ITPB1/4511-1154/15/AK - Kwalifikacja przychodu z wynajmu pokoi do właściwego źródła przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2015 r. (data wpływu 30 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji przychodu do właściwego źródła przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 30 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji przychodu do właściwego źródła przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej pozostającą w związku małżeńskim. Dysponuje wraz z mężem pokojami do wynajęcia, które wynajmuje i zamierza "wynajmować na doby". Umowy najmu, pomiędzy Wnioskodawczynią a osobami korzystającymi z pokoi zawierane są i będą na bardzo krótki okres, np. 1 lub 2 dni lub tydzień, miesiąc. Ceny za najem ustalane są za dobę lub tydzień itd. Wnioskodawczyni wraz z mężem rozpoczęli najem w lipcu 2012 r. Najem ww. pokoi nie jest prowadzony w sposób zorganizowany i profesjonalny.

Działania prowadzone w związku z najmem nie są wykonywane w sposób metodyczny, systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją poszczególnych zamierzeń w sposób ciągły. W ramach najmu prywatnego nie zatrudnia innych osób, nie korzysta z obsługi księgowej ani zarządczej. Wszystkie czynności wykonuje samodzielnie. Czynności związane z wynajmem pokoi nie są i nie będą podejmowane w sposób ciągły (stały), lecz okazjonalny. Wnioskodawczyni nadmienia, że wraz z mężem są osobami pracującymi zawodowo i ograniczenia czasowe nie pozwalają na prowadzenie takich zorganizowanych i profesjonalnych działań. Z najmem pokoi nie są powiązane usługi takie jak: recepcja, dostęp do restauracji, przyrządzanie posiłków, usługi sprzątania w trakcie pobytu gościa itp.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie wynajmu a pokoje, które są przedmiotem najmu, nie są składnikiem majątku związanym z działalnością gospodarczą. Nie prowadzi zorganizowanej działalności marketingowej, nie posiada biura i nie świadczy żadnych dodatkowych usług dla najemców.

Wnioskodawczyni wraz z mężem złożyli, w odpowiednim czasie, oświadczenie o sposobie rozliczania, informując, że w bieżącym roku podatkowym będą rozliczali się metodą ewidencji przychodów (ryczałt) - najem prywatny. Przychody z najmu rozliczali w latach 2012 - 2014 w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych - 17% zgodnie z interpretacją Urzędu Skarbowego (wynajem długoterminowy 8,5%, krótkoterminowy 17%). W przepisach jest brak definicji długości okresu krótkotrwałego i długotrwałego.

W broszurze "Opodatkowanie dochodów najmu, dzierżawy osiąganych poza działalnością gospodarczą" znajdującej się na stronie Ministerstwa Finansów strona 4 definicja "Co to jest najem...", też nie rozdziela się najmu na krótkotrwały i długotrwały - jest tylko "najem", (stan na 1 stycznia 2014 r.). W interpretacji indywidualnej z 26 listopada 2013 r., sygn. IBPBII/2/415-858/13/NG - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, że przychody z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy może opłacać zryczałtowany podatek dochodowy, w wysokości 8,5% zgodnie z art. 2 ust. 1a oraz z art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w przypadku wynajmu krótkoterminowego na doby.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, przychody uzyskiwane przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzenia działalności w zakresie wynajmu pokoi powinny być zakwalifikowane do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych "najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa" a nie do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy "pozarolnicza działalność gospodarcza".

Zdaniem Wnioskodawczyni, prawidłowe jest stanowisko, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, przychody uzyskiwane przez Wnioskodawczynię w ramach wynajmu pokoi gościnnych powinny być zakwalifikowane do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych "najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa" a nie do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy "pozarolnicza działalność gospodarcza".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wymaga by był to jeden z rodzajów aktywności wymienionych w tym przepisie opiera się na trzech przesłankach:

* zarobkowym celu działalności,

* wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

* prowadzeniu działalności we własnym imieniu.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy). Za decydujące dla kwalifikacji do właściwego źródła przychodu uznać należy to, czy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo wynajem jest przedmiotem takiej działalności. W takich bowiem przypadkach przychody z wynajmowania nieruchomości traktowane są jako przychody ze źródła - pozarolnicza działalność gospodarcza.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Jest osobą pozostającą w związku małżeńskim. Dysponuje pokojami do wynajęcia, które wynajmuje i zamierza "wynajmować na doby". Wnioskodawczyni nadmienia, że umowy najmu pokoi zawierane są/będą na bardzo krótki okres, np. 1 lub 2 dni lub tydzień, miesiąc. Ceny za najem ustalane są za dobę lub tydzień itd. Wnioskodawczyni wraz z mężem rozpoczęli najem w lipcu 2012 r. Najem ww. pokoi nie jest prowadzony w sposób zorganizowany i profesjonalny.

Działania prowadzone w związku z najmem nie są prowadzone w sposób metodyczny, systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją poszczególnych zamierzeń w sposób ciągły. W ramach najmu prywatnego nie zatrudnia innych osób, nie korzysta z obsługi księgowej ani zarządczej. Wszystkie czynności wykonuje samodzielnie. Czynności związane z wynajmem pokoi nie są i nie będą podejmowane w sposób ciągły (stały), lecz okazjonalny. Wnioskodawczyni nadmienia, że z najmem pokoi nie są powiązane usługi takie jak: recepcja, dostęp do restauracji, przyrządzanie posiłków, usługi sprzątania w trakcie pobytu gościa itp.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie wynajmu a pokoje, które są przedmiotem najmu, nie są składnikiem majątku związanym z działalnością gospodarczą. Nie prowadzi zorganizowanej działalności marketingowej, nie posiada biura i nie świadczy żadnych dodatkowych usług dla najemców. Wnioskodawczyni wraz z mężem złożyli, w odpowiednim czasie, oświadczenie o sposobie rozliczania, informując, że w bieżącym roku podatkowym będą rozliczali się metodą ewidencji przychodów (ryczałt) - najem prywatny.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawczyni nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie najmu nieruchomości i nieruchomości, które są przedmiotem najmu, nie są składnikami majątku związanymi z działalnością gospodarczą oraz najem ten nie jest wykonywany w sposób określony w definicji zawartej w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - to przychody uzyskane z najmu nieruchomości opisanych we wniosku będą stanowić źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie tutejszy organ zastrzega, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego różni się od stanu występującego w rzeczywistości, w szczególności jeżeli najem opisanych we wniosku nieruchomości wyczerpuje znamiona działalności gospodarczej, wówczas wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej, tutejszy organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawczyni i nie wywołuje skutków prawnych dla małżonka Wnioskodawczyni.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.