ITPB1/4511-877/15-5/WM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 4 listopada 2015 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB1/4511-877/15-5/WM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2015 r. (data wpływu 14 sierpnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 października 2015 r. (data wpływu 26 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych oraz wydatków związanych z wynajmowanymi lokalami użytkowymi - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych oraz wydatków związanych z wynajmowanymi lokalami użytkowymi.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi samodzielną działalność gospodarczą, jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej jest wykonywanie na zlecenie posadzek w obiektach przemysłowych oraz mieszkalnych. Od dnia 14 lipca 2015 r. dodatkową działalnością wykonywaną przez Wnioskodawcę jest wynajem podmiotom gospodarczym lokali niemieszkalnych z przeznaczeniem na działalność handlową. W roku podatkowym 2015, Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych na zasadach określonych ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.). Wnioskodawca przewiduje, iż będzie zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych w następnych latach podatkowych. Od uzyskanego dochodu z tytułu prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej Wnioskodawca jest zobowiązany do opłacania podatku dochodowego od osób fizycznych według stawki w wysokości 19%. Zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych opłaca miesięcznie.

Wnioskodawca prowadzący samodzielną działalność gospodarczą, nabył w dniu 14 lipca 2015 r. wspólnie z żoną w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej od trzech osób fizycznych, podatników VAT czynnych, zwanych dostawcami, trzy lokale użytkowe, które to lokale wynajmuje od dnia ich nabycia jako następca prawny dostawców dla spółki akcyjnej. W akcie notarialnym z dnia 14 lipca 2015 r. zostało wskazane przez Wnioskodawcę oraz jego żonę, iż przedmiotowe lokale są nabywane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Na dzień nabycia ww. lokali oraz w dniu składania niniejszego wniosku, żona Wnioskodawcy nie jest zarejestrowana jako podatnik podatku VAT czynny. Sprzedaż przedmiotowych lokali wraz z częściami wspólnymi gruntu, została udokumentowana przez czterech dostawców, podatników podatku VAT czynnych na dzień sprzedaży, w których to fakturach jako nabywca został wymieniony Wnioskodawca jako prowadzący działalność gospodarczą. Powyższe faktury Wnioskodawca otrzymał w dniu 14 lipca 2015 r. oraz zaewidencjonował w ewidencji prowadzonej dla celów podatku od towarów i usług za lipiec 2015 r. Należności na rzecz dostawców za sprzedane lokale zostały w dniu 17 lipca 2015 r. opłacone przez Wnioskodawcę w całości. Jednocześnie Wnioskodawca uznał, że wymienione powyżej faktury dokumentujące nabycie trzech lokali użytkowych z oznaczeniem jako nabywcy - Wnioskodawcy, prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą, zostały wystawione przez dostawców z uwzględnieniem zasad określonych w art. 106e ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług. Nabywając opisane lokale w dniu 14 lipca 2015 r. Wnioskodawca ustalił wspólnie z dostawcami, iż należny czynsz za wynajem lokali dla spółki akcyjnej za okres od dnia 1 lipca 2015 r. do dnia 31 lipca 2015 r. zostanie udokumentowany przez dostawców fakturami wystawionymi przez ww. w pierwszych dniach lipca 2015 r. Strony jednocześnie ustaliły, iż należny czynsz za wynajem powyższych trzech lokali dla spółki akcyjnej, Wnioskodawca będzie uzyskiwał dopiero od dnia 1 sierpnia 2015 r. Strona w dniu 4 sierpnia 2015 r. wystawiła dla spółki akcyjnej pierwszą fakturę za wynajem powyższych trzech lokali wskazując, iż jest to należny czynsz za wynajem przez Wnioskodawcę ww. lokali użytkowych za okres od dnia 1 sierpnia 2015 r. do dnia 31 sierpnia 2015 r.

Wnioskodawca i jego żona złożyli trzy informacje w Urzędzie Miejskim, o których mowa w art. 6 ust. 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach lokalnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 849 z późn. zm.), w których to informacjach wskazują podstawy opodatkowania tym podatkiem nabytych w dniu 14 lipca 2015 r. trzech lokali użytkowych. Zdaniem Wnioskodawcy decyzja ustalająca wysokość należnego podatku od nieruchomości zostanie wydana na imię i nazwisko obojga małżonków. Wnioskodawca zamierza całość należnego podatku od nieruchomości należnego od tych lokali opłacać z rachunku bankowego prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej oraz zamierza ww. wydatek zaewidencjonować w księgach rachunkowych prowadzonych dla działalności gospodarczej i uznać za koszt uzyskania przychodu związany z uzyskiwaniem przychodów z tytułu działalności w zakresie wynajmu lokali użytkowych. Nabycie ww. lokali zostało zaewidencjonowane w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Do wartości ww. trzech lokali użytkowych doliczono też wydatek związany ze sporządzeniem aktu notarialnego w dniu 14 lipca 2015 r. związanego z nabyciem ww. lokali, udokumentowanego przez notariusza fakturą z dnia 14 lipca 2015 r., należność za usługi notarialne w kwocie brutto 13.158 zł 54 gr, w tym podatek należny 2.460 zł 54 gr. Faktura za usługi notarialne została wystawiona przez notariusza ze wskazaniem danych wyłącznie Wnioskodawcy. Wnioskodawca od miesiąca sierpnia 2015 r. od wartości początkowej lokali użytkowych nalicza odpisy amortyzacyjne według stawki w wysokości 2,50%, które to odpisy są ewidencjonowane w księgach rachunkowych jego firmy oraz w całości będą zaliczane od miesiąca sierpnia 2015 r. do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Dostawcy ww. trzech lokali użytkowych przed dniem 14 lipca 2015 r. wystawili faktury dla najemcy lokali za wynajem ww. lokali użytkowych, w których to fakturach wskazali, że przysługuje im czynsz za wynajem ww. lokali użytkowych za okres od dnia 1 lipca 2015 r. do dnia 31 sierpnia 2015 r. Wnioskodawca powyższy sposób udokumentowania przez dostawców czynszu za wynajem zaakceptował i pierwszą fakturę z tytułu należnego stronie czynszu najmu za wynajem ww. trzech lokali użytkowych za okres od dnia 1 sierpnia 2015 r. do dnia 31 sierpnia 2105 r. wystawił w dniu 4 sierpnia 2015 r.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

* wspólnie z żoną ustalił, iż nabyte w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej lokale użytkowe będą w całości przeznaczone od dnia 14 lipca 2015 r. do wykorzystania w ramach prowadzonej Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej;

* za zgodą żony, Wnioskodawca jest od dnia 14 lipca 2015 r. wyłącznie stroną umowy najmu 3 lokali użytkowych, które to lokale są wynajmowane przez niego spółce akcyjnej;

* podstawą ustalenia z dostawcami (sprzedawcami) ww. 3 lokali, że czynsz za wynajem lokali dla spółki akcyjnej za okres od dnia 15 lipca 2015 r. do dnia 31 lipca 2015 r. będzie należny dostawcom (sprzedawcom) tychże lokali był fakt, iż sprzedawcy wystawili najemcy przed dniem 14 lipca 2015 r. faktury za wynajem za lipiec 2015 r. Z uwagi na powyższe pomimo, że Wnioskodawca wynajmuje ww. lokale dla spółki akcyjnej od dnia 14 lipca 2015 r. Wnioskodawca postanowił wspólnie ze sprzedawcami, iż Wnioskodawcy należny jest czynsz za wynajem ww. lokali od dnia 1 sierpnia 2015 r.;

* umowa sprzedaży ww. 3 lokali użytkowych w dnia 14 lipca 2015 r. ani też inna umowa nie zawiera zapisów dotyczących czynszu za wynajem tych lokali za okres od dnia 15 lipca 2015 r. do dnia 31 lipca 2015 r.;

* wartość nabytych w dniu 14 lipca 2015 r. 3 lokali użytkowych została tak skalkulowana, że kwota czynszu należnego od najemcy za okres od dnia 15 lipca 2105 r. do dnia 31 lipca 2015 r. pomniejsza cenę sprzedaży ww. lokali.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, oznaczone we wniosku numerem 4.

Czy Wnioskodawcy w roku podatkowym 2015 i w latach podatkowych następnych będzie przysługiwało prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych naliczanych przez stronę od wartości początkowych trzech nabytych w dniu 14 lipca 2015 r. lokali użytkowych, należnego podatku od nieruchomości oraz innych opłat związanych z użytkowaniem ww. lokali użytkowych przy działalności gospodarczej np. opłat za wywóz śmieci.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodu należy uznać wszelkie koszty poniesione przez Wnioskodawcę w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Zdaniem strony powyżej wymienione koszty są ponoszone w celu osiągnięcia przychodu. Wskazać też należy, że zgodnie z art. 22g ust. 11 ustawy, podatnik może zadecydować, iż odpisy amortyzacyjne, gdy nieruchomość stanowi wspólność ustawową małżeńską wartość początkowa środka trwałego będzie ustalana przez jednego z małżonków, który naliczone odpisy amortyzacyjne będzie zaliczał do kosztów uzyskania przychodu. Reasumując powyższe należy uznać, że Wnioskodawcy w roku podatkowym 2015 i w latach podatkowych następnych będzie przysługiwało prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych naliczanych od wartości początkowych trzech nabytych w dniu 14 lipca 2015 r. lokali użytkowych oraz należy uznać, iż Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo zaliczania do kosztów uzyskania przychodu należnego podatku od nieruchomości oraz innych opłat związanych z użytkowaniem ww. lokali użytkowych przy działalności gospodarczej np. opłat za wywóz śmieci. Bez znaczenia natomiast w przedmiotowej sprawie jest fakt, iż podatnikiem podatku od nieruchomości od ww. lokali jest też żona Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu, nie stwarza domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostają z mocy samego prawa uznane za koszty podlegające odliczeniu. Innymi słowy, poniesienie wydatku, który nie został wymieniony w art. 23 nie oznacza, że wydatek taki automatycznie będzie uznany za koszt uzyskania przychodów. Podatnik ma bowiem możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów pod warunkiem, że mają one związek z przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej, a ich poniesienie ma, bądź może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Ustawodawca posługując się zwrotem "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika podporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę określenia "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod tym jednakże warunkiem, że wykaże, że poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, czy wykonywaną umową, a jego poniesienie miało lub mogło mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, bądź też ma służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W przypadku źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów zawarty w art. 23 ust. 1 ustawy ma charakter zamknięty. Ujęte w nim wyłączenia mają różny charakter i pełnią różne funkcje.

W szczególności, część spośród nich prowadzi do bezwzględnego wyłączenia określonych rodzajów kosztów z kategorii kosztów podatkowych, część służy limitowaniu wysokości rozpoznawanych przez podatników rodzajów kosztów uzyskania przychodów (uniemożliwia zaliczenie do kosztów podatkowych wartości przewyższających ustalony przez ustawodawcę poziom wydatków), część - "przesunięciu" momentu rozpoznawania określonych kosztów, wykluczeniu ich związku albo powiązaniu ich z konkretnym przychodem lub momentem podatkowym.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.

maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.

inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy - amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z przywołanych przepisów wynika, że środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji są m.in. nabyte lokale, o ile spełniają następujące warunki:

* stanowią własność lub współwłasność podatnika,

* są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

* są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, bądź też najmem.

W myśl art. 22g ust. 11 ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Z powyższych przepisów wynika, iż jedną z podstawowych cech decydujących o możliwości zaliczenia składników majątkowych do kategorii środków trwałych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym decydujących o możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej, jest fakt wykorzystywania tych składników w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej bądź wynajmowania lub wydzierżawiania podmiotom trzecim.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wynajmuje nabyte w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej w dniu 14 lipca 2015 r. trzy lokale użytkowe. Wnioskodawca zamierza całość należnego podatku od nieruchomości należnego od tych lokali opłacać z rachunku bankowego prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej oraz zamierza ww. wydatek zaewidencjonować w księgach rachunkowych prowadzonych dla działalności gospodarczej i uznać za koszt uzyskania przychodu związany z uzyskiwaniem przychodów z tytułu działalności w zakresie wynajmu lokali użytkowych. Ww. lokale zostały ujęte w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Wnioskodawca od miesiąca sierpnia 2015 r. od wartości początkowej lokali użytkowych nalicza odpisy amortyzacyjne według stawki w wysokości 2,50%, które to odpisy są ewidencjonowane w księgach rachunkowych jego firmy oraz w całości będą zaliczane od miesiąca sierpnia 2015 r. do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Odnosząc przedstawione powyżej przepisy do opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku, wskazać należy, że skoro wyłącznie Wnioskodawca wykorzystuje w prowadzonej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej składniki majątkowe (lokale użytkowe) stanowiące współwłasność małżonków, to zgodnie z treścią art. 22g ust. 11 ustawy, wyłącznie Wnioskodawca może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne ustalone od ich pełnej wartości początkowej.

Na podstawie art. 22i ust. 1 powołanej ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiących Załącznik Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla lokali niemieszkalnych (grupa 01, rodzaj 121) stawka amortyzacji wynosi 2,5%.

Wydatki z tytułu podatku od nieruchomości od przedmiotowych lokali użytkowych oraz opłaty związane z użytkowaniem tych lokali będą również stanowiły w całości koszty uzyskania przychodu w prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, ponieważ wydatki te faktycznie służą uzyskiwaniu przychodów z tej działalności, wydatki te spełniają zatem warunki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać przy tym należy, że każdorazowo podatnik musi określić, czy dany wydatek został poniesiony w związku z działalnością gospodarczą. Obowiązek wykazania związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku, zgodnie z zasadą, że ciężar dowodu spoczywa na tym podmiocie, który z danego faktu wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne.

Jeżeli wydatki te spełniają te kryteria, wówczas stanowią koszt uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Końcowo należy wskazać, że w zakresie powstania przychodu z tytułu wynajmu lokali użytkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w zakresie podatku od towarów i usług, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl