ITPB2/415-1155/10/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2010 r. (data wpływu 13 grudnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 lutego 2011 r. (wpływ do tutejszego organu 24 lutego 2011 r.). o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczania od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków za pobyt w sanatorium osoby niepełnosprawnej wraz z opiekunem - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczania od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków za pobyt w sanatorium osoby niepełnosprawnej wraz z opiekunem.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 14 lutego 2011 r. Nr ITPB2/415-1155/10-2/MM wezwano Pana do ich usunięcia. Wniosek uzupełnił Pan pismem z dnia 20 lutego 2011 r. (data wpływu 24 lutego 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku oraz w piśmie uzupełniającym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca ma ukończone 90 lat i jest osobą o znacznym stopniu niepełnosprawności z koniecznością pomocy osób trzecich w związku z ograniczoną zdolnością do samodzielnej egzystencji. Powyższy fakt został stwierdzony w orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności wydanym przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania na posiedzeniu z dnia 12 grudnia 2001 r. Wnioskodawca porusza się na wózku inwalidzkim. W 2010 r. dwukrotnie przebywał w sanatorium, za które ponosił pełną odpłatność.

W trakcie takiego pobytu wynajmował pokój dwuosobowy dla siebie i swojego opiekuna.

Za wynajmowany pokój zapłacił 3.249 zł oraz 3.609 zł. Poniesione wydatki zostały potwierdzone fakturami VAT.

W zeznaniu podatkowym za 2010 r. Wnioskodawca odliczył jedynie połowę poniesionych kosztów.

Ww. wydatki poniósł z własnych środków i nie uzyskał z tego tytułu żadnego zwrotu, ani dofinansowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo odliczyć od dochodu całość poniesionych wydatków za dwa pobyty w sanatorium.

Zdaniem Wnioskodawcy z uwagi na stan zdrowia i konieczność udzielania mu pomocy ma prawo odliczyć wszystkie koszty poniesione za pokój dwuosobowy w sanatorium, w tym również wydatki za pobyt swojego opiekuna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 6 stanowi, iż wydatkami, o których mowa powyżej są wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

W myśl art. 26 ust. 7d powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Z kolei w świetle art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

Wysokość wydatków, o których mowa powyżej ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14 (art. 26 ust. 7c ustawy).

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Należy podkreślić, że wszystkie ulgi podatkowe - w tym ulga rehabilitacyjna - funkcjonują w polskim systemie podatkowym na zasadzie wyjątku od zasady powszechności opodatkowania, określonej w art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, dlatego też wykładnia przepisów ich dotyczących musi być wykładnią ścisłą, co oznacza, że nie może być ani rozszerzająca, ani też zawężająca.

W treści art. 26 ust. 7d zawarte został stwierdzenie, że warunkiem odliczenia wydatków wskazanych w art. 26 ust. 7a jest posiadanie, przez osobę, której dotyczy wydatek orzeczenia o niepełnosprawności. Wskazuje ono zatem, że to osoba niepełnosprawna w związku ze swoją niepełnosprawnością jeżeli poniesie wydatek za swój pobyt na leczeniu m.in. w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego może skorzystać z. odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Powyższe wynika także z zasady, iż podatek dochodowy od osób fizycznych jest podatkiem osobistym co oznacza, iż ulgi i zwolnienia podatkowe również przysługują indywidualnie konkretnemu podatnikowi. Zatem poniesienie wydatku za inną osobę (innego podatnika) nawet wówczas, gdy jest on opiekunem osoby niepełnosprawnej nie uprawnia Wnioskodawcy do dokonywania odliczeń w ramach przedmiotowej ulgi.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że Wnioskodawca zgodnie z wolą ustawodawcy może odliczyć jedynie wydatek poniesiony za swój pobyt w sanatorium.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.