podgrzanie wody, TV, energia elektryczna, naprawy), wymianę zużytych mebli oraz opłaty związane z poszukiwaniem najemcy (ogłoszenia, reklama, portal internetowy) będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu z najmu. Natomiast odsetki od zaciągniętego kredytu spłacone przed dniem przekazania lokalu mieszkalnego do używania podwyższą wartość początkową tego lokalu mieszkalnego.

Należy przy tym ponownie podkreślić, że dla określenia konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu podatnik obowiązany jest wykazać związek tego wydatku z uzyskanym przychodem bądź prowadzoną działalnością nakierowaną na uzyskanie przychodu. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.