ITPB1/4511-1153/15/DP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2015 r. (data wpływu 30 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wycofania środka trwałego z działalności gospodarczej oraz późniejszej darowizny tego środka trwałego - jest prawidłowe.

W dniu 30 listopada 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wycofania środka trwałego (nieruchomości niemieszkalnej) z działalności gospodarczej oraz późniejszej darowizny tego środka trwałego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (osoba fizyczna) prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, której przedmiotem jest najem nieruchomości niemieszkalnej. Przedmiotowa nieruchomość stanowi środek trwały wprowadzony do ewidencji środków trwałych i - zgodnie z regulacjami ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych - podlega amortyzacji na zasadach określonych w art. 22a, 22b, 22g i dalej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca zamierza wycofać nieruchomość z działalności gospodarczej i przekazać na potrzeby osobiste w celu darowania jej synowi do jego majątku osobistego.

W związku z faktem, że wartość składnika majątku wynikająca z ewidencji nie stanowi wartości rynkowej zamierza, po wycofaniu składnika majątku, określić jej wartość rynkową. W tym też celu zostanie sporządzony przez rzeczoznawcę operat szacunkowy. Określona w nim wartość nieruchomości będzie stanowiła wartość darowizny wynikającej z umowy darowizny zawartej w formie aktu notarialnego. Nieruchomość wykorzystywana w pozarolniczej działalności gospodarczej została nabyta "na podstawie zwolnienia" od podatku od towarów i usług, a w trakcie jej użytkowania nie zostały poniesione nakłady na remont, modernizację, adaptację czy rozbudowę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

1. Czy w przypadku wycofania przez Wnioskodawcę środka trwałego z pozarolniczej działalności gospodarczej powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy w wyniku darowania środka trwałego wycofanego z działalności gospodarczej w terminie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany, powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy - w zakresie pytania pierwszego - prowadząc pozarolniczą działalność gospodarczą przedsiębiorca ma prawo wycofać środek trwały z majątku firmowego i przekazać go na cele osobiste. Powyższa czynność nie rodzi skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych. Skutkiem jest jedynie zaprzestanie naliczania amortyzacji. Skoro środek trwały był amortyzowany, to ostatni odpis amortyzacyjny powinien być dokonany w miesiącu wycofania, a pozostała nieumorzona wartość nie może być kosztem uzyskania przychodu. Zgodnie bowiem z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych niezamortyzowana wartość może zostać zaliczona do kosztów tylko w przypadku odpłatnego zbycia, poniesionych strat w środku trwałym lub likwidacji (zniszczenie składnika majątku). Likwidacja z zamiarem zmiany przeznaczenia czyli przekazania na cele prywatne nie została zawarta w tym katalogu. Wycofanie środka trwałego z majątku firmowego należy udokumentować dowodem LT - likwidacja środka trwałego z uwzględnieniem daty wycofania a także przyczyny.

Zdaniem Wnioskodawcy - w zakresie pytania drugiego - w wyniku darowania nieruchomości przed upływem 6 lat między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności gospodarczej, a dniem ich zbycia nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z treścią art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W związku z powyższym odpłatne zbycie składnika majątku przed upływem 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik został wycofany stanowi źródło przychodu z tytułu odpłatnego zbycia składnika majątku.

Wnioskodawca podkreśla, że ustawodawca uzależnił powstanie przychodu wyłącznie od zbycia składnika majątku o charakterze odpłatnym. Tym samym wyłączone zostały umowy o charakterze nieodpłatnym.

Zatem w opisanym zdarzeniu przyszłym - zdaniem Wnioskodawcy - nie powstanie przychód z tytułu darowizny składnika majątku wycofanego z działalności gospodarczej przed upływem 6 lat z powodu istoty charakteru umowy darowizny.

Umowa darowizny została uregulowana w art. 888-902 ustawy - Kodeks cywilny, ma ona na celu nieodpłatne przysporzenie obdarowanemu korzyści (wzbogacenie obdarowanego) kosztem majątku darczyńcy.

Reasumując - zdaniem Wnioskodawcy - darowanie synowi do jego majątku osobistego nieruchomości wycofanej z działalności gospodarczej przed upływem 6 lat w wysokości określonej według operatu szacunkowego nie będzie rodziło skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przedstawiony został katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a tej ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji "darowizny", dlatego należy odwołać się w tym względzie do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.). Zgodnie z art. 888 § 1 tej ustawy przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Z powyższego wynika zatem, że podstawowym elementem darowizny - niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną - jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w przyszłości. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza wycofać z działalności gospodarczej składnik majątku tj. nieruchomość niemieszkalną, a następnie przekazać ją w formie darowizny synowi do majątku osobistego.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie nastąpi odpłatne zbycie składnika majątku wykorzystywanego w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Wycofanie składnika majątku z działalności gospodarczej, a także przekazanie go w drodze darowizny (nieodpłatnie) na rzecz syna na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie rodzi żadnych skutków podatkowych w tym podatku, bowiem poprzez czynności te Wnioskodawca nie uzyska żadnego przysporzenia majątkowego.

W wyniku wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej nastąpi wyłącznie przesunięcie prawa własności do ww. nieruchomości niemieszkalnej z działalności gospodarczej do majątku prywatnego Wnioskodawcy. Natomiast nieodpłatne przekazanie (w formie darowizny) nieruchomości niemieszkalnej przez Wnioskodawcę na rzecz syna jest niewątpliwie związane ze zbyciem składnika majątku, jednakże czynność ta nie będzie miała dla Wnioskodawcy charakteru odpłatnego, bowiem w zamian za przeniesienie nieruchomości Wnioskodawca nie uzyska żadnych korzyści majątkowych. Oznacza to, że z tytułu opisanych zdarzeń po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ ustawa ta wiąże - co do zasady - powstanie przychodu z tego źródła z odpłatnym zbyciem składników majątku wykorzystywanych w tej działalności. W przedmiotowej sprawie nie ma także znaczenia, że darowizna nieruchomości nastąpi przez upływem 6 lat od dnia wycofania jej z działalności gospodarczej.

Reasumując, wycofanie środka trwałego (nieruchomości niemieszkalnej) z działalności gospodarczej i przekazanie jej na cele osobiste, a także darowizna tej nieruchomości nie będzie skutkować koniecznością rozpoznania po stronie Wnioskodawcy przychodu, od którego Wnioskodawca byłby zobowiązany zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych.

Jednocześnie wskazać należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena dopuszczalności prawnej zawarcia przez Wnioskodawcę umowy darowizny składnika majątku na rzecz syna. Kwestia ta regulowana jest przez przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.), tj. niebędące przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogące być przedmiotem indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.