ITPB2/415-1096/10/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2010 r. (data wpływu 23 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku obowiązku wystawiania informacji PIT-8C - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku obowiązku wystawiania informacji PIT-8C.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, działający jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzi działalność gospodarczą w zakresie generalnego wykonawstwa inwestycji oraz działalność deweloperską. W ramach wykonywanych robót udziela gwarancji na wykonane roboty, w związku z czym wykonuje naprawy gwarancyjne lub zawiera z właścicielami lokali mieszkalnych porozumienia regulujące kwestie ujawnionych wad w lokalach.

W wyniku wadliwego wykonania instalacji tarasu doszło do zalania jednego mieszkania, na skutek czego odspojeniu uległ parkiet, wadliwie działała instalacja elektryczna i teletechniczna. Podczas naprawy izolacji tarasu korzystano z energii elektrycznej właściciela lokalu mieszkalnego, a także uszkodzono przewody klimatyzacji.

Inwestor przy udziale i za zgodą Wnioskodawcy, który był Generalnym Wykonawcą inwestycji zawarł porozumienie z właścicielami lokalu mieszkalnego. Na mocy tego porozumienia Wnioskodawca zobowiązał się zapłacić określoną kwotę pieniężną tytułem zaspokojenia wszelkich roszczeń właścicieli związanych z ujawnieniem się wad i kosztów związanych z ich usunięciem. Właściciele mieszkania zamieścili w ww. porozumieniu oświadczenie, iż wszelkie prace polegające na usunięciu wad, ich skutków oraz prace towarzyszące i związane z ich usunięciem wykonają we własnym zakresie, na własny koszt i odpowiedzialność. Właściciele tego lokalu oświadczyli również, iż kwota zawarta w porozumieniu zaspokaja wszelkie ich dotychczasowe i przyszłe roszczenia związane z powstaniem określonych wad oraz zrzekają się uprawnień z tytułu rękojmi i gwarancji w zakresie wad określonych porozumieniem w stosunku do Inwestora. Oświadczenie takiej samej treści złożył Inwestor w stosunku do Generalnego Wykonawcy (Wnioskodawcy).

W porozumieniu zawarto również zapis zobowiązujący Generalnego Wykonawcę (stronę wypłacającą) do wystawienia i dostarczenia informacji PIT-8C.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest udzielenie odpowiedzi w zakresie pytania pierwszego. Wniosek w zakresie odnoszącym się do pytania drugiego rozstrzygnięty zostanie w odrębnym piśmie.

Zdaniem Wnioskodawcy - odnośnie pytania pierwszego - nie musi sporządzać i wysyłać informacji PIT-8C, ponieważ wypłacone kwoty pieniężne tytułem zaspokojenia wszelkich roszczeń związanych z ujawnieniem się wad w wykonanym przedmiocie umowy i kosztów ich usunięcia nie stanowią przychodów dla właścicieli lokali mieszkalnych (reklamujących wady). Są to bowiem zwroty już poniesionych wydatków za wadliwe wykonanie przedmiotu umowy i nie spełniają definicji przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego - odnośnie pytania pierwszego - uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Stosownie do art. 11 ust. 1 tej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 20 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i zasadnym jest aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego (korzyść) tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna.

Jednakże, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Z przedmiotowego zwolnienia korzystają zatem jedynie odszkodowania oraz zadośćuczynienia i to tylko te, których prawo do otrzymania wynika wprost z przepisów ustawy lub aktów wykonawczych, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy.

Stosownie do uregulowania zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ww. ustawy z przedmiotowego zwolnienia wyłączone zostały odszkodowania wynikające z zawartych umów i ugód innych niż ugody sądowe.

Ze zwolnienia mogą korzystać również inne odszkodowania, a więc te nie wynikające wprost z przepisów prawa, ale tylko wówczas gdy zostały otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej i nie dotyczą wyjątków wskazanych przez ustawodawcę (art. 21 ust. 1 pkt 3b cyt. ustawy).

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca, działający jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzi działalność gospodarczą w zakresie generalnego wykonawstwa inwestycji oraz działalność deweloperską. W ramach wykonywanych robót udziela gwarancji na wykonane roboty, w związku z czym wykonuje naprawy gwarancyjne lub zawiera z właścicielami lokali mieszkalnych porozumienia regulujące kwestie ujawnionych wad w lokalach.

W wyniku wadliwego wykonania instalacji tarasu doszło do zalania jednego z mieszkań, na skutek czego odspojeniu uległ parkiet, wadliwie działała instalacja elektryczna i teletechniczna. Podczas naprawy izolacji tarasu korzystano z energii elektrycznej właściciela lokalu mieszkalnego, a także uszkodzono przewody klimatyzacji.

Inwestor przy udziale i za zgodą Wnioskodawcy, który był Generalnym Wykonawcą inwestycji zawarł porozumienie z właścicielami lokalu mieszkalnego. Na mocy tego porozumienia Wnioskodawca zobowiązał się zapłacić określoną kwotę pieniężną tytułem zaspokojenia wszelkich roszczeń właścicieli związanych z ujawnieniem się wad i kosztów związanych z ich usunięciem. Właściciele mieszkania zamieścili w ww. porozumieniu oświadczenie, iż wszelkie prace polegające na usunięciu wad, ich skutków oraz prace towarzyszące i związane z ich usunięciem wykonają we własnym zakresie, na własny koszt i odpowiedzialność. Właściciele tego lokalu oświadczyli również, iż kwota zawarta w porozumieniu zaspokaja wszelkie ich dotychczasowe i przyszłe roszczenia związane z powstaniem określonych wad oraz zrzekają się uprawnień z tytułu rękojmi i gwarancji w zakresie wad określonych porozumieniem w stosunku do Inwestora. Oświadczenie takiej samej treści złożył Inwestor w stosunku do Generalnego Wykonawcy (Wnioskodawcy).

W porozumieniu zawarto również zapis zobowiązujący Generalnego Wykonawcę (stronę wypłacającą) do wystawienia i dostarczenia informacji PIT-8C.

Ponieważ, z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca wypłaca kwoty pieniężne tytułem zaspokojenia roszczeń związanych z ujawnieniem się wad w wykonywanym przedmiocie umowy oraz kosztów związanych z ich usunięciem na podstawie zawartego porozumienia z właścicielami lokalu mieszkalnego, zatem nie mogą one korzystać ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niezależnie od istnienia lub nieistnienia podstawy prawnej regulującej charakter odszkodowawczy oraz wysokość lub zasady ustalania tego rodzaju świadczeń pieniężnych.

Do środków pieniężnych wypłacanych przez Wnioskodawcę nie ma również zastosowania żadne ze zwolnień innych niż wymienione wyżej zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ze względu na zaliczenie wypłaconych środków do źródła przychodu wskazanego w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz z uwagi na brak możliwości objęcia świadczenia pieniężnego wypłaconego przez Wnioskodawcę na podstawie zawartego porozumienia którymkolwiek ze zwolnień przedmiotowych przewidzianych w art. 21 ust. 1, art. 52, art. 52a i art. 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, że stanowi ono przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do przepisu art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Wobec powyższego - na podstawie art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na Wnioskodawcy ciąży obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C osobom, którym dokonał wypłaty ww. świadczeń.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.