ITPB1/4511-1051/15/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2015 r. (data wpływu 27 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zwany dalej stroną lub podatnikiem, prowadzi samodzielną działalność gospodarczą. Głównym przedmiotem działalności jest przede wykonywanie posadzek na zlecenie. Strona opłaca podatek dochodowy od osób fizycznych według stawki liniowej w wysokości 19%. Zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych Wnioskodawca opłaca miesięcznie. W roku podatkowym 2015 strona jest zobowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm., dalej - ustawa o rachunkowości). Strona nieterminowo opłaca zobowiązania za nabyte towary i usługi udokumentowane fakturami oraz do dnia 31 grudnia 2015 r. będzie dokonywała w księdze rachunkowej na kontach pozabilansowych na podstawie dokumentu polecenie księgowania zmniejszenia kosztów uzyskania przychodu, o kwoty netto nieuregulowanych zobowiązań udokumentowanych fakturami w terminach, o których mowa w art. 24d ust. 1 i ust. 2 ustawy. Po opłaceniu przeterminowanych ww. zobowiązań Wnioskodawca na podstawie polecenia księgowania pod datą zapłaty zaległego zobowiązania ma zamiar po dniu 1 stycznia 2016 r. zwiększać kwotę kosztów uzyskania przychodu ewidencjonując powyższe w księgach rachunkowych na podstawie polecenia księgowania na kontach pozabilansowych, bez względu na to, którego okresu roku podatkowego dotyczą (np. poprzedniego roku podatkowego) o kwotę opłaconego netto wydatku, o który zostaną zmniejszone koszty uzyskania przychodu do dnia 31 grudnia 2015 r. Strona uznaje, iż wszelkie wydatki zaewidencjonowane w księdze rachunkowej do dnia 31 grudnia 2015 r. będą ponoszone w celu osiągnięcia przychodu, lub też mają za cel zabezpieczenie oraz zachowanie źródła przychodów. Strona jest zdania, iż wnioskodawca będzie zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych w roku 2016, a także w następnych latach podatkowych. Podatnik przy prowadzeniu działalności gospodarczej wykorzystuje nieruchomość, na której to nieruchomości znajduje się między innymi utwardzony kostką brukową plac o powierzchni 1.543,04 m². Wody opadowe i roztopowe nie są odprowadzone z ww. placu do miejskiej kanalizacji deszczowej tylko są zbierane w studzience. Strona nie posiada pozwolenia wodnoprawnego dla ww. nieruchomości. Z uwagi na powyższe fakty Marszałek Województwa wydając od szeregu lat decyzje interpretacyjne w trybie art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 584), ostatnia z dnia 18 sierpnia 2014 r. wskazując jako podstawę art. 292 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2013 r. poz. 672 z późn. zm.) informuje, że w przypadku podatnika powyższe opłaty za wprowadzanie wód opadowych i roztopowych do ziemi powinny być podwyższone o 500,00%. Strona do niniejszych interpretacji się zastosowuje, kwoty opłat podwyższa o 500,00% i wpłaca je na rachunek bankowy Urzędu Marszałkowskiego oraz zalicza do kosztów uzyskania przychodu. Na placu znajduje się warsztat, w którym to warsztacie podatnik dokonuje napraw pojazdów samochodowych oraz maszyn budowlanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca będzie miał prawo po dniu 1 stycznia 2016 r. zaewidencjonować na podstawie polecenia księgowania na kontach pozabilansowych w księgach rachunkowych prowadzonych przez stronę za rok podatkowy 2016 i w następnych latach podatkowych oraz czy strona będzie miała prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodu wydatki z tytułu nieopłaconych zobowiązań zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów i udokumentowanych fakturą (rachunkiem), pod datą uregulowania ww. zobowiązań przez stronę, bez względu na rok (miesiąc) podatkowy którego one dotyczą, o które to wydatki ww. poprzednich okresach rozliczeniowych (latach podatkowych, miesiącach) na podstawie art. 24d ust. 1-4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych strona zmniejszyła koszty uzyskania przychodu, ewidencjonując powyższe zmniejszenie na podstawie dokumentu o nazwie polecenie księgowania na kontach pozabilansowych w prowadzonych przez Wnioskodawcę księgach rachunkowych dla danego roku obrotowego.

2. Czy strona ma prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodu naliczone i opłacone oraz podwyższone samodzielnie o 500,00% opłaty za wprowadzenie wód opadowych i roztopowych do wód lub ziemi z placu wykorzystywanego przez stronę przy prowadzeniu działalności gospodarczej.

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, co do zasady stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wszelkie wydatki zalicza się do kosztów uzyskania przychodu jeżeli są poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub też zachowania, czy też zabezpieczenia źródła przychodów. Zmniejszone koszty uzyskania przychodu z powodu nie opłacenia zobowiązań przez stronę w terminie, o którym mowa w art. 24d ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą poniesione w celu osiągnięcia przychodu, zachowania czy też zabezpieczenia źródła przychodu, co zdaniem strony stanowi podstawę do uznania, że mogą być zaliczone przez Stronę do kosztów uzyskania przychodu także w następnych okresach rozliczeniowych, w tym pod datą o której mowa w art. 24d ust. 4 u.p.d.o.f., tj. pod datą zaewidencjonowania polecenia księgowania w księgach rachunkowych, o które to wydatki uprzednio zostaną zmniejszone koszty uzyskania przychodu w poprzednich okresach rozliczeniowych (latach, miesiącach), oraz zostanie niniejsze zmniejszenie zaewidencjonowane w księdze rachunkowej prowadzonej przez stronę dla samodzielnej działalności gospodarczej. Zważyć należy w niniejszej sprawie, iż przedmiotowe zmniejszenie kosztów uzyskania przychodu będzie związane z likwidacją tzw. zatorów płatniczych, a dokonane zmniejszenie kosztów spowoduje zwiększenie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w poprzednich okresach rozliczeniowych (miesiącu, roku podatkowym), w którym zostaną dokonane przez Wnioskodawcę opisane powyżej zmniejszenia oraz zostaną poniesione faktycznie przez stronę wydatki zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Faktem jest też, iż z dniem 1 stycznia 2016 r. na podstawie art. 2 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustawy -Ordynacja podatkowa i zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 1157) uchyla się art. 24d p.d.o.f. oraz faktem jest, że ustawodawca w art. 5 ust. 1 zmiany ustawy o u.p.d.f. od dnia 1 stycznia 2016 r. wskazuje, że opisane powyżej wydatki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, ale nie wskazuje zasad, jak mają być dokonane powyższe zwiększenia i nie zmienia przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych co stanowi, że zasady zwiększania kosztów z tego tytułu nie są uregulowane przepisami podatkowymi. Reasumując powyższe należy uznać, że Wnioskodawca będzie miał prawo po dniu 1 stycznia 2016 r. zaewidencjonować na podstawie polecenia księgowania na kontach pozabilansowych w księgach rachunkowych prowadzonych przez stronę dla samodzielnej działalności gospodarczej za rok podatkowy 2016 i w następnych latach podatkowych oraz strona będzie miała prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodu wydatki z tytułu nieopłaconych zobowiązań zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów i udokumentowanych fakturą (rachunkiem), pod datą uregulowania ww. zobowiązań przez stronę, bez względu na rok (miesiąc) podatkowy którego one dotyczą, o które to wydatki w poprzednich okresach rozliczeniowych (latach podatkowych, miesiącach) na podstawie art. 24d ust. 1-4 u.p.d.o.f. strona zmniejszyła koszty uzyskania przychodu, ewidencjonując powyższe zmniejszenie na podstawie dokumentu o nazwie polecenie księgowania na kontach pozabilansowych w prowadzonych przez Wnioskodawcę księgach rachunkowych dla danego roku obrotowego. Ponieważ przepisy prawa podatkowego po dniu 1 stycznia 2016 r. nie regulują niniejszego zagadnienia zwiększenie kosztów uzyskania z tego tytułu powinno nastąpić w miesiącu styczniu 2016 r.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, co do zasady stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wszelkie wydatki zalicza się do kosztów uzyskania przychodu jeżeli są poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub też zachowania, czy też zabezpieczenia źródła przychodów. Ponoszone przez Wnioskodawcę opłaty za wprowadzanie wód opadowych i roztopowych do ziemi lub wody należy uznać za koszty pośrednie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Samodzielne podwyższenie ww. opłat o 500,00% przez podatnika stanowi, iż w stosunku do niniejszych wydatków nie znajduje zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Reasumując powyższe należy uznać, że strona ma prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodu naliczone i opłacone oraz podwyższone samodzielnie o 500,00% opłaty za wprowadzenie wód opadowych i roztopowych do wód lub ziemi z placu wykorzystywanego przez stronę przy prowadzeniu działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ust. 1 powołanej ustawy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 16 lit. a tej ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar, opłat i odszkodowań oraz odsetek od tych zobowiązań z tytułu nieprzestrzegania przepisów w zakresie ochrony środowiska.

Oznacza to, że są kosztami uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dokonane opłaty za korzystanie ze środowiska zgodnie z wymaganym pozwoleniem lub inną decyzją, tj. opłaty za znormalizowane wykorzystanie z tych zasobów.

Nie stanowią natomiast kosztów uzyskania przychodów kwoty podwyższające opłaty w związku z brakiem pozwolenia czy decyzji, o których mowa w przepisach normujących korzystanie ze środowiska.

Według art. 273 ust. 1 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2013 r. poz. 1232 z późn. zm.) opłata za korzystanie ze środowiska jest ponoszona za:

1. wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza;

1a) przydzielone uprawnienia do emisji na zasadach określonych w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. poz. 1223);

Jak stanowi art. 276 ust. 1 tej ustawy podmiot korzystający ze środowiska bez uzyskania wymaganego pozwolenia lub innej decyzji ponosi opłatę podwyższoną za korzystanie ze środowiska.

Na mocy art. 292 pkt 2 ww. ustawy w przypadku braku wymaganego pozwolenia podmiot korzystający ze środowiska ponosi opłaty podwyższone o 500% za pobór wód lub wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi.

W rozumieniu ustawy - Prawo ochrony środowiska opłaty podwyższone są zatem sankcją finansową związaną z niedopełnieniem obowiązku uzyskania odpowiedniego pozwolenia.

Z kolei, ustawa z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2013 r., wprowadziła w art. 24d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozwiązanie polegające na obowiązku dokonywania korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu w ciągu 30 dni od daty upływu terminu płatności ustalonego przez strony, a w przypadku gdy termin płatności jest dłuższy niż 60 dni - nieuregulowania jej w ciągu 90 dni od dnia zaliczenia kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu do kosztów uzyskania przychodów.

Z brzmienia art. 24d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

W myśl art. 24d ust. 2 ww. ustawy, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Zatem, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu podatnik będzie zobowiązany do dokonania zmniejszenia tych kosztów, jeżeli nie ureguluje kwoty zobowiązania w ciągu 30 dni od daty upływu terminu jego płatności. Natomiast, w sytuacji ustalenia przez strony terminu płatności dłuższego niż 60 dni, podatnik będzie zobowiązany do dokonania zmniejszenia kosztów podatkowych o kwotę wynikającą z faktury lub innego dokumentu z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli w tym terminie kwota ta nie zostanie uregulowana.

Zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach (art. 24d ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 24d ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli po dokonaniu zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie, zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego zmniejszenia.

Przepis art. 24d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zmienia definicji kosztu uzyskania przychodów, znajdującej się w art. 22 tej ustawy. Zgodnie z nią kosztem uzyskania przychodów jest koszt poniesiony przez podatnika w celu uzyskania przychodów bądź w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Zgodnie z powyższą definicją w celu uznania danego kosztu za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne jego zapłacenie. Kosztem jest on już z chwilą jego poniesienia, czyli obciążenia nim podatnika.

Powyższy przepis wprowadza jednak regulacje, które skutkują tym, że koszt niezapłacony w określonym terminie - przejściowo - przestaje być kosztem uzyskania przychodów.

Nie ma się tutaj do czynienia - formalnie rzecz biorąc - z wprowadzeniem metody kasowej potrącania kosztów. Koszty nadal mają być potrącane z chwilą ich poniesienia (w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz w przypadku kosztów pośrednio związanych z przychodami u podatników prowadzących księgi rachunkowe), ewentualnie w roku podatkowym, w którym podatnik uzyskał odpowiadające tym kosztom przychody (u podatników prowadzących księgi rachunkowe, w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami).

Z treści powyższych przepisów wynika zatem, że koszt początkowo jest kosztem uzyskania przychodów (niezależnie od jego zapłaty), następnie może przestać być kosztem uzyskania przychodów (w razie braku jego zapłaty), w sytuacji, gdy następnie zostanie zapłacony, to podatnik ma prawo do ponownego zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodów. Powinno to nastąpić w momencie, w którym koszt ten zostanie zapłacony, co wynika wprost z treści art. 24d ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie następuje to przez wsteczną korektę kosztów, tylko przez zaliczenie do kosztów (ich zwiększenie) na bieżąco.

Jednocześnie na podstawie art. 2 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 1197), z dniem 1 stycznia 2016 r. zostaje uchylony art. 24d ustawy.

Na mocy art. 5 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej do podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, którzy przed dniem wejścia w życie powyższej ustawy dokonali, na podstawie art. 24d ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r., zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów albo zwiększenia przychodów, stosuje się przepisy art. 24d, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r., w zakresie możliwości zwiększenia kosztów uzyskania przychodów.

Oznacza to, że podatnicy którzy do końca 2015 r. zmniejszą koszty uzyskania przychodów o wartość niezapłaconego zobowiązania, a w następnym roku (latach) uregulują to zobowiązanie, będą mogli zwiększyć koszty na dotychczasowych, tj. wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r., zasadach.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca nieterminowo opłaca zobowiązania za nabyte towary i usługi udokumentowane fakturami oraz do dnia 31 grudnia 2015 r. będzie dokonywała w księdze rachunkowej na kontach pozabilansowych na podstawie dokumentu polecenie księgowania zmniejszenia kosztów uzyskania przychodu, o kwoty netto nieuregulowanych zobowiązań udokumentowanych fakturami w terminach, o których mowa w art. 24d ust. 1 i ust. 2 ustawy. Po opłaceniu przeterminowanych ww. zobowiązań Wnioskodawca na podstawie polecenia księgowania pod datą zapłaty zaległego zobowiązania ma zamiar po dniu 1 stycznia 2016 r. zwiększać kwotę kosztów uzyskania przychodu ewidencjonując powyższe w księgach rachunkowych na podstawie polecenia księgowania na kontach pozabilansowych, bez względu na to, którego okresu roku podatkowego dotyczą (np. poprzedniego roku podatkowego) o kwotę opłaconego netto wydatku, o który zostaną zmniejszone koszty uzyskania przychodu do dnia 31 grudnia 2015 r. Podatnik przy prowadzeniu działalności gospodarczej wykorzystuje nieruchomość, na której to nieruchomości znajduje się między innymi utwardzony kostką brukową plac o powierzchni 1.543,04 m². Wody opadowe i roztopowe nie są odprowadzone z ww. palcu do miejskiej kanalizacji deszczowej tylko są zbierane w studzience. Strona nie posiada pozwolenia wodnoprawnego dla ww. nieruchomości.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołany wyżej stan prawny stwierdzić należy stwierdzić, że w sytuacji gdy koszty uzyskania przychodów w związku z upływem terminów wskazanych w art. 24d ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały do 31 grudnia 2015 r. zmniejszone, Wnioskodawca może zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę uregulowanych zobowiązań (powstałych w okresach wcześniejszych) w miesiącu ich uregulowania, zgodnie z treścią art. 24d ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 2 i art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw. Równocześnie, na skutek wyłączenia ustawowego (art. 23 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), Wnioskodawca nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, uiszczanej w przypadku braku wymaganego pozwolenia, podwyższonej o 500% opłaty za gospodarcze korzystanie ze środowiska, w części obejmującej kwotę podwyższenia tej opłaty. Stanowi ona bowiem sankcję za naruszenie przez Wnioskodawcę korzystającego ze środowiska przepisów dotyczących ochrony środowiska, tj. braku wymaganego pozwolenia wodnoprawnego na odprowadzanie wód.

Wobec tego za nieprawidłowe uznać trzeba stanowisko Wnioskodawcy, że ponieważ przepisy prawa podatkowego po dniu 1 stycznia 2016 r. nie regulują niniejszego zagadnienia to zwiększenie kosztów uzyskania z tego tytułu powinno nastąpić w miesiącu styczniu 2016 r. Błędnie również Wnioskodawca uważa, że ma prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodu naliczone i opłacone oraz podwyższone samodzielnie o 500,00% opłaty za wprowadzenie wód opadowych i roztopowych do wód lub ziemi z placu wykorzystywanego przez stronę przy prowadzeniu działalności gospodarczej.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.