ITPB2/415-1103a/13/IL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2013 r. (data wpływu 3 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie zwrotu wydatków związanych z przebudową, rozbudową budynku z częścią handlowo-usługową i mieszkalną - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni dokonuje przebudowy i rozbudowy budynku z częścią handlowo-usługową i mieszkalną. Powierzchnie użytkowe liczone wg normy PN-ISO 9836:1997 wynoszą: część handlowo-usługowa 122,50 m², a część mieszkalna 150,47 m².

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawczyni może ubiegać się o zwrot części podatku VAT z tytułu wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych z tytułu budowy całego budynku, traktując go jako budynek mieszkalny.

2. Czy Wnioskodawczyni przysługuje prawo ubiegania się o zwrot części podatku VAT z tytułu wydatków poniesionych na zakup w 2014 r. i 2015 r. materiałów budowlanych, w sytuacji, gdy pierwszy wniosek złożony został w 2013 r.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie pierwsze, natomiast w zakresie pytania drugiego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni ustawa o VAT nie definiuje pojęcia powierzchni użytkowej. W wyroku z 8 maja 2013 r. sygn. akt I FSK 888/12, NSA uznał, że każdy sposób obliczania powierzchni jest wiążący przy stosowaniu stawki VAT. Według Wnioskodawczyni w jej sytuacji powierzchnia została policzona wg normy PN-ISO9836:1997. Wnioskodawczyni wskazuje, że zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych budynek mieszkalny to taki obiekt, w którym conajmniej 50% powierzchni użytkowej jest wykorzystywana na cele mieszkalne. W związku z tym Wnioskodawczyni uważa, że może ubiegać się o zwrot podatku VAT od niektórych materiałów budowlanych dla całego budynku traktując go jako mieszkalny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (tekst jedn.: Dz. U. Nr 177, poz. 1468 z późn. zm.) obowiązującej do 31 grudnia 2013 r. osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z:

Zwrot dotyczy wydatków poniesionych i udokumentowanych fakturami wystawionymi od dnia 1 maja 2004 r. (ust. 2).

Zwrot, o którym mowa w ust. 1, dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT (ust. 3).

Dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty zwrotu części wydatków, o których mowa w ust. 1, jest faktura wystawiona dla osoby fizycznej (ust. 4).

W myśl art. 3 ust. 8 ww. ustawy minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych ogłosi, w drodze obwieszczenia, wykaz materiałów budowlanych uwzględniający materiały budowlane, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT.

Wykaz taki zawarty został w załączniku do obwieszczenia Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 30 grudnia 2005 r. w sprawie ogłoszenia wykazu materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT (Dz. Urz. MTiB z 2006 r. Nr 1, poz. 1).

Należy wskazać, iż od 1 stycznia 2011 r. obowiązuje wykaz zawarty w załączniku do obwieszczenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 września 2010 r. w sprawie wykazu materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT (Dz. Urz. MI z 2010 r. Nr 11, poz. 35).

Stosownie do art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje, pod warunkiem że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Prawo do zwrotu przysługuje również pod warunkiem że osoba fizyczna posiada:

Stosownie do art. 5 ust. 5 pkt 2 ww. ustawy do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy załączyć kopię faktur dokumentujących poniesione wydatki, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni dokonuje przebudowy i rozbudowy budynku z częścią handlowo-usługową i mieszkalną. Powierzchnie użytkowe liczone wg normy PN-ISO 9836:1997 wynoszą: część handlowo-usługowa 122,50 m², a część mieszkalna 150,47 m².

Mając na uwadze obowiązujące przepisy wskazać należy, że możliwość uzyskania zwrotu części wydatków za materiały budowlane związana jest z ponoszeniem wydatków na realizację określonych w ustawie inwestycji budowlanych (mieszkaniowych) czyli budowę budynku mieszkalnego, nadbudowę lub rozbudowę budynku na cele mieszkalne lub przebudowę (przystosowanie) budynku niemieszkalnego na cele mieszkalne, remont budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego.

Definicja zawarta w art. 2 pkt 1 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym pod pojęciem budynku mieszkalnego nakazuje rozumieć budynek lub jego część, służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, także związane z budynkiem (lub jego częścią) urządzenia techniczne zapewniające możliwość użytkowania tego budynku lub jego części zgodnie z ich przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków. Zatem definicją budynku mieszkalnego objęte są również urządzenia i przyłącza instalacyjne.

W sytuacji więc, gdy Wnioskodawczyni poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, w związku przebudową i rozbudową budynku z częścią handlowo-usługową i mieszkalną, oraz zarówno ona jak i jej małżonek nie dokonywali przedmiotowej inwestycji, jako podatnicy podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż ma prawo do zwrotu podatku VAT zawartego w tych wydatkach na zakup materiałów budowlanych, które dotyczą wyłącznie realizacji tej części inwestycji - wymienionej w art. 3 ust. 1 ustawy - która przeznaczona jest na cele mieszkalne tj. służące zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych.

Jednocześnie zaznaczyć należy, iż uprawnienie do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, związanych z prowadzona inwestycją jest możliwe jedynie w przypadku spełnienia wszystkich warunków określonych w art. 3 i art. 4 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.