ITPB2/415-1079/10/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2010 r. (data wpływu - 22 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 13 lipca 2006 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zawarła umowę z radcą prawnym o świadczenie pomocy prawnej. W umowie wynagrodzenie pełnomocnika ustalone zostało w wysokości 25% od sumy zasądzonej. W dniu zawarcia umowy wpłacili radcy prawnemu zaliczkę w wysokości 1.000 zł.

Radca prawny reprezentował Wnioskodawczynię wraz z mężem w sprawie powództwa przeciwko "E." S.A. o wydanie posiadanej części nieruchomości oraz o zapłatę kwoty 84.000 zł wraz z odsetkami za bezumowne korzystanie z tej nieruchomości, za okres sprzed wytoczenia powództwa. W dniu 14 września 2006 r. uiścili opłatę za wpis sądowy w wysokości 4.305 zł W dniu 2 lutego 2010 r. dokonali następnej wpłaty zaliczkowej radcy prawnemu w wysokości 500 zł.

Dopiero wyrokiem z dnia 31 marca 2010 r. (t.j. po upływie około 3,5 roku od pozwu) Sąd Okręgowy zasądził na rzecz Wnioskodawczyni i małżonka kwotę 20.642 zł 40 gr z ustawowymi odsetkami od dnia 31 marca 2010 r. z tytułu ustalenia wynagrodzenia za ustanowienie służebności. Powołano się na art. 225 w związku z art. 224 § 2 Kodeksu cywilnego i w związku z art. 230 Kodeksu cywilnego, a także art. 481. W pozostałym zakresie powództwo zostało oddalone.

W dniu 20 maja 2010 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem dokonała dalszej wpłaty w wysokości 500 zł, na rzecz reprezentującego radcy prawnego, ponieważ zdecydowali się wnieść apelację od ww. wyroku. Opłatę w wysokości 4.305 zł tytułem wpisu sądowego od apelacji wnieśli w dniu 25 maja 2010 r.

Wyrokiem z dnia 21 września 2010 r. Sąd Apelacyjny - na skutek apelacji obu stron od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 31 marca 2010 r. - oddalił obie apelacje.

W dniu 29 września 2010 r. wpłynęła na konto Wnioskodawczyni i męża od pozwanego kwota w wysokości 20.642 zł 40 gr oraz odsetki w wysokości 1.345 zł 40 gr, t.j. łącznie 21.987 zł 80 gr.

W dniu 1 października 2010 r. dokonali pozostałej wpłaty na poczet rozliczenia się z radcą prawnym w wysokości 3.160 zł 60 gr. Na wszystkie poniesione wydatki Wnioskodawczyni wraz z mężem posiada dowody wpłaty.

W konsekwencji:

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

W jakiej wysokości należy ująć poniesione wydatki w zeznaniu podatkowym za 2010 r....

Zdaniem Wnioskodawczyni, uzyskana w wyniku wyroku kwota w wysokości 21.987 zł 80 gr (należność główna + odsetki) stanowi przychód z innego źródła w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9) i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Istnieje jednak możliwość odliczenia, przed opodatkowaniem, od tego przychodu wydatków, które Wnioskodawczyni wraz z mężem poniosła w 2010 r., t.j. w kwocie 8.465 zł 60 gr, bądź też tylko w wysokości 4.160 zł 60 gr, czyli pomniejszone o wpis sądowy od wniesionej apelacji w wysokości 4.305 zł (apelacja okazała się nieskuteczna) - zgodnie z art. 22 ust. 1 w związku z ust. 3 i 4 tego przepisu ustawy.

Ww. wydatki nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ust. 1 ustawy, których nie uważa się za koszt uzyskania przychodu. Zatem zdaniem Wnioskodawczyni przychody w wysokości 21.987 zł 80 gr pomniejszone o kwotę 8.465 zł 60 gr - bądź ostatecznie o kwotę 4.160 zł 60 gr - będą podlegały opodatkowaniu wg skali podatkowej, zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ w opisanym stanie faktycznym nie mają zastosowania przepisy art. 29-30e oraz art. 44 ust. 4 omawianej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do postanowień art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy do źródeł przychodów zalicza się inne źródła, przy czym pojęcie innych źródeł nie zostało wprost zdefiniowane w powołanym przepisie.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania "w szczególności" wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł można mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ponadto zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 2010 r., kosztami uzyskania są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W powołanym przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie zatem wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

* zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, tzn. pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami,

* nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów,

* są właściwie udokumentowane.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w 2010 r. otrzymała kwotę 20.642 zł 40 gr wraz z ustawowymi odsetkami w wysokości 1.345 zł 40 gr zasądzoną wyrokiem Sądu Okręgowego z tytułu ustalenia wynagrodzenia za ustanowienie służebności.

W dniu 13 lipca 2006 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zawarła umowę z radcą prawnym o świadczenie pomocy prawnej. W ww. umowie ustalone zostało wynagrodzenie w wysokości 25% od sumy zasądzonej. W dniu zawarcia umowy, wpłaciła reprezentującemu radcy prawnemu, zaliczkę w wysokości 1.000 zł W dniu 2 lutego oraz 20 maja 2010 r. Wnioskodawczyni dokonała kolejnych wpłat zaliczkowych, każda w wysokości 500 zł. Ostateczne rozliczenie nastąpiło w dniu 1 października 2010 r., kiedy to uiściła kwotę w wysokości 3.160 zł 60 gr.

Ponadto w dniu 14 września 2006 r. Wnioskodawczyni uiściła opłatę sądową w związku z wytoczeniem powództwa w wysokości 4.305 zł, w dniu 20 maja 2010 r. kwotę 4.305 zł tytułem opłaty sądowej od wniesionej apelacji. Wyrokiem z dnia 21 września 2010 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelacje wniesione przez obie strony.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, iż wypłacone wynagrodzenie za ustanowienie służebności wraz z naliczonymi odsetkami w łącznej kwocie 21.987 zł 80 gr stanowi przychód podlegający opodatkowaniu jako przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl powołanego przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pieniądze przekazane Wnioskodawczyni w dniu 29 września 2010 r. stanowią przychód osiągnięty w 2010 r., który podlega opodatkowaniu łącznie z innymi dochodami osiągniętymi w tym samym roku według skali podatkowej, określonej w art. 27 ust. 1 ustawy.

Wydatki z tytułu wynagrodzenia wypłaconego radcy prawnemu w związku z reprezentowaniem Wnioskodawczyni w postępowaniu przed sądem mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w łącznej kwocie ich poniesienia t.j. 5.160 zł 60 gr. Podobnie opłata sądowa uiszczona w związku z wniesionym pozwem do Sądu Okręgowego w kwocie 4.305 zł.

Należy jednak zauważyć, iż w sytuacji, gdyby w wyroku zasądzono na rzecz Wnioskodawczyni zwrot kosztów sądowych, t.j. wniesionej opłaty oraz zastępstwa procesowego to wydatki poniesione na opłatę za pozew a także wynagrodzenie radcy prawnego należałoby pomniejszyć o zwrócone kwoty.

Nie stanowi natomiast kosztu uzyskania przychodu opłata sądowa wniesiona w związku z apelacją, gdyż nie mieści się w dyspozycji art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Poniesienie tego wydatku nie miało bowiem związku z uzyskaniem przychodu z tytułu zasądzonego wynagrodzenia za ustanowienie służebności.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.