ITPB1/4511-972/15/MW - Ustalenie skutków podatkowych zbycia nieruchomości

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2015 r. (data wpływu 29 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 29 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Rodzaj działalności - obróbka mechaniczna elementów metalowych. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Działalność opodatkowana jest podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30c ustawy.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

W roku 2006 Wnioskodawca nabył nieruchomość - działkę budowlaną niezabudowaną - która zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego, przeznaczona jest na cele wielofunkcyjnej strefy produkcyjno-usługowej. W akcie notarialnym Wnioskodawca oświadczył, że nabycia przedmiotowej nieruchomości dokonuje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Działka gruntu została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Grunty te choć wprowadzone do ewidencji, nigdy nie były wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością nie zostały zabudowane, nie były wykonywane na tym gruncie żadne prace, nie zostały ogrodzone. Grunty też nie zostały oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu.

Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. grunt niezabudowany innej osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychód ze sprzedaży niezabudowanych gruntów będzie opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych i do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować przychód uzyskany z tytułu sprzedaży ww. gruntów.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ nieruchomość stanowiąca niezabudowaną działkę gruntu, zakupiona w 2006 r., nie była wykorzystywana na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, nie była oddana do użytkowania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu (art. 23a, pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), to konsekwentnie przychody ze sprzedaży tych gruntów nie będą stanowiły przychodu z działalności gospodarczej, określonego w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych gdyż nie zachodzą przesłanki określone w ww. artykule.

Artykuł 14 ust. 2 pkt 1 lit. a mówi o składnikach majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, natomiast w opisanym przypadku wystąpiła jedynie możliwość wykorzystania zakupionego gruntu na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca uważa, że grunty które wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie stanowią środka trwałego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie spełniają wszystkich warunków określonych w art. 22a ust. 1 ustawy. To wyklucza rozpatrywanie powstania przychodu z działalności gospodarczej.

Przychód ze sprzedaży gruntu - zdaniem Wnioskodawcy - należy rozpatrywać w kontekście postanowień zawartych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych. Nabycie gruntów nastąpiło 19 czerwca 2006 r. Pięcioletni okres o którym mówi art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął w 2011 r. Sprzedaż gruntu ma nastąpić w roku 2015. To oznacza że przychód ze sprzedaży omawianego gruntu nie będzie stanowił źródła przychodów podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i podatek dochodowy nie wystąpi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

* pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza,

* pkt 8 - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W konsekwencji, jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej, to wówczas przychód z tytułu tej sprzedaży jest opodatkowany jako przychód z działalności gospodarczej, natomiast jeżeli sprzedaż nieruchomości nie następuje w wykonywaniu tej działalności, to należy ją rozpatrywać jako źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 tej ustawy działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

* prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej jest również przychód uzyskany z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

* wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Mając na uwadze treść ww. art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, należy zauważyć, że do uznania przychodu ze sprzedaży za przychód z działalności gospodarczej, niezbędne jest spełnienie łącznie przesłanek:

Weryfikacja pierwszej z wymienionych przesłanek wymaga stwierdzenia, czy opisany we wniosku grunt może zostać zaliczony do środków trwałych.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast zgodnie z art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:

* zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika przede wszystkim, że aby zakwalifikować dany składnik majątku do środków trwałych musi on być wykorzystywany na potrzeby związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

W tym miejscu podkreślić należy, że wpis do ewidencji środków trwałych nie ma charakteru konstytutywnego i nie przesądza o tym, że dany składnik majątku stanowi środek trwały. Aby zakwalifikować dany składnik majątku do środków trwałych musi on spełniać warunki wskazane w ww. art. 22a ust. 1 ustawy.

Zatem, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, w którym Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowe nieruchomości nie są wykorzystywane w prowadzonej przez Niego pozarolniczej działalności gospodarczej, stwierdzić należy, że przedmiotowy grunt nie spełnia warunków do zakwalifikowania go do środków trwałych w tej działalności.

Reasumując, skoro Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami a opisany we wniosku grunt nie stanowi środka trwałego i nie jest wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, to przychód ze sprzedaży tego gruntu nie będzie stanowił przychodu ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza. W związku z tym, należy ocenić, czy zbycie ww. nieruchomości skutkuje powstaniem przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, jeżeli nie jest dokonywane w wykonywaniu działalności gospodarczej i następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem, w takiej sytuacji, kwota uzyskana ze zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nie podlega opodatkowaniu.

W związku z powyższym dla ustalenia, czy w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, sprzedaż nieruchomości spowoduje po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, istotne jest przede wszystkim określenie momentu, od którego należy liczyć bieg pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca nabył przedmiotowy grunt w 2006 r.

W związku z tym, bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy liczyć od końca 2006 r. Termin ten upłynął więc z dniem 31 grudnia 2011 r.

Reasumując, w związku z tym, iż sprzedaż opisanego we wniosku gruntu nastąpi po upływie pięcioletniego terminu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środki pochodzące ze sprzedaży tego gruntu nie będą stanowić przychodu w rozumieniu ww. ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.