ITPB2/415-1022/13/MU

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2013 r. (data wpływu 12 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 lutego 2014 r. (data wpływu 7 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 lutego 2014 r. (data wpływu 7 lutego 2014 r.).

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zakupił na rynku pierwotnym od dewelopera swoje pierwsze mieszkanie własnościowe. Zakup obejmował lokal mieszkalny, pomieszczenie lokatorskie, miejsce parkingowe na parkingu naziemnym (stanowiące część nieruchomości wspólnej i nie wpisane do księgi wieczystej dla lokalu mieszkalnego) oraz boks garażowy w hali garażowej jako odrębną własność (osobna księga wieczysta). Dla zobrazowania ww. zakupu Wnioskodawca przedstawia następujące fakty;

W dniu 21 października 2008 r. został podpisany przez Wnioskodawcę i Jego żonę oraz dewelopera akt notarialny u notariusza.

W dniu 24 października 2008 r. został złożony wniosek o wyodrębnienie lokalu i założenie dla niego nowej księgi wieczystej (kod żądania WLZKW).

W dniu 20 stycznia 2009 r. została założona księga wieczysta nr KW: w wyniku wyodrębnienia lokalu na wniosek z dnia 24 października 2008 r. oraz wpisano jako właścicieli Wnioskodawcę i Jego żonę. Rodzaj współwłasności: współwłasność ustawowa majątkowa małżeńska.

Wnioskodawca wskazuje, iż istotnym w sprawie jest fakt, że kredyt hipoteczny na zakup tego mieszkania otrzymał w banku będąc jeszcze kawalerem. Po podpisaniu aktu notarialnego, ale przed założeniem księgi wieczystej Wnioskodawca złożył wniosek o wpis hipoteki na rzecz banku. Sąd jednak odrzucił ten wniosek ponieważ w akcie notarialnym było dwóch właścicieli tj. Wnioskodawca i jego żona, a w umowie kredytowej tylko jeden, czyli Wnioskodawca. Zaproponowano Wnioskodawcy dwa możliwe rozwiązania: albo ponownie zaciągnąć kredyt już z żoną, albo wykreślić żonę z aktu notarialnego. Małżonkowie zdecydowali się na drugie rozwiązanie. W związku z tym w dniu 13 stycznia 2009 r. został podpisany akt notarialny jako "Oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli i umowa ustanowienia odrębnej własności i przeniesienia własności lokali". Na mocy tego aktu już tylko Wnioskodawca został właścicielem nieruchomości.

W dniu 15 stycznia 2009 r. został złożony wniosek o wpis własności (kod żądania PRWLA), a w dniu 30 stycznia 2009 r. wniosek o wpis hipoteki (kod żądania WHIPO). Wykreślenie współwłaściciela, czyli żony Wnioskodawcy z księgi wieczystej nastąpiło w dniu 29 kwietnia 2009 r. Natomiast ustanowienia hipoteki na wniosek z dnia 30 stycznia 2009 r. dokonano w dniu 6 maja 2009 r.

W dniu 14 maja 2013 r. Wnioskodawca sprzedał ww. mieszkanie wraz z pomieszczeniem lokatorskim, miejscem parkingowym i garażem. W sprzedanym mieszkaniu Wnioskodawca był zameldowany na pobyt stały od dnia 15 stycznia 2009 r. do dnia 13 maja 2013 r. Z uzyskanych ze sprzedaży środków i biorąc nowy kredyt hipoteczny Wnioskodawca kupił nowe mieszkanie, w którym obecnie mieszka.

Wobec powyższego zadano następujące pytania:

1. Z jakiej ulgi podatkowej Wnioskodawca może skorzystać i w jakim zakresie. Czy z tzw. ulgi meldunkowej (obowiązującej w 2008 r.), czy z nowej ulgi mieszkaniowej (obowiązującej od 2009 r.).

2. Czy przychód ze sprzedaży garażu (będącego osobną nieruchomością ze swoją księga wieczystą) i przychód ze sprzedaży miejsca postojowego na parkingu naziemnym (wyłączność użytkowania części nieruchomości wspólnej) może być zwolniony z opodatkowania na podstawie ulgi meldunkowej (obowiązującej w 2008 r.) lub z nowej ulgi mieszkaniowej (obowiązującej od 2009 r.).

3. Czy uzyskany przychód ze sprzedaży mieszkania wraz pomieszczeniem lokatorskim i miejscem parkingowym naziemnym oraz garażu może pomniejszyć o wydatki poniesione na pomoc pośrednika przy sprzedaży nieruchomości.

Wnioskodawca uważa, że może skorzystać z tzw. ulgi meldunkowej (obowiązującej w 2008 r.), przy czym zwolnieniu z podatku podlega przychód uzyskany z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniem lokatorskim.

Natomiast przychód ze sprzedaży garażu i miejsca parkingowego na parkingu naziemnym nie może być zwolniony z opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy przychód uzyskany ze sprzedaży mieszkania wraz z pomieszczeniem lokatorskim i miejscem parkingowym naziemnym oraz garażu może pomniejszyć o wydatki poniesione na pomoc pośrednika. Wydatki należy rozłożyć na sprzedaż poszczególnych nieruchomości proporcjonalnie do zysku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawca w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie stanowi źródło przychodu, o którym mowa w zacytowanym przepisie.

Jednocześnie jednak wskazać należy, iż dla zastosowania zasad opodatkowania uzyskanych przychodów (dochodów) istotne znaczenie ma data nabycia nieruchomości lub praw.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca zakupił na rynku pierwotnym od dewelopera swoje pierwsze mieszkanie własnościowe. Zakup obejmował lokal mieszkalny, pomieszczenie lokatorskie, miejsce parkingowe na parkingu naziemnym (stanowiące część nieruchomości wspólnej i nie wpisane do księgi wieczystej dla lokalu mieszkalnego) oraz boks garażowy w hali garażowej jako odrębną własność (osobna księga wieczysta). Dla zobrazowania ww. zakupu Wnioskodawca przedstawia następujące fakty;

W dniu 21 października 2008 r. został podpisany przez Wnioskodawcę i Jego żonę oraz dewelopera akt notarialny u notariusza.

W dniu 24 października 2008 r. został złożony wniosek o wyodrębnienie lokalu i założenie dla niego nowej księgi wieczystej (kod żądania WLZKW).

W dniu 20 stycznia 2009 r. została założona księga wieczysta nr KW: w wyniku wyodrębnienia lokalu na wniosek z dnia 24 października 2008 r. oraz wpisano jako właścicieli Wnioskodawcę i Jego żonę. Rodzaj współwłasności: współwłasność ustawowa majątkowa małżeńska.

Wnioskodawca wskazuje, iż istotnym w sprawie jest fakt, że kredyt hipoteczny na zakup tego mieszkania otrzymał w banku będąc jeszcze kawalerem. Po podpisaniu aktu notarialnego, ale przed założeniem księgi wieczystej Wnioskodawca złożył wniosek o wpis hipoteki na rzecz banku. Sąd jednak odrzucił ten wniosek ponieważ w akcie notarialnym było dwóch właścicieli tj. Wnioskodawca i jego żona, a w umowie kredytowej tylko jeden, czyli Wnioskodawca. Zaproponowano Wnioskodawcy dwa możliwe rozwiązania: albo ponownie zaciągnąć kredyt już z żoną, albo wykreślić żonę z aktu notarialnego. Małżonkowie zdecydowali się na drugie rozwiązanie. W związku z tym w dniu 13 stycznia 2009 r. został podpisany akt notarialny jako "Oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli i umowa ustanowienia odrębnej własności i przeniesienia własności lokali". Na mocy tego aktu już tylko Wnioskodawca został właścicielem nieruchomości.

W dniu 15 stycznia 2009 r. został złożony wniosek o wpis własności (kod żądania PRWLA), a w dniu 30 stycznia 2009 r. wniosek o wpis hipoteki (kod żądania WHIPO). Wykreślenie współwłaściciela, czyli żony Wnioskodawcy z księgi wieczystej nastąpiło w dniu 29 kwietnia 2009 r. Natomiast ustanowienia hipoteki na wniosek z dnia 30 stycznia 2009 r. dokonano w dniu 6 maja 2009 r.

W dniu 14 maja 2013 r. Wnioskodawca sprzedał ww. mieszkanie wraz z pomieszczeniem lokatorskim, miejscem parkingowym i garażem. W sprzedanym mieszkaniu Wnioskodawca był zameldowany na pobyt stały od dnia 15 stycznia 2009 r. do dnia 13 maja 2013 r. Z uzyskanych ze sprzedaży środków i biorąc nowy kredyt hipoteczny Wnioskodawca kupił nowe mieszkanie, w którym obecnie mieszka.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Przy czym umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości, o czym stanowi art. 158 ww. ustawy powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

Stosownie do art. 535 Kodeksu cywilnego przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się zapłacić sprzedawcy cenę.

Dyspozycja tego przepisu wskazuje, iż umowa sprzedaży jest umową dwustronnie zobowiązującą. Obowiązkiem sprzedającego jest przeniesienie na kupującego własności rzeczy i wydanie mu tej rzeczy. Kupujący natomiast zobowiązuje się odebrać rzecz i zapłacić sprzedającemu cenę.

Nie ulega zatem wątpliwości, że co do zasady umowa sprzedaży nieruchomości przenosi własność na nabywcę, a transakcję uznaje się za zrealizowaną z datą podpisania umowy notarialnej, na mocy której dochodzi do przeniesienia prawa własności.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.) o własności lokali umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej.

W myśl natomiast art. 29 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2013 r. poz. 707 z późn. zm.) wpis w księdze wieczystej ma moc wsteczną od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu, a w wypadku wszczęcia postępowania z urzędu - od chwili wszczęcia tego postępowania.

Powyższe oznacza, iż prawo odrębnej własności lokalu powstaje z chwilą dokonania wpisu w księdze wieczystej. Jednakże podkreślenia wymaga, że wpis w księdze wieczystej ma moc wsteczną od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu. Zatem w sytuacji gdy sąd dokonał wpisu do księgi wieczystej to odrębna własność istnieje od chwili złożenia wniosku.

Mając na względzie powyższe, uznać należy, iż nabycie lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniem lokatorskim i miejscem parkingowym na parkingu naziemnym oraz boksu garażowego w hali garażowej nastąpiło w 2008 r. Bowiem jak wynika z wniosku w dniu 20 stycznia 2009 r. została założona księga wieczysta nr KW: w wyniku wyodrębnienia lokalu na wniosek z dnia 24 października 2008 r. W związku z tym skutki podatkowe sprzedaży tych nieruchomości należy oceniać w oparciu o przepisy obowiązujące do 31 grudnia 2008 r.

Stosownie bowiem do art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

W myśl art. 30e ust. 1, 4 i 5 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. - podatek od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podatek ten płatny jest w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Artykuł 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe. Koszty nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Wobec powyższego, poniesione wydatki na prowizję pośrednika przy sprzedaży tej nieruchomości, można zakwalifikować do kosztów odpłatnego zbycia, które pomniejszą przychód Wnioskodawcy jaki uzyska z tej sprzedaży. Jednakże tylko w tej części w której dochód będzie podlegał opodatkowaniu.

Stosownie natomiast do przepisu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Jednakże stosownie do postanowień art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. - wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

* jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a - d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia.

Powyższe zwolnienie ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia (art. 21 ust. 21 ww. ustawy).

Jednakże zgodnie z art. 8 ust. 3 ww. ustawy zmieniającej podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 1, oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy. W przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, 14-dniowy termin określony w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., nie ma zastosowania.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy, nie określa daty, od której należy liczyć okres zameldowania, nie uzależnia zameldowania, a tym samym prawa do zwolnienia, od posiadania tytułu własności do nieruchomości lub lokalu, lecz stanowi, że istotny jest fakt zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu czy też budynku przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia.

W tej sytuacji ze zwolnienia skorzystać może podatnik, który był zameldowany w zbywanym budynku lub lokalu mieszkalnym w okresie nieprzypadającym bezpośrednio przed dniem zbycia, gdyż każdy roczny okres zameldowania uprawnia do zwolnienia. Warunek zwolnienia spełniony jest także w sytuacji, gdy podatnik zameldowany był w okresach krótszych niż rok, ale w sumie zameldowanie trwało 12 miesięcy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. b ww. ustawy ustawodawca zwolnił z podatku przychód uzyskany z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość. Zatem ustalenie zakresu przedmiotowego zwolnienia wymaga rozstrzygnięcia jak należy rozumieć użyte w analizowanym przepisie pojęcie lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość.

Jako że jest to zwrot języka prawnego, jego interpretacja musi opierać się na znaczeniu, jakie nadają mu akty prawne, w których on występuje lub jest definiowany. Wyodrębnienie własności lokali jest specyficznym pojęciem związanym z faktem istnienia budynków wielorodzinnych w stosunku, do których tradycyjne instytucje prawa cywilnego, jak część składowa, czy zasada superficies solo cedit, nie dają się zastosować. Kwestie te zostały objęte przez ustawodawcę odrębną regulacją prawną w postaci ustawy o własności lokali. Przepis art. 2 ust. 2 tej ustawy stanowi, że samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Zgodnie z ust. 4 tego artykułu do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi". Ponadto, zgodnie z treścią art. 3 ust. 1, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. "Nieruchomość wspólną", o której wspomniano rozumieć należy jako grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. Jak z tego wynika, na gruncie przywołanej ustawy lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość to pewien zespół wyszczególnionych przez ustawodawcę elementów. Uwzględniając stanowisko doktryny, uznać należy, że lokal stanowiący odrębną własność, to nieruchomość gruntowa składająca się z dwóch członów: indywidualnej własności samego lokalu (ewentualnie wraz z pomieszczeniami przynależnymi) i ułamkowego udziału we własności i własności wspólnych części budynku lub budynków.

Powyższe prowadzi do wniosku, że zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy dotyczy przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność tj. lokalu mieszkalnego jak i przynależnego do niego pomieszczenia lokatorskiego oraz miejsca parkingowego na parkingu naziemnym.

Natomiast sprzedaż garażu nie została objęta powyższym zwolnieniem, gdyż nie mieści się w zamkniętym katalogu zawartym w tym przepisie.

Mając na uwadze zaprezentowany we wniosku stan faktyczny oraz uregulowania prawne w tym zakresie, należy stwierdzić, że nieruchomości opisane we wniosku zostały nabyte przez Wnioskodawcę w 2008 r. w związku z tym, przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży lokalu mieszkalnego jak i przynależnego do niego pomieszczenia lokatorskiego oraz miejsca parkingowego na parkingu naziemnym - przy spełnieniu wszystkich pozostałych przesłanek - korzysta z tzw. ulgi meldunkowej tj. ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast dochód ze sprzedaży garażu podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r. Przy czym do kosztów odpłatnego zbycia, pomniejszających zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód, który Wnioskodawca uzyskał ze sprzedaży garażu można zakwalifikować wydatki na prowizję pośrednika w jego sprzedaży, jednakże wyłącznie w wysokości proporcjonalnie przypadającej na ten garaż.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.