ITPB1/4511-1137/15/MW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 7 stycznia 2016 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB1/4511-1137/15/MW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2015 r. (data wpływu 27 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środków trwałych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne oraz wylęgarnię drobiu. Gospodarstwo rolne prowadzone jest od 1996 r., natomiast wylęgarnia drobiu od 2006 r.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego. Nie prowadzi ksiąg rachunkowych o których mowa w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochód z działów specjalnych (wylęgarni drobiu) ustalany jest przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonych w załączniku nr 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 października 2014 r. w sprawie norm szacunkowych dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej (Dz. U. z 2014 r. poz. 1558).

Wylęgarnia drobiu prowadzona jest częściowo w pomieszczeniach i na terenie będącym własnością rodziców Wnioskodawcy na podstawie umowy użyczenia.

Począwszy od 2016 r. Wnioskodawca zamierza założyć księgi rachunkowe i prowadzić je na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości. Dochód będzie ustalany na podstawie prowadzonych ksiąg.

W przyszłości Wnioskodawca chciałby otrzymać od rodziców darowiznę nieruchomości i innych składników majątku, które do tej pory były użyczane na potrzeby prowadzonej wylęgarni drobiu. Ponieważ darczyńcy posiadany majątek, który chcą darować, wykorzystywali w celach produkcji piskląt, nie prowadzili ewidencji środków trwałych. Po dokonaniu darowizny obdarowany (Wnioskodawca) zamierza włączyć otrzymany majątek do prowadzonego przez siebie gospodarstwa rolnego i wylęgarni drobiu.

Wartość otrzymanej darowizny Wnioskodawca zamierza wprowadzić do ksiąg swojego gospodarstwa w oparciu o cenę rynkową z dnia nabycia ustaloną przez biegłego rzeczoznawcę majątkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej otrzymanych środków trwałych, ustalonej wg. wyceny rzeczoznawcy i zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość początkową składnika majątku nabytego w drodze darowizny należy ustalić w oparciu o art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środka trwałego nabytego w drodze darowizny stanowią koszt uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a.

nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b.

nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c.

ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

* wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

* nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub

* dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub

* nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.

maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.

inne przedmioty

* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 22n ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zapisów dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się w ewidencji najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór (art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy).

Zatem odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej środka trwałego, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzony został (zostanie) do ewidencji środków trwałych.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych, która stanowi podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prawidłowe ustalenie wartości początkowej środków trwałych jest bardzo istotne, ponieważ jej wysokość kształtować będzie wartość odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 tej ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Zgodnie z art. 22g ust. 16 ww. ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Przy czym, w myśl art. 19 ust. 3 powołanej ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne oraz wylęgarnię drobiu.

Wylęgarnia drobiu prowadzona jest częściowo w pomieszczeniach i na terenie będącym własnością rodziców Wnioskodawcy na podstawie umowy użyczenia.

Począwszy od 2016 r. Wnioskodawca zamierza założyć księgi rachunkowe i prowadzić je na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości. Dochód będzie ustalany na podstawie prowadzonych ksiąg.

W przyszłości Wnioskodawca chciałby otrzymać od rodziców darowiznę nieruchomości i innych składników majątku, które do tej pory były użyczane na potrzeby prowadzonej wylęgarni drobiu. Ponieważ darczyńcy posiadany majątek, który chcą darować, wykorzystywali w celach produkcji piskląt, nie prowadzili ewidencji środków trwałych. Po dokonaniu darowizny obdarowany (Wnioskodawca) zamierza włączyć otrzymany majątek do prowadzonego przez siebie gospodarstwa rolnego i wylęgarni drobiu.

Wartość otrzymanej darowizny Wnioskodawca zamierza wprowadzić do ksiąg swojego gospodarstwa w oparciu o cenę rynkową z dnia nabycia ustaloną przez biegłego rzeczoznawcę majątkowego.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że jeżeli otrzymane w drodze darowizny nieruchomość oraz inne składniki majątku, będą spełniały warunki określone w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - tj. będą stanowiły własność lub współwłasność Wnioskodawcy, przewidywany okres ich używania będzie dłuższy niż rok, będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzonymi przez Niego działami specjalnymi produkcji rolnej, to Wnioskodawca będzie mógł uznać je za środki trwałe i wprowadzić je do ewidencji środków trwałych.

Wartość początkową nieruchomości oraz innych składników majątku należy ustalić według ich wartości rynkowej (w tym celu Wnioskodawca może skorzystać z opinii biegłego rzeczoznawcy) z dnia zawarcia umowy darowizny, chyba że umowa darowizny będzie określała ją w niższej wartości. Dokonywane od tak ustalonej wartości początkowej odpisy amortyzacyjne będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonych działów specjalnych produkcji rolnej, pod warunkiem, że odpisy te będą dokonywane zgodnie z art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zaznaczyć także należy, że uprawniony organ podatkowy może w toku ewentualnego postępowania podatkowego zweryfikować, czy wskazany we wniosku składnik majątku spełnia kryteria podatkowe do uznania go za środek trwały w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl