ITPB2/415-1093/14/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2014 r. (data wpływu 3 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

We wniosku tym został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 1986 r. Wnioskodawczyni i Jej mąż wspólnie wybudowali jednorodzinny budynek mieszkalny, stając się jego właścicielami na zasadzie wspólności ustawowej. Ww. budynek stanął na gruncie, którego jako małżonkowie byli wieczystymi użytkownikami także na zasadzie wspólności ustawowej. Prawo wieczystego użytkowania zostało przekształcone w prawo własności w 1999 r.

W dniu 3 sierpnia 2010 r. Wnioskodawczyni i Jej mąż dokonali przesunięcia między masą ich majątku wspólnego a masą majątku osobistego Wnioskodawczyni w ten sposób, że Wnioskodawczyni przyjęła do swojego majątku osobistego własność całej przedmiotowej nieruchomości zabudowanej opisanym budynkiem mieszkalnym. Czynności tej małżonkowie dokonali w wyżej wymienionym dniu umową darowizny sporządzoną w formie aktu notarialnego. W dniu 29 sierpnia 2010 r. mąż Wnioskodawczyni zmarł.

W dniu 27 października 2014 r. Wnioskodawczyni sprzedała przedmiotową nieruchomość.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym na Wnioskodawczyni ciąży obowiązek zapłaty podatku dochodowego od przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedając w dniu 27 października 2014 r. nieruchomość nie uzyskała przychodu będącego przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem zbycie to zostało dokonane po upływie pięciu lat liczonych od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości, tj. w 1986 r. (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Według Wnioskodawczyni, instytucja małżeńskiej wspólności majątkowej polega na tym, że nie można wyodrębnić przypadającego każdemu z małżonków udziału w nieruchomości. Jest to wspólność łączna, bezudziałowa. Obu małżonkom (Wnioskodawczyni i Jej małżonkowi) jako współwłaścicielom przysługiwało pełne prawo do całego majątku objętego wspólnością ustawową w tym do przedmiotowej nieruchomości, której zabudowa nastąpiła w 1986 r., z tym tylko zastrzeżeniem, że żaden nie mógł samodzielnie, tj. bez zgody drugiego rozporządzać prawem własności.

Wnioskodawczyni podkreśla ponadto, że pozostający po śmierci współmałżonka wdowiec (wdowa) nie może nabyć powtórnie nieruchomości, którą kupił wraz ze swoim współmałżonkiem do majątku wspólnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i ww. praw majątkowych decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu, ma moment ich nabycia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "nabycia" należy zatem odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), a w szczególności do art. 155 § 1, który stanowi, iż umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Umowa darowizny uregulowana została zaś w art. 888 § 1 ustawy - Kodeks cywilny. Przepis ten stanowi, iż przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis, darowiznę chyba, że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 ww. ustawy), ale też przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.

Skoro na skutek zawarcia umowy darowizny jeden z małżonków zbywa na rzecz drugiego nieruchomość, to uznać należy, że następuje nabycie tej nieruchomości przez drugiego z nich.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 1986 r. Wnioskodawczyni i Jej mąż wspólnie wybudowali jednorodzinny budynek mieszkalny, stając się jego właścicielami na zasadzie wspólności ustawowej. Ww. budynek stanął na gruncie, którego jako małżonkowie byli wieczystymi użytkownikami także na zasadzie wspólności ustawowej. Prawo wieczystego użytkowania zostało przekształcone w prawo własności w 1999 r.

W dniu 3 sierpnia 2010 r. Wnioskodawczyni i Jej mąż dokonali przesunięcia między masą ich majątku wspólnego a masą majątku osobistego Wnioskodawczyni w ten sposób, że Wnioskodawczyni przyjęła do swojego majątku osobistego własność całej przedmiotowej nieruchomości zabudowanej opisanym budynkiem mieszkalnym. Czynności tej małżonkowie dokonali w wyżej wymienionym dniu umową darowizny sporządzoną w formie aktu notarialnego. W dniu 29 sierpnia 2010 r. mąż Wnioskodawczyni zmarł.

W dniu 27 października 2014 r. Wnioskodawczyni sprzedała przedmiotową nieruchomość.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię w 2014 r. nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi w majątku wspólnym dokonane zostało po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntu - przekształconego następnie w 1999 r. w prawo własności - na którym w 1986 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem wybudowała budynek mieszkalny i nie stanowi źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi jednak, że Wnioskodawczyni ww. nieruchomość nabyła również w 2010 r. w drodze umowy darowizny, to jej odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię w dniu 27 października 2014 r. w części nabytej w 2010 r. zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, dlatego też stanowi źródło przychodu określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stąd też podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.