ITPB2/415-149/08/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2008 r. (data wpływu 4 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania "ulgi prorodzinnej" - jest prawidłowe.

W dniu 4 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania ulgi z tytułu wychowania dziecka.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pani stanu wolnego, będącą osobą rozwiedzioną. Ma Pani córkę, 25 letnią studentkę studiów dziennych. W 2002 r. córka Pani wyszła za mąż, a w 2005 r. rozwiodła się. Po rozwodzie córka zamieszkała u Pani i obecnie pozostaje na Pani wyłącznym utrzymaniu. Córka nie otrzymuje żadnej pomocy materialnej od byłego męża i jednocześnie od 2006 r. nie uzyskuje żadnych dochodów. Pani natomiast osiąga dochody ze stosunku pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji można skorzystać z ulgi podatkowej na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, może ona skorzystać z ulgi prorodzinnej, pomimo faktu, że córka jest rozwódką, ale faktycznie zamieszkuje z nią i jest na jej wyłącznym utrzymaniu, przy tym jest studentką, a w 2007 r. nie ukończyła 25 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Pani stanowisko przedstawione w złożonym wniosku należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć rocznie kwotę, obliczoną zgodnie z ust. 2, jeżeli w roku podatkowym wychowywał własne lub przysposobione dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4.

Do osób, o których mowa w art. 6 ust. 4 ustawy zalicza się:

Podkreślenia wymaga, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Odliczeniu podlega kwota stanowiąca iloczyn liczby wychowywanych dzieci i dwukrotności kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy (tj. za 2007 r. dwukrotności kwoty 572 zł 54 gr).

Z dalszych postanowień tego przepisu wynika, iż odliczenie kwoty, o której wyżej mowa, dotyczy łącznie obojga rodziców. Kwotę tę odlicza się od podatku jednego z rodziców lub od podatku obojga (art. 27f ust. 3 ww. ustawy).

W przypadku rodziców, w stosunku do których orzeczone zostały rozwód albo separacja, odliczenie przysługuje jednemu z nich, u którego dzieci faktycznie zamieszkują, o ile spełnione są pozostałe warunki. Jeżeli przez część roku podatkowego dzieci faktycznie zamieszkują u każdego z rodziców (w stosunku do których sąd orzekł rozwód lub separację), odliczenie przysługuje każdemu z nich. W tym przypadku kwota odliczenia stanowi iloczyn liczby miesięcy pobytu dzieci u rodzica i 1/12 kwoty wynikającej z pomnożenia liczby wychowywanych dzieci i kwoty 1.145 zł 08 gr (art. 27f ust. 4 ww. ustawy).

Z treści przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni, w stosunku do której orzeczony został rozwód, samotnie wychowuje córkę spełniającą wszystkie przesłanki zawarte w powyższym przepisie. Córka nie ukończyła 25 roku życia, uczy się w szkole, o której mowa w ustawie - Prawo o szkolnictwie wyższym, jak również nie uzyskuje żadnych dochodów i pozostaje na wyłącznym utrzymaniu Wnioskodawczyni.

Przy tym należy uznać, iż fakt że córka jest osobą rozwiedzioną nie skutkuje stwierdzeniem, że córka nie jest przez Panią wychowywana. Wobec tego przysługuje Pani - na podstawie art. 27f ustawy - prawo do skorzystania z możliwości odliczenia od podatku dochodowego w wysokości dwukrotności kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione w złożonym wniosku należy uznać za prawidłowe.

Złożenie przez Wnioskodawczynię fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej, oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.