ITPB1/4511-1138/15/MW - Skutki podatkowe darowizny nieruchomości z majątku wspólnego małżonków do osobistego jednego z małżonków.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2015 r. (data wpływu 27 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 3 listopada 1993 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli prawo użytkowania wieczystego gruntu do dnia 18 czerwca 2090 r. tj. nabyli nieruchomość gruntową zabudowaną stanowiącą działkę nr 147/53 o powierzchni 0,5978 ha (pięć tysięcy dziewięćset siedemdziesiąt osiem metrów kwadratowych). Powyższa nieruchomość gruntowa zabudowana była budynkami magazynowo składowymi. Powyższe prawa małżonkowie nabyli do ich majątku wspólnego. W latach 1997-1998 na powyższej działce wybudowany został budynek biurowy i dodatkowe pomieszczenia przemysłowo-magazynowe. Następnie Wnioskodawczyni ww. prawo użytkowania wieczystego gruntu i własność znajdujących się na tym gruncie budynków nabyła w całości do swojego majątku osobistego, od osób fizycznych na podstawie aktu notarialnego sporządzonego w dniu 28 stycznia 2013 r. - umowa darowizny (poprzez przesunięcie tych praw z majątku wspólnego jej i jej męża do jej majątku osobistego), w czasie gdy pozostawała w obecnym związku małżeńskim, w którym obowiązywał wówczas i obowiązuje nieprzerwanie do chwili obecnej ustrój wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej niezmieniony żadną umową. Następnie ostateczną decyzją starosty z dnia 18 grudnia 2014 r., przekształcone zostało prawo użytkowania wieczystego opisanego powyżej gruntu w prawo własności. Wcześniej na podstawie aktu notarialnego z dnia 9 października 2014 r. Wnioskodawczyni zawarła przedwstępną umowę sprzedaży ww. nieruchomości na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Na podstawie aktu notarialnego z dnia 15 października 2015 r. Wnioskodawczyni sprzedała spółce z ograniczoną odpowiedzialnością własność opisanej powyżej nieruchomości gruntowej zabudowanej, o powierzchni 0,5978 ha za kwotę 1.500.000,00 zł. Przedmiotowa nieruchomość nie została nabyta, wykorzystywana i zbyta w ramach wykonywania działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z uwagi na fakt przesunięcia prawa użytkowania wieczystego (potem prawa własności) nieruchomości gruntowej i własności znajdujących się na tym gruncie budynków z majątku wspólnego Wnioskodawczyni i jej męża do majątku osobistego Wnioskodawczyni dokonanego na podstawie umowy darowizny (akt notarialny z dnia 28 stycznia 2013 r.) w czasie gdy Wnioskodawczyni pozostawała w obecnym związku małżeńskim, w którym obowiązywał wówczas i obowiązuje nieprzerwalnie do chwili obecnej ustrój wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej niezmieniony żadną umową miało miejsce w dniu 28 stycznia 2013 r. nabycie w części 1/2 przedmiotowej nieruchomości a to z kolei czy powoduje konieczność rozliczenia należnego podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży nieruchomości przed upływem pięciu lat od dnia jej nabycia w części dotyczącej 1/2 otrzymanej ceny za przedmiotową nieruchomość. Czy umowa darowizny nieruchomości pomiędzy małżonkami w powiązaniu ze sprzedażą nieruchomości dokonaną w dniu 15 października 2015 r. stanowi dla obdarowanej źródło przychodu określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 30e ust. 1 i 2 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zawarta z mężem umowa darowizny przedmiotowej nieruchomości w dniu 28 stycznia 2013 r. nie rodzi na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w powiązaniu z art. 30e ust. 1 i 2 obowiązku rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od tej części nieruchomości, którą Wnioskodawczyni otrzymała na podstawie umowy darowizny i sprzedała na podstawie aktu notarialnego w dniu 15 października 2015 r. Sprzedaż powyższa nie powinna być objęta regulacją ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż została dokonana po upływie pięciu lat od dnia nabycia. Od dnia nabycia do dnia sprzedaży minęły 22 lata. Darowizna nieruchomości otrzymana od męża spowodowała jedynie przesunięcie prawa własności przedmiotowej nieruchomości z majątku wspólnego Wnioskodawczyni i jej męża do majątku osobistego Wnioskodawczyni. Od dnia nabycia powyższej nieruchomości do dziś Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim, w którym obowiązywał wówczas i obowiązuje nieprzerwalnie do chwili obecnej ustrój wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej niezmieniony żadną umową. Wobec powyższego Wnioskodawczyni uważa, że cała kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej w dniu 15 października 2015 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na fakt, że od dnia nabycia do dnia sprzedaży minęło więcej niż 5 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

* pkt 3 -pozarolnicza działalność gospodarcza,

* pkt 8 - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W konsekwencji, jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej, to wówczas przychód z tytułu tej sprzedaży jest opodatkowany jako przychód z działalności gospodarczej, natomiast jeżeli sprzedaż nieruchomości nie następuje w wykonywaniu tej działalności, to należy ją rozpatrywać jako źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c, przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że na podstawie aktu notarialnego z dnia 3 listopada 1993 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli prawo użytkowania wieczystego gruntu. Powyższa nieruchomość gruntowa zabudowana była budynkami magazynowo składowymi. Powyższe prawa małżonkowie nabyli do majątku wspólnego. W latach 1997-1998 na powyższej działce wybudowany został budynek biurowy i dodatkowe pomieszczenia przemysłowo-magazynowe. Następnie Wnioskodawczyni ww. prawo użytkowania wieczystego gruntu i własność znajdujących się na tym gruncie budynków nabyła w całości do swojego majątku osobistego w dniu 28 stycznia 2013 r. - umowa darowizny (poprzez przesunięcie tych praw z majątku wspólnego jej i jej męża do jej majątku osobistego). Następnie ostateczną decyzją starosty z dnia 18 grudnia 2014 r., przekształcone zostało prawo użytkowania wieczystego opisanego powyżej gruntu w prawo własności. Wcześniej na podstawie aktu notarialnego z dnia 9 października 2014 r. Wnioskodawczyni zawarła przedwstępną umowę sprzedaży ww. nieruchomości na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Na podstawie aktu notarialnego z dnia 15 października 2015 r. Wnioskodawczyni sprzedała spółce z ograniczoną odpowiedzialnością własność opisanej powyżej nieruchomości gruntowej zabudowanej. Przedmiotowa nieruchomość nie została nabyta, wykorzystywana i zbyta w ramach wykonywania działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

Przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, zatem kwota którą uzyska ze sprzedaży ww. nieruchomości nie będzie stanowić dla niej przychodu z tej działalności. W związku z powyższym, do przychodu uzyskanego z tej sprzedaży nie znajdą zastosowania przepisy art. 10 ust. 1 pkt 3, w związku z art. 10 ust. 2 pkt 3 oraz art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy więc ocenić, czy sprzedaż skutkuje powstaniem przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jeżeli nie jest dokonywane w wykonywaniu działalności gospodarczej i następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem, w takiej sytuacji, kwota uzyskana ze zbycia nieruchomości nie podlega opodatkowaniu.

W związku z powyższym dla ustalenia, czy w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, sprzedaż nieruchomości spowoduje po stronie Wnioskodawczyni powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, istotne jest przede wszystkim prawidłowe określenie momentu, od którego należy liczyć bieg pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa między małżonkami z mocy prawa powstaje wspólność majątkowa obejmująca przedmioty nabyte w czasie jego trwania przez oboje małżonków lub jednego z nich. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Prawo ustanawia jednak zasadę, że oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. (art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), ale także do poszczególnych składników majątku wspólnego.

Odnośnie możliwości dokonania darowizny udziału w majątku wspólnym na majątek osobisty drugiego małżonka, należy stwierdzić, iż w doktrynie od lat istnieje rozbieżność poglądów co do kwestii, w jaki sposób małżonkowie mogą poprzez dokonanie czynności prawnej - głównie darowizny - przenosić składniki majątku wspólnego do majątku odrębnego jednego z nich. Problem ten zyskał na znaczeniu w związku z zakazem zawartym w art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Zwolennicy jednego poglądu utrzymują, iż dopuszczalne jest dokonywanie powyższych przesunięć z zachowaniem wymagań właściwych dla danej czynności prawnej. Według drugiego poglądu jest ono możliwe jedynie przez zawarcie małżeńskiej umowy majątkowej (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) prowadzącej w rezultacie do modyfikacji ustawowej wspólności.

Należy jednak wskazać, że w orzecznictwie dominuje pogląd o dopuszczalności takich czynności prawnych. Jego aktualność została potwierdzona uchwałą składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 10 kwietnia 1991 r., sygn. akt. III CZP 76/90 w tezie, że "w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej dopuszczalne jest rozporządzenie przez małżonka przedmiotem wchodzącym w skład majątku wspólnego na rzecz majątku odrębnego drugiego małżonka". Podobne stanowisko zostało wyrażone w uchwale Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 19 grudnia 1991 r., sygn. akt. III CZP 133/91, zgodnie z którym "w obowiązującym stanie prawnym jest skuteczna zawarta w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej umowa, w której małżonek rozporządził na rzecz drugiego małżonka przedmiotem należącym do majątku wspólnego".

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Umowa darowizny jest zatem jedną z form nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, a więc wszystkie nieruchomości, ruchomości oraz zbywalne prawa majątkowe, czyli takie, które mogą być przedmiotem sprzedaży. Darowizną można objąć także rzeczy przyszłe. Umowa darowizny ma charakter umowy zobowiązującej (konsensualnej) - do zawarcia umowy dochodzi z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia woli - i jednostronnej, jako nie przynoszącej darczyńcy żadnej opłaty. Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Jeżeli zatem małżonkowie żyjący w ustroju wspólności ustawowej tak rozporządzili przedmiotową nieruchomością, że mąż Wnioskodawczyni darował jej swoją część nieruchomości, to przedmiot wchodzący w skład majątku wspólnego małżonków stał się majątkiem odrębnym Wnioskodawczyni.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że w dniu sporządzenia umowy darowizny Wnioskodawczyni nabyła udział w nieruchomości, który należał do Jej męża.

Zatem, Wnioskodawczyni nabyła przedmiotową nieruchomość w dwóch datach, tj.:

* w 1993 r. w udziale wynoszącym #189; w dniu nabycia przez małżonków prawa wieczystego użytkowania gruntu w ramach ustawowej wspólności majątkowej,

* w 2013 r. w udziale wynoszącym #189; w dniu zawarcia z małżonkiem umowy darowizny dotyczącej przeniesienia ww. prawa wieczystego użytkowania gruntu do majątku odrębnego Wnioskodawczyni.

Tym samym należy stwierdzić, że do sprzedaży nabytego w 1993 r. udziału w nieruchomości nie znajdą zastosowania przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż sprzedaż nastąpiła po upływie pięcioletniego terminu określonego w ww. przepisie, zatem środki pochodzące ze sprzedaży tej części nieruchomości nie stanowią przychodu w rozumieniu ww. ustawy a Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia tej części nieruchomości.

Natomiast sprzedaż udziału nabytego w 2013 r. - w drodze darowizny od męża - skutkuje powstaniem przychodu ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a środki uzyskane ze sprzedaży tej części nieruchomości podlegają opodatkowaniu zgodnie z przepisami ww. ustawy.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Stosownie do art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy).

Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie jej posiadania (art. 22 ust. 6c ww. ustawy). Wysokość ww. nakładów, stosownie do art. 22 ust. 6e tej ustawy, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Reasumując należy stwierdzić, że przychód jaki Wnioskodawczyni uzyskała ze sprzedaży udziału (1/2) w nieruchomości nabytego w 1993 r. w ramach wspólności małżeńskiej nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym, zbycie nastąpiło po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie. Natomiast dochód ze sprzedaży udziału (1/2) w nieruchomości nabytego w 2013 r., będzie podlegał opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych, o czym stanowi art. 30e ust. 1 tejże ustawy, gdyż sprzedaż tej części nieruchomości nastąpiła przed upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Przychodem w tym przypadku jest 1/2 kwoty uzyskanej ze sprzedaży tej nieruchomości.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.