ITPB2/415-1089/10/14-S/MU

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów, uwzględniający wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 14 września 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 593/11 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2010 r. (data wpływu 22 listopada 2010 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie warunków skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest prawidłowe.

W dniu 22 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie warunków skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni, w dniu 10 grudnia 2007 r. nabyła w drodze darowizny lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, składający się z holu, kuchni, dwóch pokoi i łazienki o powierzchni 55,87 m², położony na parterze budynku. Do lokalu przynależy udział wynoszący 39/1000 części we współwłasności nieruchomości, z której lokal został wyodrębniony oraz udział wynoszący 1/16 w lokalu użytkowym - hali garażowej, stanowiącym odrębną nieruchomość, położonym w piwnicy budynku. Do lokalu tego przynależy udział wynoszący 270/1000 części we współwłasności nieruchomości, z której lokal został wyodrębniony.

Lokal mieszkalny i hala garażowa są częścią nieruchomości, którą stanowi działka o powierzchni 1153 m², zabudowana budynkiem mieszkalnym wielorodzinnym (kategoria obiektu wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych 1122 - tzn. budynek o trzech i więcej mieszkaniach). W dniu 3 marca 2008 r. Wnioskodawczyni sprzedała ww. nieruchomości. W wyżej wymienionym lokalu Wnioskodawczyni była zameldowana na pobyt stały od 2005 r. do dnia sprzedaży. W terminie ustawowym złożyła w urzędzie skarbowym oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości mieszkalnej w dniu 3 marca 2008 r. jest całkowicie zwolniony od podatku dochodowego, w związku z zameldowaniem na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia.

Wnioskodawczyni uważa, że przychód w całości jest zwolniony od podatku w związku z przysługującą "ulgą meldunkową".

Wśród źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ww. ustawy od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, dokonanych od zbywanych nieruchomości.

Sprzedaż nieruchomości dokonana przez Wnioskodawczynię w dniu 3 marca 2008 r. stanowi niewątpliwie źródło dochodu podlegające opodatkowaniu.

W polskim systemie podatkowym jako wyjątek od zasady powszechności opodatkowania występują ulgi i zwolnienia, m.in. tzw. ulga meldunkowa. W związku z tym, że zasadą jest płacenie podatków, natomiast ulgi i zwolnienia stanowią odstępstwo od tej zasady, przepisy regulujące ulgi i zwolnienia winny być interpretowane w ścisły sposób, ani w sposób zawężający ani w sposób rozszerzający.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 zwalnia od opodatkowania przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

* jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym wyżej na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia.

Warunek zameldowania przez Wnioskodawczynię w zbywanej nieruchomości jest spełniony i nie budzi wątpliwości. W ustawach podatkowych nie ma definicji nieruchomości mieszkalnej ani budynku mieszkalnego. Wobec czego posługujemy się definicjami słownikowymi oraz zawartymi w innych dziedzinach prawa, takich jak przepisy Kodeksu cywilnego, prawa budowlanego oraz stosujemy wykładnię celowościową dotyczącą przepisów prawa podatkowego.

Nieruchomość sprzedana przez Wnioskodawczynię, zarówno lokal mieszkalny jaki i udział w hali garażowej, była niewątpliwie nieruchomością mieszkalną, zgodnie z klasyfikacją obiektów budowlanych i stanem faktycznym. W prawie cywilnym grunt i budynek na nim posadowiony stanowią jedną całość, nie mogą być odrębnym przedmiotem sprzedaży. Budynek dzieli los prawny gruntu, na którym został posadowiony. W ustawie podatkowej mamy wymienione jako źródło przychodów sprzedaż nieruchomości, a nie budynków i gruntu. W uzasadnieniu do rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie ustaw wraz z projektem aktu wykonawczego z dnia 2 października 2008 r. (druk sejmowy nr 1075, str. 18-19 w druki sejmowe VI kadencja), stwierdza się, że projektowane regulacje (odnoszące się m.in. do zwolnienia podatkowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 obowiązującego od dnia 1 stycznia 2009 r. dotyczą również przychodów ze zbycia nieruchomości gruntowych i budynków mieszkalnych, są więc skierowane do szerszego kręgu podatników podczas, gdy "ulga meldunkowa" dotyczy jedynie przychodu ze sprzedaży nieruchomości mieszkalnych. Jeżeli powszechne rozumienie pojęcia budynku mieszkalnego jest zgodne z utrwaloną praktyką stosowania prawa cywilnego, traktującą jako jedną całość grunt i budynek na nim posadowiony, to przy braku definicji w prawie podatkowym i jednoznacznego wyłączenia ze stosowania ulgi podatkowej gruntu związanego z lokalem mieszkalnym nie możemy rozdzielać zakresu przedmiotowego ulgi meldunkowej na poszczególne elementy składowe przedmiotu odpłatnego zbycia. Nie możemy stosować wykładni zawężającej. Ustawodawca, gdyby chciał wyłączyć z ulgi grunt związany z lokalem mieszkalnym (który w powszechnym rozumieniu i zgodnie z prawem cywilnym stanowi całość) zapisałby w ustawie takie wyłączenie. Jeżeli tego nie uczynił oznacza to, że ulgę meldunkową, zgodnie z uzasadnieniem do wprowadzonych zmian stosujemy do nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W dniu 18 lutego 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną Nr ITPB2/415-1089/10/MU, w której uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe. Stwierdził, że przychód uzyskany ze sprzedaży, w części odpowiadającej wartości lokalu mieszkalnego, podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odrębnie należy natomiast potraktować przychód ze sprzedaży hali garażowej oraz udziału w gruncie, związanego z lokalem oraz halą garażową. Organ wskazał, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. b cytowanej ustawy zwalnia z opodatkowania przychód uzyskany z odpłatnego zbycia wyłącznie lokalu mieszkalnego, stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu. Przepis ten nie obejmuje swoją dyspozycją gruntu lub udziału w gruncie związanego z tym lokalem, ani innych lokali niemieszkalnych.

Wskazując na konstrukcję i systematykę ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych organ podniósł, że tzw. ulga meldunkowa w polskim systemie podatkowym funkcjonuje - podobnie jak wszystkie ulgi i zwolnienia - jako wyjątek od zasady powszechności opodatkowania (określonej w art. 84 Konstytucji RP). Wyjaśnił, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Ustawodawca, konstruując przesłanki uprawniające do skorzystania z omawianej ulgi, nie użył w ww. przepisie sformułowania "nieruchomość", a posłużył się katalogiem rzeczy (ich części składowych) i praw (posiadającym walor katalogu zamkniętego), których sprzedaż objęta jest przedmiotowym zwolnieniem.

W konsekwencji organ stwierdził, że skoro treść art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy wskazuje jednoznacznie na objęcie zwolnieniem jedynie przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego lub udziału w takim lokalu, to brak jest prawnych podstaw do objęcia wskazanym zwolnieniem również udziału w gruncie oraz hali garażowej. Dochód uzyskany ze sprzedaży, w części odpowiadającej wartości hali garażowej oraz udziałów w gruncie, związanych z przedmiotowym lokalem mieszkalnym oraz halą garażową, podlegać będzie opodatkowaniu wg wyżej wskazanych zasad.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 28 lutego 2011 r. wniesiono w dniu 7 marca 2011 r. Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 12 kwietnia 2011 r. znak ITPB2/415W-25/11/PS.

W dniu 17 maja 2011 r. wpłynęła do tutejszego organu podatkowego skarga na ww. interpretację, w której Wnioskodawczyni wniosła o jej uchylenie oraz zasądzenie kosztów według norm przypisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawczyni podtrzymała zarzuty przedstawione wcześniej w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa zarzucając, iż wydana interpretacja indywidualna jest interpretacją zawężającą, co nie powinno mieć miejsca, gdy dotyczy ulg i zwolnień. Ponadto zarzuciła, iż interpretacja ta jest niezgodna z wykładnią systemową i funkcjonalną.

W odpowiedzi na ww. skargę udzielonej pismem z dnia 14 czerwca 2011 r. znak ITPB2/4160-42/11 Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, wniósł o jej oddalenie i podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wyrokiem z dnia 14 września 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 593/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Od powyższego wyroku, tut. organ pismem z dnia 28 października 2011 r. wniósł skargę kasacyjną.

Jednakże w dniu 15 października 2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem sygn. akt II FSK 2902/11 złożoną skargę kasacyjną oddalił.

W dniu 29 listopada 2013 r. do tutejszego organu wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 14 września 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 593/11.

W jego uzasadnieniu Sąd wskazał, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość". Odwołując się do rozumienia tego pojęcia w języku potocznym stwierdził, że sam zwrot "lokal mieszkalny" nie nasuwa większych wątpliwości i należy odnosić go do pomieszczenia nadającego się do zamieszkiwania w nim przez ludzi. Jednakże zwrot "stanowiący odrębną nieruchomość" nie poddaje się już temu prostemu zabiegowi i wymyka się spod analizy odwołującej się jedynie do języka potocznego. Jako że jest to zwrot języka prawnego, jego interpretacja musi opierać się na znaczeniu, jakie nadają mu akty prawne, w których on występuje lub jest definiowany. Wyodrębnienie własności lokali jest specyficznym pojęciem związanym z faktem istnienia budynków wielorodzinnych w stosunku, do których tradycyjne instytucje prawa cywilnego, jak część składowa, czy zasada superficies solo cedit, nie dają się zastosować. Kwestie te zostały objęte przez ustawodawcę odrębną regulacją prawną w postaci ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

Uwzględniając powyższe Sąd wskazał, że zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 ustawy o własności lokali samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej "lokalami", mogą stanowić odrębne nieruchomości. Natomiast w myśl ust. 2 tego przepisu samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne. Stosownie zaś do art. 3 ust. 1 tej ustawy w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy o własności lokali, jeżeli budynek został wzniesiony na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste, przedmiotem wspólności jest to prawo, a dalsze przepisy o własności lub współwłasności gruntu stosuje się odpowiednio do prawa użytkowania wieczystego.

Powyższe przepisy - jak zauważa Sąd - realizują zasadę, że lokal stanowiący odrębną własność, to nieruchomość gruntowa, składająca się z dwóch członów:

* indywidualnej własności samego lokalu (ewentualnie wraz z pomieszczeniami przynależnymi);

* ułamkowego udziału we własności i własności wspólnych części budynku lub budynków.

W świetle powyższego, według Sądu, nie budzi wątpliwości, że w myśl przepisów ustawy o własności lokali w skład samodzielnego lokalu mieszkalnego (który zgodnie z art. 2 ust. 1tej ustawy może stanowić odrębną nieruchomość) wchodzi zarówno własność lokalu, jak i własność lub prawo użytkowania wieczystego gruntu, na którym został posadowiony budynek. Tak też to pojęcie, zdaniem Sądu, powinno być rozumiane na gruncie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odwołującego się do terminu "lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość".

Identyczny pogląd, który Sąd w niniejszej sprawie w pełni podziela, został wyrażony i szeroko zaprezentowany w wyroku WSA w Olsztynie z dnia 23 września 2010 r. sygn. akt. I SA/Ol 576/10 (LEX nr 621582).

Zdaniem Sądu zamiarem ustawodawcy nie było, aby zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie "lokalu mieszkalnego" rozumieć w oderwaniu od gruntu, z którym budynek, w którym znajduje się lokal mieszkalny, jest trwale związany. W ocenie Sądu, posłużenie się przez ustawodawcę pojęciem "lokalu mieszkalnego" wynikało wyłącznie ze względów związanych z konstrukcją ulgi meldunkowej, tj. uzależnienie prawa do ulgi od zameldowania trwającego określony czas. Jak wynika z przepisów administracyjnych meldunku można dokonać jedynie w lokalu/budynku, a nie na gruncie (niezależnie od tego, czy jest zabudowany, czy niezabudowany). Według Sądu ustawodawca wskazując na zameldowanie jako na warunek skorzystania ze zwolnienia nie mógł posłużyć się innym pojęciem niż lokal czy budynek mieszkalny.

Zdaniem Sądu zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy całości sprzedanego udziału w nieruchomości, tzn. gruntu czy też udziału w nim i posadowionego na nim budynku, lokalu w takim budynku czy też hali garażowej stanowiącej odrębną nieruchomość, położonej w piwnicy tego budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. prawa następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie stanowi ono źródło przychodu, o którym mowa w zacytowanym wyżej przepisie.

Przepis art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. - stanowi, iż podatek od dochodu ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podatek ten płatny jest w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł.

Podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości, co wynika z treści art. 19 ust. 1 ustawy, jest jej wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej, którą zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Jednakże zważywszy na treść art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r. - wolnymi od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

* jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a-d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia z zastrzeżeniem ust. 21 i 22.

Zwolnienie to ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika - art. 21 ust. 21 ww. ustawy.

Nadmienić należy, że w dniu 9 kwietnia 2008 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 2 kwietnia 2008 r. w sprawie przedłużenia terminu do złożenia oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i określonych praw majątkowych (Dz. U. Nr 59, poz. 361). Na podstawie tego rozporządzenia podatnicy, którzy uzyskali w 2008 r. przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości i określonych praw majątkowych mają prawo do składania w terminie do dnia 30 kwietnia 2009 r. oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia z podatku dochodowego.

Należy wskazać także, iż przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy, nie określa daty, od której liczyć należy okres zameldowania. Zameldowanie, a tym samym prawo do zwolnienia, nie jest uzależnione od posiadania tytułu własności do nieruchomości lub lokalu. Istotny jest bowiem sam fakt zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu czy też budynku przez wyżej wskazany okres. W tej sytuacji ze zwolnienia skorzystać może podatnik, który był zameldowany w zbywanym budynku lub lokalu mieszkalnym w okresie nieprzypadającym bezpośrednio przed dniem zbycia, gdyż każdy roczny okres zameldowania uprawnia do zwolnienia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 10 grudnia 2007 r. w drodze darowizny Wnioskodawczyni nabyła lokal mieszkalny wraz z przynależnym do lokalu udziałem w gruncie, oraz udział w lokalu użytkowym - hali garażowej wraz z udziałem we współwłasności nieruchomości, z której lokal został wyodrębniony. Nieruchomości te Wnioskodawczyni sprzedała w dniu 3 marca 2008 r. W lokalu tym Wnioskodawczyni była zameldowana na pobyt stały od 2005 r. do dnia sprzedaży t. j. do 3 marca 2008 r. Ponadto w terminie ustawowym złożyła w urzędzie skarbowym oświadczenie, o spełnieniu warunków do zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe oraz wykładnię zawartą w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 14 września 2011 r. stwierdzić należy, że wobec spełnienia warunku dwunastomiesięcznego okresu zameldowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz warunku złożenia oświadczenia o spełnieniu warunków zwolnienia przychód, jaki uzyskała Wnioskodawczyni z odpłatnego zbycia nieruchomości mieszkalnej w całości korzysta ze zwolnienia od podatku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.