ITPB2/415-1105/10/ENB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2010 r. (data wpływu 3 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Powiatowy Urząd Pracy będący jednostką organizacyjną powiatu, realizuje zadania określone w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. W oparciu o art. 108 ust. 1 pkt 6 w związku z art. 23 ust. 7 ww. ustawy, Powiatowy Urząd Pracy zorganizował szkolenia dla członków Powiatowej Rady Zatrudnienia poza miejscem siedziby urzędu. Szkolenie zorganizowane dla członków Powiatowej Rady Zatrudnienia obejmowało temat związany z realizacją ww. ustawy. Do realizacji szkolenia została wybrana instytucja szkoleniowa, a poniesione wydatki zostały sfinansowane ze środków Funduszu Pracy. Na łączny koszt szkolenia składał się koszt: wyżywienia, zakwaterowania, dojazdu, trenera, materiałów szkoleniowych. Członkowie Powiatowej Rady zatrudnienia nie otrzymują wynagrodzenia za posiedzenie rady i nie mają statusu pracownika Powiatowego Urzędu Pracy. Organizację oraz tryb działania rad zatrudnienia określa rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 6 października 2004 r. w sprawie rad zatrudnienia (Dz. U. Nr 224, poz. 2281). Powiatowy Urząd Pracy pełni funkcję płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych dla pracowników urzędu oraz osób pozostających z urzędem w stosunkach cywilnoprawnych.

Po analizie treści wniosku, mając na względzie zakres kompetencji przyznanej tutejszemu organowi i treść przepisu art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa przyjęto, iż na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego intencją Wnioskodawcy było uzyskanie odpowiedzi na pytanie:

Czy łączny koszt szkolenia finansowanego w całości ze środków Funduszu Pracy dla członków Powiatowej Rady Zatrudnienia na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucji rynku pracy stanowi nieodpłatne świadczenie, którego wartość korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 118 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy - polityka rynku pracy realizowana przez władze publiczne opiera się na dialogu i współpracy z partnerami społecznymi, w szczególności w ramach:

Powiatowa Rada Zatrudnienia jest organem opiniodawczo-doradczym Starosty w sprawach polityki rynku pracy. Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 6 października 2004 r. w sprawie rad zatrudnienia (Dz. U. Nr 224, poz. 2281) określa natomiast organizację oraz tryb działania rad zatrudnienia, a także warunki, na jakich mogą uczestniczyć w posiedzeniach rad zatrudnienia przedstawiciele organów, organizacji i instytucji niereprezentowanych w radach oraz tryb finansowania kosztów szkoleń członków rad. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 118 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych, z tytułu szkoleń i przygotowania zawodowego dorosłych - otrzymanych na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Mając na uwadze art. 23 pkt 7 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r., Wnioskodawca uważa, że szkolenia organizowane dla członków Powiatowej Rady Zatrudnienia są otrzymywane i finansowane w oparciu o ww. ustawę a zatem korzystają ze zwolnienia od podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy rozporządzenie jest aktem wykonawczym w stosunku do ustawy. Oznacza to, że szkolenia realizowane na podstawie ww. rozporządzenia są szkoleniami o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 118 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, przysporzeniem majątkowym i przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są nie tylko aktywa, które ulegają zwiększeniu u podatnika, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Z przepisu art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 118 ustawy wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych, z tytułu:

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Artykuł 41 ust. 7 ww. ustawy stanowi, że jeżeli przedmiotem:

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (art. 42 ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie do art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru.

Wzór informacji, o której mowa w przepisie cytowanym powyżej, został określony w załączniku nr 11 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 kwietnia 2008 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. Nr 74, poz. 445 z późn. zm.).

Jak wynika z treści wniosku, Powiatowy Urząd Pracy będący jednostką organizacyjną powiatu, realizuje zadania określone w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. W oparciu o art. 108 ust. 1 pkt 6 w związku z art. 23 ust. 7 ww. ustawy, Powiatowy Urząd Pracy zorganizował szkolenia dla członków Powiatowej Rady Zatrudnienia poza miejscem siedziby urzędu. Szkolenie zorganizowane dla członków powiatowej Rady zatrudnienia obejmowało temat związany z realizacją ww. ustawy. Do realizacji szkolenia została wybrana instytucja szkoleniowa, a poniesione wydatki zostały sfinansowane ze środków Funduszu Pracy. Na łączny koszt szkolenia składał się koszt: wyżywienia, zakwaterowania, dojazdu, trenera, materiałów szkoleniowych. Członkowie Powiatowej Rady Zatrudnienia nie otrzymują wynagrodzenia za posiedzenie rady i nie mają statusu pracownika Powiatowego Urzędu Pracy. Organizację oraz tryb działania rad zatrudnienia określa rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 6 października 2004 r. w sprawie rad zatrudnienia (Dz. U. Nr 224, poz. 2281). Powiatowy Urząd Pracy pełni funkcję płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych dla pracowników urzędu oraz osób pozostających z urzędem w stosunkach cywilnoprawnych.

Organizację oraz tryb działania rad zatrudnienia, a także warunki, na jakich mogą uczestniczyć w posiedzeniach rad zatrudnienia przedstawiciele organów, organizacji i instytucji niereprezentowanych w radach, oraz tryb finansowania kosztów szkoleń członków rad określa rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 6 października 2004 r. w sprawie rad zatrudnienia (Dz. U. Nr 224, poz. 2281) wydane na podstawie art. 23 ust. 7 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.).

Paragraf 8 powyższego rozporządzenia, stanowi, że rada zatrudnienia może ustalić, w formie uchwały, roczny plan potrzeb szkoleniowych jej członków lub podjąć uchwałę o potrzebie zorganizowania dla zainteresowanych członków szkolenia na określony temat, związany z realizacją przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

W świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż członkowie Powiatowej Rady Zatrudnienia uzyskują świadczenie nieodpłatne w postaci możliwości uczestnictwa w szkoleniach przy jednoczesnym nie ponoszeniu wydatków z tego tytułu. W konsekwencji też, powstaje u nich w tym przypadku przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, którego zasady ustalania określa art. 11 ust. 2a ww. ustawy.

Jednocześnie nie sposób uznać iż przychód ten może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 118 lit. b ustawy, bowiem jak wynika z powyżej zacytowanych przepisów, przedmiotowe zwolnienie odnosi się bowiem wyłącznie do szkoleń przyznanych na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Stosownie do brzmienia art. 2 ust. 1 pkt 37 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, ilekroć w ustawie jest mowa o szkoleniu oznacza to pozaszkolne zajęcia mające na celu uzyskanie, uzupełnienie lub doskonalenie umiejętności i kwalifikacji zawodowych lub ogólnych, potrzebnych do wykonywania pracy, w tym umiejętności poszukiwania zatrudnienia. Przepis ten nie dotyczy zatem podatników uzyskujących przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie dotyczącym możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 118 lit. b należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, iż do świadczeń otrzymywanych przez członków Powiatowej Rady Zatrudnienia w związku ze szkoleniem, polegających na otrzymaniu nieodpłatnego zakwaterowania, wyżywienia oraz zwrotu kosztów podróży (dojazdu) może mieć zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z tym przepisem, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Stosownie do treści art. 21 ust. 13 ustawy, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.