ITPB2/415-125/10/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2010 r. (data wpływu 8 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania obniżki czynszu u najemców lokali mieszkalnych - jest prawidłowe.

W dniu 8 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania obniżki czynszu u najemców lokali mieszkalnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina Miasto dokonuje obniżenia wysokości czynszu mieszkaniowego dla najemców lokali mieszkalnych znajdujących się w jej zasobach. Dnia 22 marca 2005 r. Gmina podjęła uchwałę w sprawie zmiany uchwały wieloletniego programu gospodarowania mieszkaniowymi zasobami w latach 2004-2009, wprowadzając m.in. zapis o następującej treści: "zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego Prezydent Miasta obniża czynsz za najem lokali mieszkalnych odpowiednio o 50% na wniosek najemców, których dochód na jednego członka gospodarstwa domowego nie przekracza kwoty 316 zł brutto - kryterium dochodowego w gospodarstwach wielorodzinnych i 461 zł brutto - kryterium dochodowego w gospodarstwie jednorodzinnym. Obniżki udziela się na okres 12 miesięcy".

Na każdy rok podejmowane są Zarządzenia Prezydenta Miasta określające wysokość opłat czynszowych w zasobach Miasta Gminy.

Na podstawie art. 7 ust. 1 i art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego Prezydent Miasta dnia 18 września 2008 r. wydał Zarządzenie w sprawie określenia czynszu za lokale mieszkalne na terenie Miasta. Zarządzenie to określało wysokość opłat czynszowych w 2009 r.

Obniżenie czynszu określone Uchwałą Rady Miasta z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie uchwalenia wieloletniego programu gospodarowania mieszkaniowym zasobem Miasta w latach 2004-2009 z późn. zm., w tym: uchwałą Rady Miasta z dnia 22 marca 2005 r., dokonuje się na podstawie złożonego wniosku przez najemcę lokalu mieszkalnego. Po rozpatrzeniu przez Prezydenta Miasta wniosku, pisemnie informuje się najemcę o obniżeniu dotychczasowego czynszu o 50% na okres 12 miesięcy, następnie najemca otrzymuje dowody wpłat z obniżoną kwotą opłaty czynszowej, którą winien wpłacić na konto wynajmującego.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie:

Czy w związku z kwotą która obniża opłatę czynszową Wnioskodawca ma obowiązek wystawienia na koniec roku podatkowego informacji PIT-8C dla najemców, którym zgodnie z uchwałą Rady Miasta został obniżony czynsz o 50% ze względu na niski dochód przypadający na jednego członka rodziny...

Zdaniem Wnioskodawcy, obniżenie czynszu zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego nie stanowi umorzenia należności czynszowych, nie stanowi też innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W momencie udzielenia obniżki najemca otrzymuje zawiadomienie o wysokości aktualnego czynszu, który zobowiązany jest terminowo regulować, zgodnie z postanowieniami zawartej umowy najmu i obowiązującymi przepisami prawa cywilnego regulującymi najem lokali mieszkalnych. W związku z powyższym należności czynszowe, do zapłaty których zobowiązani zostali najemcy po udzieleniu obniżki, faktycznie należy traktować jako kwoty naliczonego czynszu.

W związku z powyższym Gmina Miasto nie uznaje obniżonego czynszu zgodnie z zasadami opisanymi powyżej, jako przychodu określonego w art. 11 ust. 2b w związku z art. 11 ust. 2a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i uważa, że nie wystawia dla najemców z obniżonym czynszem informacji PIT-8C, o której mowa w art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Artykuł 11 ust. 1 tej ustawy stanowi, że z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W 10 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca wymienił źródła przychodów, w pkt 9 wskazując przychód z innych źródeł.

W myśl art. 20 ust. 1, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że poszczególne kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem z innych źródeł są więc wszelkiego rodzaju świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego. Tak więc do przychodów z innych źródeł zalicza się nie tylko świadczenia rzeczowe czy pieniężne, ale również wartość świadczenia nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia nieodpłatnego świadczenia, jednak w orzecznictwie i doktrynie jednolicie przyjmuje się, że pojecie to jest związane ze stosunkami prawnymi o charakterze zobowiązaniowym i rozumiane być musi jako świadczenie, z którym nie jest związana zapłata w jakiejkolwiek postaci.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Natomiast z art. 11 ust. 2a ww. ustawy wynika, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

W myśl art. 11 ust. 2b ww. ustawy jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 z późn. zm.) w lokalach wchodzących w skład publicznego zasobu mieszkaniowego właściciel ustala stawki czynszu za 1 m ² powierzchni użytkowej lokali, z uwzględnieniem czynników podwyższających lub obniżających ich wartość użytkową, a w szczególności:

Na mocy art. 7 ust. 2 tej ustawy, właściciele, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem art. 23 ust. 4, mogą na wniosek najemcy, w oparciu o postanowienia odpowiednio uchwały organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego, zarządzenia wojewody lub uchwały organu wykonawczego państwowej osoby prawnej, stosować określone obniżki czynszu naliczonego według obowiązujących stawek w stosunku do najemców o niskich dochodach. Obniżki takie mogą być udzielane najemcom, których średni dochód w przeliczeniu na członka gospodarstwa domowego nie przekracza poziomu określonego w uchwale odpowiedniego organu lub w zarządzeniu wojewody. Kwota obniżki powinna być zróżnicowana w zależności od wysokości dochodu gospodarstwa domowego najemcy.

W myśl art. 7 ust. 3 ww. ustawy, obniżki, o których mowa w ust. 2, udziela się najemcy na okres 12 miesięcy. W przypadku gdy utrzymujący się niski dochód gospodarstwa domowego to uzasadnia, właściciel, na wniosek najemcy, może udzielać obniżek czynszu na kolejne okresy dwunastomiesięczne.

Z art. 8 ww. ustawy wynika, że jeżeli właścicielem jest jednostka samorządu terytorialnego, stawki czynszu, o których mowa w art. 7, ustala organ wykonawczy tej jednostki:

Jak wynika ze stanu faktycznego opisanego we wniosku, Wnioskodawca udziela obniżki czynszu tym najemcom, których dochód na jednego członka rodziny w gospodarstwie domowym wielorodzinnym nie przekroczy 316 zł, a w jednorodzinnym 461 zł i którzy złożą wniosek o zastosowanie ww. obniżki. Warunki obniżki czynszów dla najemców lokali mieszkalnych znajdujących się w zasobach Gminy Miasta zostały uregulowane w uchwale Rady Miasta i kryteria warunki te są jednakowe dla wszystkich, co oznacza, że każdy najemca lokalu mieszkalnego spełniający te warunki może skorzystać z obniżki czynszu.

W sytuacji, w której Urząd Miasta przewidział udzielenie 50% obniżki czynszu wg jednolitych reguł wobec wszystkich najemców lokali mieszkalnych i po podjęciu decyzji o obniżce wysłał tym najemcom nowo naliczone stawki czynszu, to brak jest podstaw do zakwalifikowania obniżki czynszu jako przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek wystawienia informacji PIT-8C, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.