ITPB2/415-1175/10/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2010 r. (data wpływu 21 grudnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe, o ile zostały spełnione przedstawione niżej warunki.

W dniu 21 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczania od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z orzeczeniem Wojskowej Komisji Lekarskiej Wnioskodawca jest inwalidą zaliczanym do II grupy inwalidzkiej, a zgodnie z "Orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności" z dnia 17 lutego 2003 r., zaliczonym do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności z przyczyn wynikających z § 26 pkt 1 lit. a) i b) rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 maja 2002 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności.

Za zgodą lekarza rodzinnego Wnioskodawca skorzystał z rehabilitacji w Ośrodku Rehabilitacyjno-Wczasowym, który wpisany jest do rejestru organizatorów turnusów rehabilitacyjnych z dnia 3 lutego 2010 r. m.in. w zakresie obejmującym Jego schorzenia (usprawniająco-rekreacyjnym i szkolenia z dietetycznego żywienia i niezależnego funkcjonowania z niepełnosprawnością, ze schorzeniami układu krążenia). Wnioskodawca dodatkowo wskazał, iż nie uzyskał miejsca na turnusie rehabilitacyjnym m.in. dlatego, że nie korzystał z dofinansowania, skorzystał więc z tzw. turnusu zdrowotnego. Na turnusie tym przebywał w dniach od 15 maja 2010 r. do 29 maja 2010 r., przy pełnej odpłatności (nie korzystał z dofinansowania ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych). Korzystał natomiast ze wszystkich (w pełnej odpłatności) zabiegów rehabilitacyjnych zalecanych Jego schorzeniom i ułatwiającym czynności życiowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo odliczyć w rozliczeniu za 2010 r. wydatki poniesione na odpłatność za pobyt w Ośrodku Rehabilitacyjno-Wypoczynkowym oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione za odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, w zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne, dlatego też może odliczyć w rozliczeniu za 2010 rok wydatki za odpłatność za pobyt w Ośrodku Rehabilitacyjno-Wypoczynkowym oraz za zabiegi rehabilitacyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, o ile zostały spełnione przedstawione niżej warunki.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy stanowi, iż wydatkami, które uprawniają do skorzystania z przedmiotowej ulgi są wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Wydatki, o których mowa powyżej zgodnie z przepisem art. 26 ust. 7b tejże ustawy, podlegają odliczeniu od dochodu tylko wówczas, jeżeli nie były finansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W razie, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7c ww. ustawy, wysokość wydatków, o których mowa powyżej ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.

W myśl art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

Odliczenia z tytułu ulgi rehabilitacyjnej mogą być dokonane również wówczas, gdy osoba, której dotyczy wydatek posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r. (art. 26 ust. 7g tejże ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że zgodnie z orzeczeniem Wojskowej Komisji Lekarskiej Wnioskodawca jest inwalidą zaliczanym do II grupy inwalidzkiej, a zgodnie z "Orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności" z dnia 17 lutego 2003 r., zaliczonym do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności z przyczyn wynikających z § 26 pkt 1 lit. a) i b) rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 maja 2002 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności.

Za zgodą lekarza rodzinnego Wnioskodawca skorzystał z rehabilitacji w Ośrodku Rehabilitacyjno-Wczasowym, który wpisany jest do rejestru organizatorów turnusów rehabilitacyjnych. Na turnusie tym przebywał w dniach od 15 maja 2010 r. do 29 maja 2010 r., przy pełnej odpłatności (nie korzystał z dofinansowania ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych). Korzystał natomiast ze wszystkich (w pełnej odpłatności) zabiegów rehabilitacyjnych zalecanych Jego schorzeniom i ułatwiającym czynności życiowe.

Ośrodek ten został wpisany - jako organizator turnusów rehabilitacyjnych - do Centralnej Bazy Danych Ośrodków i Organizatorów Turnusów dla Osób Niepełnosprawnych utworzonej na podstawie art. 10d ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 grudnia 2007 r. w sprawie turnusów rehabilitacyjnych (Dz. U. 230, poz. 1694).

Jak wyżej wskazano odliczeniu w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej podlegają wydatki poniesione na odpłatność za: pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "zakład rehabilitacji leczniczej" należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89 z późn. zm.), które regulują zasady funkcjonowania powyższych zakładów.

Według ww. ustawy, zakład opieki zdrowotnej jest wyodrębnionym organizacyjnie zespołem osób i środków majątkowych utworzonym i utrzymywanym w celu udzielania świadczeń zdrowotnych i promocji zdrowia. Zakład opieki zdrowotnej może być również utworzony i utrzymywany w celu prowadzenia badań naukowych i prac badawczo-rozwojowych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych i promocją zdrowia (art. 1 ust. 1 i ust. 2 pkt 1).

Na podstawie art. 8 ust. 1 tej ustawy, zakład opieki zdrowotnej może być utworzony przez:

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 6 tej ustawy - zakładem opieki zdrowotnej jest zakład rehabilitacji leczniczej.

Stosownie do art. 32 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, zakład rehabilitacji leczniczej udziela świadczeń zdrowotnych, polegających na interdyscyplinarnych, kompleksowych działaniach usprawniających, które służą zachowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Świadczenia te udzielane są na podstawie skierowania lekarza.

Z zacytowanego art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ustawodawca wyraźnie określił rodzaje zakładów, w których pobyt i związane z nim wydatki poniesione przez osobę niepełnosprawną lub osobę mającą na utrzymaniu osobę niepełnosprawną można uznać za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne.

Zatem, mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności oraz stan prawny obowiązujący w tym zakresie należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje uprawnienie do odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych za pobyt w Ośrodku Rehabilitacyjno-Wypoczynkowym, o ile ośrodek ten jest zakładem rehabilitacji leczniczej, o którym mowa w ustawie o zakładach opieki zdrowotnej.

W odniesieniu natomiast do kwestii dotyczącej odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne wskazać należy, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia zabieg, rehabilitacja oraz rehabilitacja lecznicza. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w "Słowniku wyrazów obcych" (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz "Encyklopedii" PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię.

Należy jednak podkreślić, iż ocena jakie zabiegi wchodzą w zakres zabiegów rehabilitacyjnych lub leczniczo-rehabilitacyjnych wykracza poza kompetencje organu podatkowego i należy do lekarza specjalisty.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca korzystał w pełnej odpłatności z zabiegów rehabilitacyjnych zalecanych Jego schorzeniom i ułatwiającym czynności życiowe.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż Wnioskodawca może skorzystać z odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych w 2010 r. na odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.