ITPB1/4511-805/15/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2015 r. (data wpływu 21 lipca 2015 r.) uzupełnionym w dniu 13 października 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 października 2015 r. (data wpływu 13 października 2015 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest lekarzem weterynarii. Prowadził on lecznicę dla zwierząt. Początkowo samodzielnie, a potem do 2008 r. w formie spółki cywilnej, która to uległa następnie rozwiązaniu. Lecznica ta była jedyną lecznicą prowadzoną na obszarze Miasta i Gminy. Realizowała ona zadania z zakresu użyteczności publicznej, które polegały na udzielaniu świadczeń weterynaryjnych dla Miasta i Gminy, w tym rolnikom z tego terenu.

W dniu 4 grudnia 1996 r. zawarta została umowa o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i sprzedaż budynku pomiędzy Gminą, a wspólnikami spółki cywilnej.

Postanowieniem z dnia 25 listopada 2010 r. Sąd Rejonowy dokonał podziału nieruchomości wchodzącej w skład majątku wspólnego wspólników spółki prawa cywilnego. Przedmiotem podziału było prawo użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z posadowionym na niej budynkiem gospodarczym, dla jakiej Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Powyższe prawo zostało przyznane na własność Wnioskodawcy wraz z obowiązkiem dokonania spłaty na rzecz dotychczasowego wspólnika.

Na wniosek złożony przez Wnioskodawcę, Burmistrz przekształcił na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego (Wnioskodawcy) prawo użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości gruntowej. Powyższa decyzja jest ostateczna.

W dniu 9 lipca 2015 r. Wnioskodawca zawarł w formie aktu notarialnego umowę sprzedaży. Przedmiotem tej umowy była własność nieruchomości o powierzchni 0,1760 ha. W akcie notarialnym wpisano, że na nieruchomości znajduje się budynek gospodarczy adaptowany na usługi weterynaryjne.

Nabycie tej nieruchomości nastąpiło na rzecz nabywców, którzy są lekarzami weterynarii oraz w celu kontynuowania działalności tego rodzaju. Nabywcy w chwili obecnej są jedynymi osobami prowadzącymi na tym obszarze działalność tego rodzaju. Wnioskodawca dokonał zbycia nieruchomości wykorzystywanej na potrzeby działalności weterynaryjnej w związku z przejściem na emeryturę. Wnioskodawca zamierzał bowiem podtrzymać dotychczasową działalność prowadzoną od wielu lat w tym samym miejscu.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że likwidacja prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w formie spółki prawa cywilnego nastąpiła z dniem 31 grudnia 2007 r. Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, że nieruchomość, której dotyczyło zbycie nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych. W związku z niewprowadzeniem do ewidencji środków trwałych zbywanej nieruchomości nie została ona z niej wycofana.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy odpłatne zbycie nieruchomości dokonane na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 9 lipca 2015 r. stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Czy odpłatne zbycie nieruchomości wykorzystywanej na potrzeby związane z prowadzeniem działalności weterynaryjnej, która była wykonywana przez jedyny podmiot na terenie Miasta i Gminy przez osobę, która przechodząc na emeryturę zamierza zapewnić kontynuowanie tej działalności przez innego lekarza weterynarii jest zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Źródłem przychodu zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 litera a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odpłatne zbycie nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie nieruchomości nie stanowi zatem źródła przychodu, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych wtedy, gdy zbycie to zostało dokonane po upływie lat 5 od chwili nabycia tej nieruchomości

W ocenie Wnioskodawcy, zbycie przedmiotowej nieruchomości zostało dokonane po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości. Wedle stanowiska Wnioskodawcy, termin 5 lat należy liczyć od chwili nabycia prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości wraz z własnością znajdującego się na tej nieruchomości budynku. Zbycie to zostało dokonane w roku 1996 r. Okres pięciu lat upłynął z dniem 31 grudnia 2001 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższego okresu czasu nie należy liczyć od daty uprawomocnienia się decyzji o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności dokonanego w drodze decyzji z dnia 21 marca 2012 r. (decyzja stała się prawomocna z dniem 7 kwietnia 2012 r.). Decyzja ta nie stanowiła podstawy nabycia prawa własności, lecz przekształciła dotychczas posiadane przez Wnioskodawcę prawo. Nastąpiła tym samym sukcesja, lecz podmiot tego prawa pozostał ten sam. Pojęcie nabycia charakteryzuje się zmianą podmiotów, którego w tej sytuacji nie ma.

Powyższe stanowisko, jest zgodne z treścią art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości. Stanowi on, że prawo użytkowania wieczystego przekształca się w prawo własności nieruchomości, z dniem w którym decyzja stała się ostateczna. Przepis ten również posługuje się zwrotem o "przekształceniu" prawa, a nie o jego nabyciu. Natomiast przekształcić można jedynie to prawo, które już zostało nabyte przez konkretny podmiot. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, uznać należy, że decyzja o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nie zmienia oceny podatkowo-prawnej w zakresie czasu nabycia nieruchomości.

W ocenie Wnioskodawcy za zwolnieniem przedmiotowego nabycia z podatku dochodowego od osób fizycznych przemawiają względy dotyczące okoliczności zbycia oraz charakteru działalności prowadzonej na przedmiotowej nieruchomości. Od samego początku przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana na cele związane ze świadczeniem usług weterynaryjnych dla rolników. Wnioskodawca był jedynym lekarzem weterynarii realizującym te cele. Zbycie przedmiotowej nieruchomości zostało dokonane w celu kontynowania w tym samym miejscu dotychczasowej działalności przez innego lekarza weterynarii. Wnioskodawca zbył nieruchomość w związku z przejściem na emeryturę. Celem zbycia było utrzymanie w tym samym miejscu dotychczasowej działalności przez innego lekarza weterynarii, która to stanowi działalność celu publicznego.

Z powyższych powodów, w ocenie Wnioskodawcy przedmiotowe zbycie nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a gdyby było inaczej podlega zwolnieniu z tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

* pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza,

* pkt 8 - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności gospodarczej i dniem ich zbycia nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).

Stosownie do art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r. - przychodem z działalności gospodarczej jest również przychód uzyskany z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

* wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 14 ust. 2c ww. ustawy do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Wskazać przy tym należy, że zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych środkami trwałymi są:

* stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Ponadto, w myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

Z powyższego wynika, iż określony składnik majątku podatnika jest środkiem trwałym, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

* stanowi on własność lub współwłasność podatnika,

* został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

* jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres jego używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),

* jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.

Po spełnieniu łącznie wszystkich ww. przesłanek określony składnik majątku spełnia definicję środka trwałego.

Ponadto, wszystkie składniki majątku (poza składnikami wymienionymi w art. 22d ust. 1 ustawy), które stanowią środek trwały w rozumieniu ustawy, powinny zostać wprowadzone do ewidencji środków trwałych - niezależnie od tego, czy podlegają amortyzacji, czy też nie.

Zatem przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, będących środkami trwałymi podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (z wyłączeniem nieruchomości mieszkalnych) - nawet jeśli nie zostały do tej ewidencji wprowadzone - stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Przychód powstaje również w sytuacji sprzedaży takiego składnika majątku, po jego wycofaniu z działalności gospodarczej, jeżeli zbycie nastąpi przed upływem sześciu lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.

W myśl art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie, likwidacja spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z cytowanych przepisów wynika zatem, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, pozostałych na dzień likwidacji spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli zbycie to następuje przed upływem sześciu lat licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja ww. spółki do dnia ich odpłatnego zbycia, stanowią przychód ze źródła działalność gospodarcza. Natomiast w sytuacji, gdy nastąpiła likwidacja spółki niebędącej osobą prawną i od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja do dnia odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanego w tej spółce, upłynie co najmniej 6 lat, wówczas nie powstanie przychód do opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest lekarzem weterynarii. Prowadził on lecznicę dla zwierząt. Początkowo samodzielnie, a potem do 2008 r. w formie spółki cywilnej, która to uległa następnie rozwiązaniu. W dniu 4 grudnia 1996 r. zawarta została umowa o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i sprzedaż budynku pomiędzy Gminą, a wspólnikami spółki cywilnej.

Postanowieniem z dnia 25 listopada 2010 r. Sąd Rejonowy dokonał podziału nieruchomości wchodzącej w skład majątku wspólnego wspólników spółki prawa cywilnego. Przedmiotem podziału było prawo użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z posadowionym na niej budynkiem gospodarczym. Powyższe prawo zostało przyznane na własność Wnioskodawcy wraz z obowiązkiem dokonania spłaty na rzecz dotychczasowego wspólnika.

Na wniosek złożony przez Wnioskodawcę, Burmistrz przekształcił na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego (Wnioskodawcy) prawo użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości gruntowej. W dniu 9 lipca 2015 r. Wnioskodawca zawarł w formie aktu notarialnego umowę sprzedaży. Przedmiotem tej umowy była własność nieruchomości o powierzchni 0, 1760 ha. W akcie notarialnym wpisano, że na nieruchomości znajduje się budynek gospodarczy adaptowany na usługi weterynaryjne.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że likwidacja prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w formie spółki prawa cywilnego nastąpiła z dniem 31 grudnia 2007 r. Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, że nieruchomość, której dotyczyło zbycie nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych.

Przechodząc na grunt analizowanej sprawy, w pierwszej kolejności nalży zauważyć, ze umowne bądź sądowe zniesienie współwłasności, polegające na przyznaniu rzeczy jednemu ze współwłaścicieli, podczas gdy inny współwłaściciel otrzymuje spłatę, jest w świetle prawa cywilnego również formą odpłatnego nabycia.

Istota współwłasności polega na tym, że nie jest się właścicielem całości rzeczy. Zniesienie współwłasności stanowi odrębną instytucję prawa cywilnego, uregulowaną w art. 210-212 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.). Celem postępowania o zniesienie współwłasności jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Na podstawie art. 210 Kodeksu cywilnego każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności, a ponadto może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości (art. 211 Kodeksu cywilnego). Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej rzeczy osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności jest nabyciem tej rzeczy. Stąd wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą, jak też stan jej majątku osobistego.

Mając powyższe na uwadze uznać należy, iż Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość w dwóch datach, tj.:

* w 1996 r. w udziale wynoszącym #189; w dniu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste i sprzedaży budynku pomiędzy Gminą, a wspólnikami spółki cywilnej,

* w 2010 r. w udziale wynoszącym #189; w dniu sądowego zniesienia współwłasności nieruchomości.

Tym samym, skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości należy rozpatrzeć odrębnie dla udziału nabytego w 1996 r. oraz dla udziału nabytego w 2010 r.

Odnosząc się do sprzedaży udziału nabytego w 1996 r., należy mieć na uwadze, że przy ocenie skutków podatkowych tej sprzedaży znajdzie zastosowanie przepis art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro zatem sprzedaż nieruchomości nastąpiła w 2015 r., po upływie sześciu lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja spółki cywilnej, w której Wnioskodawca był wspólnikiem, kwota uzyskana ze sprzedaży tej nieruchomości, przypadająca na udział nabyty w 1996 r. (otrzymany w wyniku likwidacji spółki), nie stanowi przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast, odnosząc się do sprzedaży udziału nabytego w 2010 r., należy zauważyć, że nabycie tego udziału w nieruchomości nastąpiło już po zlikwidowaniu działalności gospodarczej wykonywanej w formie spółki cywilnej. Rozpatrując skutki podatkowe sprzedaży tego udziału należy zatem mieć na uwadze art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Sprzedaż w 2015 r., udziału nabytego w 2010 r. - tj. przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie - będzie skutkowała powstaniem przychodu ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a środki uzyskane ze sprzedaży, przypadające na tę część nieruchomości, będą podlegały opodatkowaniu zgodnie z przepisami ww. ustawy.

W myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ponadto, odnosząc się do możliwości zastosowania zwolnienia, wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują zwolnienia z opodatkowania przychodu ze zbycia nieruchomości wykorzystywanej na potrzeby związane z prowadzeniem działalności weterynaryjnej, która była wykorzystywana przez jedyny podmiot na danym terenie.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.