ITPB2/415-135/14/MU

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2014 r. (data wpływu 11 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 kwietnia 2014 r. (data wpływu 2 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania kosztów uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 11 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania kosztów uzyskania przychodu. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 kwietnia 2014 r. (data wpływu 2 maja 2014 r.).

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest Komornikiem Sądowym. Jako Komornik Sądowy na podstawie wyroku sądowego wyegzekwował od zakładu pracy 3000 zł wynagrodzenia należnego pracownikowi za 1 miesiąc. Całość kwoty wynagrodzenia wpłynęła do Komornika w ciągu trzech kolejnych miesięcy, w każdym miesiącu po 1000 zł. W miesiącu, w którym nastąpił wpływ wyegzekwowanej kwoty, komornik dokonuje również jej wypłaty na rzecz "pracownika".

Wobec powyższego zadano następujące pytanie:

Czy Komornik Sądowy jako płatnik podatku dochodowego, przy ustaleniu zaliczki na podatek dochodowy, od kwoty 1000 zł winien odliczyć jednorazowo i tylko raz przy pierwszym wpływie podstawowe koszty uzyskania przychodu, które wynoszą 111,25 zł miesięcznie, czy przy wpływie każdych 1000 zł.

Wnioskodawca uważa, że w związku z tym, iż wyegzekwowane przez Niego wynagrodzenie dotyczy jednego miesiąca, dokonując wyliczenia zaliczki na podatek dochodowy powinien odliczyć koszty uzyskania przychodu w wysokości 111,25 zł tylko przy pierwszej wypłacie 1000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 42e ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) w przypadku gdy za zakład pracy wypłaty świadczeń określonych w art. 12 dokonuje komornik sądowy lub podmiot niebędący następcą prawnym zakładu pracy, przejmujący jego zobowiązania wynikające ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, jest on obowiązany, jako płatnik, do poboru zaliczki na podatek, stosując do wypłacanych świadczeń najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 42e ust. 2 ww. ustawy przy obliczaniu zaliczki, o której mowa w ust. 1, uwzględnia się:

Zgodnie z art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej.

W myśl natomiast art. 42e ust. 3 ustawy zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 1 i 2 zmniejsza się o kwotę:

Kwoty pobranych zaliczek na podatek płatnik przekazuje w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (art. 42e ust. 4 ww. ustawy).

Z przepisów tych wynika, iż w sytuacji, gdy komornik sądowy dokonuje egzekucji zaległego wynagrodzenia za pracę, przejmuje obowiązki płatnika i wobec tego jest zobowiązany do naliczenia i poboru zaliczki na podatek dochodowy. Przy obliczaniu zaliczki stosuje się najniższą stawkę podatkową i należy uwzględnić: koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy, składki na ubezpieczenie społeczne potrącone w danym miesiącu (zgodnie z odrębnymi przepisami). Zaliczkę obliczoną w powyżej podany sposób zmniejsza się o kwotę, o której mowa w art. 32 ust. 3 tj. stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale obowiązującej skali podatkowej oraz o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne (pobranej w danym miesiącu ze środków podatnika).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest Komornikiem Sądowym. Jako Komornik Sądowy na podstawie wyroku sądowego wyegzekwował od zakładu pracy 3000 zł wynagrodzenia należnego pracownikowi za 1 miesiąc. Całość kwoty wynagrodzenia wpłynęła do Komornika wciągu trzech kolejnych miesięcy, w każdym miesiącu po 1000 zł.

Uwzględniając powyższe wskazać należy, że w sytuacji gdy komornik sądowy, dokonuje wypłaty wyegzekwowanego w całości wynagrodzenia za pracę w jednym miesiącu, to przy obliczaniu zaliczki na podatek uwzględnia miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy tj. 111,25 zł. Jednakże w przypadku wypłaty wynagrodzenia miesięcznego w ratach, koszty uzyskania przychodu przysługują jedynie w pierwszym miesiącu wypłaty raty wynagrodzenia.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że Wnioskodawca przy ustaleniu zaliczki na podatek dochodowy powinien uwzględnić koszty uzyskania przychodu w wysokości 111,25 zł tylko przy pierwszej wypłacie wyegzekwowanego zaległego wynagrodzenia w kwocie 1.000 zł.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.