ITPB2/415-1028/13/DSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2013 r. (data wpływu 14 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości jest nieprawidłowe.

W dniu 14 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku tym przedstawione zostało następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 5 czerwca 2001 r. Wnioskodawczyni razem z mężem nabyła mieszkanie i stali się jego właścicielami po 1/2 udziału. Nieruchomość ta została zakupiona ze środków pochodzących z majątku wspólnego małżonków.

W dniu 26 października 2006 r. Wnioskodawczyni spisała małżeńską umowę o rozdzielności majątkowej, na mocy której pomiędzy małżonkami wyłączona została wspólność ustawowa.

W dniu 22 lutego 2012 r. spisano przed mediatorem ugodę podziału majątku wspólnego, która została zatwierdzona przez Sąd. W skład majątku wspólnego objętego podziałem wchodziło:

W wyniku podziału, zgodnie z zawartą ugodą Wnioskodawczyni otrzymała na wyłączną własność lokal mieszkalny opisany w pkt 1. Wartość mieszkania określona została na kwotę 190.000 zł. Natomiast mąż Wnioskodawczyni otrzymał na wyłączną własność dwie nieruchomości gruntowe opisane w pkt 2 o łącznej wartości 190.000 zł.

Wnioskodawczyni podkreśla, że przed ww. podziałem byli wraz z małżonkiem współwłaścicielami w udziałach po 1/2 ww. nieruchomościach.

Ponadto, Wnioskodawczyni zauważa, że ww. podział nastąpił bez spłat i dopłat żadnej ze stron.

Wnioskodawczyni nadmienia również, że w przedmiotowej ugodzie zawarto zapis, iż z podziału wycofano składnik majątkowy - samochód osobowy marki X, sprzedany przez męża. Wnioskodawczyni zrezygnowała z jego spłaty. Również mąż Wnioskodawczyni zrzekł się na Jej rzecz roszczeń do środków przypadających mu z tytułu funduszy zgromadzonych przez Nią na rachunku w Otwartym Funduszu Emerytalnym (OFE), wyrażając zgodę, aby ww. środki w 100% przypadły Wnioskodawczyni jako członkini funduszu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży mieszkania Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek dochodowy z tytułu sprzedaży ww. nieruchomości, jeżeli tak, to w jakiej wysokości i w jakim terminie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym, nie powinna zapłacić podatku od sprzedaży mieszkania ponieważ nieruchomość została nabyta w 2001 r., a więc była własnością powyżej 5 lat. W mieszkaniu tym Wnioskodawczyni zamieszkuje do dnia dzisiejszego. Jednocześnie pieniądze po jego sprzedaży Wnioskodawczyni planuje przeznaczyć na zakup nowej nieruchomości (lokalu mieszkalnego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 5 czerwca 2001 r. Wnioskodawczyni razem z mężem nabyli mieszkanie ze środków pochodzących z ich majątku wspólnego. W dniu 26 października 2006 r. spisana została małżeńska umowa o rozdzielności majątkowej, na mocy której pomiędzy małżonkami wyłączona została wspólność ustawowa.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Natomiast zgodnie z art. 31 § 2 ww. Kodeksu, do majątku wspólnego należą w szczególności:

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zgodnie natomiast z art. 43 § 1 tejże ustawy, oboje małżonkowie maja równe udziały w majątku wspólnym.

Zasadniczo ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba że w czasie trwania związku małżeńskiego:

* małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową,

* z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie wspólności,

* wspólność ustała z mocy prawa na skutek ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.

Od chwili ustania wspólności ustawowej, do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Artykuł 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi bowiem, że w sprawach nieunormowanych w artykułach poprzedzających od chwili ustania wspólności ustawowej do majątku, który był nią objęty, jak również do podziału tego majątku, stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i o dziale spadku.

Na podstawie zaś art. 1037 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) w związku z zacytowanym wyżej art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Tym samym, jeżeli wartość otrzymanych w wyniku podziału majątku wspólnego nieruchomości lub praw przekracza udział małżonka w majątku wspólnym, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości lub prawa, która przekracza jego udział w majątku wspólnym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku, nawet wówczas, gdy nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat). Wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą bowiem w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością lub prawem) jak również stan jej majątku osobistego.

Podkreślić w tym miejscu należy, że zgodnie z art. 126 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 989 z późn. zm.) jeżeli małżeństwo członka otwartego funduszu uległo rozwiązaniu przez rozwód lub zostało unieważnione, środki zgromadzone na rachunku członka funduszu, przypadające byłemu współmałżonkowi w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków, są przekazywane w ramach wypłaty transferowej na rachunek byłego współmałżonka w otwartym funduszu.

Przepisy art. 126-128 stosuje się odpowiednio w przypadku ustania wspólności majątkowej w czasie trwania małżeństwa członka otwartego funduszu albo umownego wyłączenia lub ograniczenia wspólności ustawowej między członkiem tego funduszu a jego małżonkiem (art. 129 ww. ustawy).

Z przedstawionego w niniejszej sprawie opisu zdarzenia przyszłego wynika z kolei, że w dniu 22 lutego 2012 r. spisano przed mediatorem ugodę podziału majątku wspólnego, która została zatwierdzona przez Sąd. W skład majątku wspólnego objętego podziałem wchodziło:

W wyniku podziału Wnioskodawczyni otrzymała na wyłączną własność lokal mieszkalny opisany w pkt 1. Wartość mieszkania określona została na kwotę 190.000 zł. Natomiast mąż Wnioskodawczyni otrzymał na wyłączną własność dwie nieruchomości gruntowe opisane w pkt 2 o łącznej wartości 190.000 zł. Ponadto, mąż Wnioskodawczyni zrzekł się na Jej rzecz roszczeń do środków przypadających mu z tytułu funduszy zgromadzonych przez Nią na rachunku w Otwartym Funduszu Emerytalnym (OFE), wyrażając zgodę, aby ww. środki w 100% przypadły Wnioskodawczyni jako członkini funduszu. Podział ten nastąpił bez spłat i dopłat dla żadnej ze stron. Obecnie Wnioskodawczyni planuje sprzedać ww. lokal mieszkalny, a pieniądze uzyskane z jego sprzedaży - przeznaczyć na zakup nowej nieruchomości.

Przenosząc powyższe ustalenia na grunt rozpatrywanej sprawy, mając na względzie przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że skoro w wyniku podziału dokonanego w 2012 r. Wnioskodawczyni otrzymała na wyłączną własność bez jakichkolwiek spłat i dopłat własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego o wartości 190.000 zł oraz część środków przypadających Jej mężowi z tytułu funduszy zgromadzonych przez Nią na rachunku w Otwartym Funduszu Emerytalnym (OFE), natomiast mąż Wnioskodawczyni otrzymał dwie nieruchomości gruntowe, niezabudowane o wartości 190.000 zł, to tym samym majątek, jaki Wnioskodawczyni przypadł w wyniku zawarcia umowy o częściowy podział majątku przekroczył udział, jaki przysługiwał Jej w majątku wspólnym przed tym podziałem.

W związku z tym uznać należy, iż Wnioskodawczyni nabyła własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego w różnym czasie i w różny sposób:

* w 2001 r., kiedy to przedmiotowe własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego zostało nabyte do majątku wspólnego małżonków - w części odpowiadającej Jej udziałowi w majątku wspólnym,

* w 2012 r., tj. w dniu podziału majątku - w części przekraczającej Jej udział w majątku wspólnym.

Z uwagi na to, że nabycie przedmiotowego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nastąpiło odpowiednio w części w 2001 r. oraz w 2012 r., pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć odrębnie w stosunku do każdego udziału jaki nabyła Wnioskodawczyni.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż sprzedaż własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego - w części nabytej w 2001 r. - nie stanowi źródła przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ 5-letniego terminu, o którym mowa w tym przepisie. Zatem, zbycie ww. własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego - w części nabytej w 2001 r. - nie spowoduje po stronie Wnioskodawczyni obowiązku zapłaty podatku.

Natomiast sprzedaż własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego - w części nabytej w 2012 r. w drodze podziału majątku dorobkowego małżeńskiego - stanowić będzie dla Wnioskodawczyni źródło przychodu, do opodatkowania którego zastosowanie znajdują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

Stosownie do art. 30e ust. 1 ww. ustawy od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

Stosownie natomiast do przepisu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

W myśl art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (art. 22 ust. 6f ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8 (art. 45 ust. 1 ww. ustawy).

Z art. 45 ust. 1a pkt 3 ww. ustawy wynika, że w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

W myśl art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy w terminie określonym w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić należny podatek wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 3.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 cytowanej ustawy).

Reasumując należy stwierdzić, iż dochód jaki Wnioskodawczyni uzyskała ze sprzedaży własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, w wysokości odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2001 r. w ramach wspólności małżeńskiej nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym, zbycie przez Wnioskodawczynię tego udziału nastąpiło po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Natomiast dochód ze sprzedaży własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, odpowiadający części nabytej w 2012 r. w wyniku podziału majątku dorobkowego, podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych, o czym stanowi art. 30e ust. 1 tejże ustawy.

Uzyskany dochód może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po spełnieniu warunków w nim wskazanych. Zgodnie z treścią tego przepisu wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Powyższe zwolnienie, obejmować może więc taką część dochodu, faktycznie uzyskanego, jaka proporcjonalnie będzie odpowiadała udziałowi wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe - w okresie 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie - w osiągniętych z odpłatnego zbycia przychodach.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż z uwagi na fakt, że przepis art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa nakłada na organ podatkowy obowiązek udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego - to do kompetencji tut. organu nie należy ustalenie (wyliczenie) wysokości dochodu, czy podatku, bądź potwierdzenie poprawności ich obliczenia, bowiem wykraczałoby to poza zakres interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, to na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu - zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego. Prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez właściwy rzeczowo organ podatkowy, względnie organ kontroli skarbowej, w toku postępowania kontrolnego, postępowania podatkowego, czy czynności sprawdzających.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.