ITPB2/415-1178/12/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2012 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 27 grudnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 marca 2013 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 26 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz nieruchomości budynkowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz nieruchomości budynkowej.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 15 marca 2013 r. wezwano Wnioskodawcę do ich usunięcia. Wnioskodawca uzupełnił wniosek pismem z dnia 21 marca 2013 r.

W ww. wniosku oraz w piśmie uzupełniającym przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 23 grudnia 1993 r. - na podstawie aktu notarialnego - Wnioskodawca wraz z małżonką nabył udział wynoszący #189; części w prawie wieczystego użytkowania gruntu, drugą część nabyli Zofia i Mieczysław M - wówczas małżeństwo. Na mocy przedmiotowej umowy ww. zostali właścicielami i użytkownikami wieczystymi gruntu o powierzchni 373 m. kw., na którym wybudowana została nieruchomość o powierzchni 373 m. kw.

W dniu 13 sierpnia 1996 r. na podstawie wyroku sądowego Zofia i Mieczysław M otrzymali rozwód.

W dniu 20 sierpnia 2007 r. - na podstawie aktu notarialnego - Zofia M przekazała 1/4 część prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz nieruchomości budynkowej swojej wnuczce (córce Wnioskodawcy).

W dniu 18 października 2007 r. - na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego - został dokonany podział majątku wspólnego Zofii i Mieczysława M w ten sposób, że #189; udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu oraz nieruchomości budynkowej przypadła Zofii M z obowiązkiem spłaty na rzecz Mieczysława M kwoty 137.299 zł 92 gr w terminie do 3 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia.

Zofia M ze względu na brak dochodów nie miała możliwość spłaty zasądzonej kwoty i dlatego też podejmowane były jedynie próby sprzedaży ww. prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz nieruchomości budynkowej.

W dniu 12 września 2009 r. Wnioskodawca uzyskał od córki w drodze darowizny, sporządzonej w formie aktu notarialnego udział wynoszący #190; części prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz nieruchomości budynkowej. Wnioskodawca z małżonką posiadali i nadal posiadają wspólność majątkową. Pozostały udział wynoszący #188; części należał do matki Wnioskodawcy.

Na podstawie informacji o stanie zaległości w sprawie egzekucji prowadzonej przez komornika sądowego zadłużenie na dzień 21 maja 2010 r. wzrosło do wartości 211.536 zł 99 gr. Ww. informacja została wpisana do księgi wieczystej.

W dniu 13 maja 2010 r. została podpisana umowa przedwstępna, a w dniu 11 czerwca 2010 r. umowa sprzedaży ww. prawa wieczystego użytkowania gruntu i nieruchomości budynkowej za kwotę 690.000 zł W dniu 9 sierpnia 2010 r. podpisany został aneks do ww. umowy sprzedaży, na podstawie którego kwota 214.000 zł została przekazana na konto komornika sądowego i wpis z księgi wieczystej został wykreślony.

W dniu 11 sierpnia 2011 r. - na podstawie aktu notarialnego - Wnioskodawca zakupił nieruchomość za kwotę 370.000 zł, a następnie w dniu 17 listopada 2011 r. - na podstawie aktu notarialnego zakupione zostało miejsce garażowe za kwotę 20.000 zł Z ww. miejscem postojowym związany jest udział w gruncie.

Pozostała kwota ze sprzedaży została wydatkowana na remont i wykończenie nieruchomości należącej do Wnioskodawcy (zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz remont nieruchomości wchodzącej w skład majątku wspólnego Wnioskodawcy i Jego małżonki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z umową sprzedaży z dnia 11 czerwca 2010 r. oraz aneksem do ww. umowy sprzedaży z dnia 9 sierpnia 2010 r. sporządzonej w formie aktu notarialnego, czyli pod rygorem nieważności otrzymał przychód ze sprzedaży w wysokości 476.000 zł. Prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz nieruchomość gruntowa zostały sprzedany za kwotę 690.000 zł, a kwota 214.000 zł przeznaczona została na sądowy podział majątku rodziców Wnioskodawcy i warunkowo została wpłacona na konto sądowe. Zatem Wnioskodawca nie otrzymał pełnej kwoty z tytułu sprzedaży swojego udziału, tj. 517.000 zł lecz kwotę 476.000 zł - która została Mu wypłacona zgodnie z aktem notarialnym, ponieważ zobowiązany był zastosować się do postanowienia sądowego. Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że z urzędem skarbowym powinien rozliczyć się z kwoty 476.000 zł W przypadku obowiązku rozliczenia się z kwoty 517.500 zł (czyli jedynie wirtualnie otrzymanej kwoty) Wnioskodawca zostałby "dodatkowo poszkodowany" z uwagi na obowiązek opodatkowania kwoty, której rzeczywiście nie otrzymał, a ponadto wystąpiłoby podwójne opodatkowanie, czyli podatek musiałby zapłacić zarówno Wnioskodawca, jak i Mieczysław M, który otrzymał kwotę z tytułu podziału majątku.

W ocenie Wnioskodawcy kwota 20.000 zł wydatkowana na zakup miejsca garażowego wraz z udziałem w gruncie za kwotę 20.000 zł powinna zostać uznana za wydatek na cele mieszkaniowe i ujęta w rozliczeniu podatkowym PIT-39. Zdaniem Wnioskodawcy, gdyby zakupił garaż wolnostojący, bez udziału w gruncie, to wówczas wydatek ten nie mógłby zostać zaliczony jako wydatek na cele mieszkaniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wybudowanie a w przypadku innych rzeczy pół roku licząc od końca miesiąca w którym nastąpiło nabycie, w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Biorąc pod uwagę treść ww. przepisu stwierdzić należy, że ustalenie daty nabycia nieruchomości i praw majątkowych ma istotne znaczenie dla określenia skutków podatkowych ich odpłatnego zbycia.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, w dniu 23 grudnia 1993 r. - na podstawie aktu notarialnego - Wnioskodawca wraz z małżonką nabył udział wynoszący #189; części w prawie wieczystego użytkowania gruntu, drugą część nabyli Zofia i Mieczysław M - wówczas małżeństwo. Na mocy przedmiotowej umowy ww. zostali właścicielami i użytkownikami wieczystymi gruntu o powierzchni 373 m. kw., na którym wybudowana została nieruchomość o powierzchni 373 m. kw.

W dniu 13 sierpnia 1996 r. na podstawie wyroku sądowego Zofia i Mieczysław M otrzymali rozwód.

W dniu 20 sierpnia 2007 r. - na podstawie aktu notarialnego - Zofia M przekazała 1/4 część prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz nieruchomości budynkowej swojej wnuczce (córce Wnioskodawcy).

W dniu 18 października 2007 r. - na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego - został dokonany podział majątku wspólnego Zofii i Mieczysława M w ten sposób, że #189; udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu oraz nieruchomości budynkowej przypadła Zofii M z obowiązkiem spłaty na rzecz Mieczysława M kwoty 137.299 zł 92 gr w terminie do 3 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia.

Zofia M ze względu na brak dochodów nie miała możliwość spłaty zasądzonej kwoty i dlatego też podejmowane były jedynie próby sprzedaży ww. prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz nieruchomości budynkowej.

W dniu 12 września 2009 r. Wnioskodawca uzyskał od córki w drodze darowizny, sporządzonej w formie aktu notarialnego udział wynoszący #190; części prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz nieruchomości budynkowej. Wnioskodawca z małżonką posiadali i nadal posiadają wspólność majątkową. Pozostały udział wynoszący #188; części należał do matki Wnioskodawcy.

Na podstawie informacji o stanie zaległości w sprawie egzekucji prowadzonej przez komornika sądowego zadłużenie na dzień 21 maja 2010 r. wzrosło do wartości 211.536 zł 99 gr. Ww. informacja została wpisana do księgi wieczystej.

W dniu 13 maja 2010 r. została podpisana umowa przedwstępna, a w dniu 11 czerwca 2010 r. umowa sprzedaży ww. prawa wieczystego użytkowania gruntu i nieruchomości budynkowej za kwotę 690.000 zł W dniu 9 sierpnia 2010 r. podpisany został aneks do ww. umowy sprzedaży, na podstawie którego kwota 214.000 zł została przekazana na konto komornika sądowego i wpis z księgi wieczystej został wykreślony.

W dniu 11 sierpnia 2011 r. - na podstawie aktu notarialnego - Wnioskodawca zakupił nieruchomość za kwotę 370.000 zł, a następnie w dniu 17 listopada 2011 r. - na podstawie aktu notarialnego zakupione zostało miejsce garażowe za kwotę 20.000 zł Z ww. miejscem postojowym związany jest udział w gruncie.

Pozostała kwota ze sprzedaży została wydatkowana na remont i wykończenie nieruchomości należącej do Wnioskodawcy (zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz remont nieruchomości wchodzącej w skład majątku wspólnego Wnioskodawcy i Jego małżonki.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że sprzedaż udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu oraz nieruchomości budynkowej, który Wnioskodawca nabył w drodze darowizny od córki w dniu 12 września 2009 r. została dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, a zatem stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Stosownie do art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. W myśl natomiast jego ust. 2 podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Natomiast ust. 3 tego artykułu określa sposób ustalenia wartości rynkowej, a ust. 4 - tryb postępowania organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej w przypadku, gdy wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy.

Dokonana w przedstawionym stanie faktycznym czynność prawna polegająca na zawarciu w dniu 11 czerwca 2010 r. w formie aktu notarialnego umowy sprzedaży implikuje określone skutki podatkowe. Dla powstania skutków podatkowych z tytułu sprzedaży nieruchomości istotny jest moment zawarcia umowy sprzedaży przenoszącej własność, niezależnie od tego, czy w wyniku tej umowy Wnioskodawca otrzymał należną mu część ceny z tytułu sprzedaży udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu oraz nieruchomości budynkowej, która to cena zawarta została w umowie sprzedaży, czy też pewną część należnej mu kwoty. Nie może bowiem decydować o skutkach podatkowych zawartej umowy sprzedaży fakt, iż część ceny należnej z tytułu tej sprzedaży w kwocie 214.000 zł została przekazana komornikowi sądowemu w związku z zobowiązaniem jakie powstało po stronie matki Wnioskodawcy na skutek podziału majątku małżeńskiego pomiędzy nią, a jej byłym małżonkiem. Tak więc na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych decydujące znaczenie ma samo zawarcie umowy sprzedaży, natomiast wartość przychodu jest ustalana na podstawie ceny określonej w tej umowie.

Artykuł 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym wskazuje wyraźnie, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Wykładnia gramatyczna (językowa) wyżej wskazanego przepisu nie pozostawia wątpliwości, iż wyrażona w cenie wartość (w niniejszej sprawie proporcjonalnie do posiadanego przez Wnioskodawcę udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu oraz nieruchomości budynkowej) stanowi dla Niego przychód i to bez względu na to w jaki sposób cena ta została zapłacona.

Fakt, iż część kwoty uzyskanej ze sprzedaży została przelana na konto komornika sądowego z tego względu, iż sprzedane prawo wieczystego użytkowania gruntu i nieruchomość budynkowa obciążone były hipoteką - wbrew stanowisku Wnioskodawcy - nie może wpływać na zmniejszenie przychodu z tej sprzedaży podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Na mocy art. 30e ust. 4 ww., ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Stosownie do art. 30e ust. 5 tej ustawy, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Zgodnie z art. 30e ust. 7 ww. ustawy, w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

W myśl natomiast art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, wolne od podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 za wydatki poniesione na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 uważa się wydatki poniesione na:

* położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

W przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe (art. 21 ust. 27 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z ust. 28 ww. przepisu, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

* przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Ww. zwolnienie jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą.

Zacytowane wyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazują wyraźnie, że dla skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy konieczne jest spełnienie warunków w nich wskazanych, takich jak wydatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych - w okresie 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło ich odpłatne zbycie na ściśle określone cele mieszkaniowe.

Katalog wydatków na cele mieszkaniowe, których poniesienie pozwala skorzystać ze zwolnienia wymieniony w art. 21 ust. 25 ww. ustawy ma charakter zamknięty, jest to wyliczenie enumeratywne a nie przykładowe co oznacza, że prawo do skorzystania ze zwolnienia podatkowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy należy wywodzić ściśle z jego brzmienia. Rozszerzająca interpretacja tego przepisu jest tym samym zabroniona. Zakup miejsca parkingowego nie ma charakteru mieszkalnego i nie mieści się w katalogu wymienionym w ww. przepisie dlatego też wydatkowanie przychodu ze sprzedaży udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu oraz nieruchomości budynkowej na ten cel nie daje podstaw do zastosowania przedmiotowego zwolnienia. Tutejszy organ nie kwestionuje celowości posiadania miejsca parkingowego jednakże zauważa, że w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie wymienił ani miejsc parkingowych, ani garaży. Miejsce parkingowe w żadnym wypadku nie jest lokalem mieszkalnym a więc wbrew sugestii Wnioskodawcy nie służy zaspokajaniu jego własnych potrzeb mieszkaniowych.

Reasumując, przychodem z odpłatnego zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu i nieruchomości budynkowej jest wyrażona w cenie wartość (w niniejszej sprawie proporcjonalnie do posiadanego przez Wnioskodawcę udziału w ww. nieruchomości i prawie) i to bez względu na to w jaki sposób cena ta została zapłacona.

Fakt, iż część kwoty uzyskanej ze sprzedaży została przelana na konto komornika sądowego z tego względu, iż sprzedane prawo wieczystego użytkowania gruntu i nieruchomość budynkowa obciążone były hipoteką - wbrew stanowisku Wnioskodawcy - nie może wpływać na zmniejszenie przychodu z tej sprzedaży podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym

Ponieważ katalog wydatków zawarty w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, wydatkowanie przychodu ze sprzedaży udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu oraz nieruchomości budynkowej na zakup garażu w budynku mieszkalnym nie uprawnia do zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Ustosunkowując się natomiast do kwestii kwot wyliczonych przez Wnioskodawcę stwierdzić, iż podatnik zobowiązany jest sam ustalić wysokość przychodu uzyskanego ze sprzedaży.

Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego. Prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10 - 562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.