ITPB1/4511-1030/15/AK - PIT w zakresie opodatkowania kwoty otrzymanej od Agencji Nieruchomości Rolnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2015 r. (data wpływu 16 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty otrzymanej od Agencji Nieruchomości Rolnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty otrzymanej od Agencji Nieruchomości Rolnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 8 sierpnia 2014 r. została zawarta ugoda z Agencją Nieruchomości Rolnych dotycząca uregulowania sporu stron powstałego po zwrocie na rzecz właścicieli nieruchomości. Nieruchomość ta - grunt rolny - przed stwierdzeniem zwrotu właścicielom została wydzierżawiona przez Agencję Nieruchomości Rolnych, od 1999 r. do 18 grudnia 2012 r. Agencja pobierała czynsz dzierżawy. Na mocy powyższej ugody Agencja Nieruchomości Rolnych wypłaciła Wnioskodawcy należną "kwotę dzierżawy" w wysokości 4 786 zł 42 gr. Zwrot nieruchomości nastąpił na podstawie odpisu orzeczenia Sądu Rejonowego z dnia 22 lutego 2012 r. wraz z wypisem z rejestru gruntów z dnia 23 lutego 2011 r. Podstawą nabycia nieruchomości było postanowienie Sądu Rejonowego z 8 października 1998 r. o stwierdzeniu nabycia spadku. Agencja Nieruchomości Rolnych przyjęła nieruchomość w składzie mienia po zlikwidowanym państwowym Zakładzie Rolnym i umową wydzierżawiła ją właścicielowi gospodarstwa rolnego, pobierając czynsz dzierżawny. Od 1999 r. w księdze wieczystej Wnioskodawca został wpisany jako właściciel nieruchomości i w tym okresie Agencja Nieruchomości Rolnych pobierała od dzierżawcy czynsz za dzierżawę nieruchomości. Stronami umowy dzierżawy była Agencja Nieruchomości Rolnych oraz dzierżawca nieruchomości. Czynsz dzierżawy za okres od 1999 r. był należny Wnioskodawcy jako właścicielowi nieruchomości oraz na podstawie ugody zawartej pomiędzy Agencją Nieruchomości Rolnych a właścicielami nieruchomości. Przedmiotem ugody było ostateczne uregulowanie sporu powstałego po zwrocie na rzecz właścicieli nieruchomości stanowiącej bezsporną własność właścicieli wynikających z zapisów w Sądzie Rejonowym. Nieruchomość ta przed stwierdzeniem zwrotu została wydzierżawiona i z tego tytułu od roku 1999 do dnia 18 grudnia 2012 r. Agencja pobierała czynsz dzierżawny. Ugoda została zawarta polubownie bez udziału Sądu. Ugoda została zawarta w celu polubownego załatwienia sprawy i w celu usunięcia stanu niepewności prawnej oraz spłaty przez Agencję Nieruchomości Rolnej na rzecz właścicieli pobranej kwoty. Na podstawie zawartej ugody Agencja Nieruchomości Rolnej wypłaciła należności na całkowite zaspokojenie roszczeń właścicieli z tytułu rozporządzania nieruchomością. Wnioskodawca nadmienia, że grunt, o którym mowa we wniosku jest składnikiem gospodarstwa rolnego nowego nabywcy. Grunt, o którym mowa we wniosku nie jest składnikiem majątku związanego z działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca powinien od powyższej kwoty zapłacić podatek, jeśli tak to w jakiej wysokości i jaką deklarację powinien złożyć w Urzędzie Skarbowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, od otrzymanego zwrotu dzierżawy nie należy naliczać podatku dochodowego z uwagi na fakt, że wydzierżawione grunty przeznaczone były na cele rolnicze. Ponadto powyższy grunt, o którym mowa we wniosku jest składnikiem gospodarstwa rolnego nowego nabywcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami Wnioskodawca uważa, że od dzierżawy za grunty przeznaczone na cele rolnicze, nie należy opłacać podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z treści wniosku wynika, że na podstawie ugody Agencja Nieruchomości Rolnych wypłaciła Wnioskodawcy należności na całkowite zaspokojenie roszczeń właścicieli z tytułu rozporządzania nieruchomością.

Otrzymana przez Wnioskodawcę kwota stanowi zatem przysporzenie w majątku Wnioskodawcy, mające konkretny wymiar finansowy, a więc jest to przychód w rozumieniu podatkowym.

Stosownie do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 i 9 ustawy:

* najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą oraz

* inne źródła.

Jak wynika z powyższego, do przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy i poddzierżawy ustawodawca zalicza między innymi dzierżawę gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej. Nie stanowi źródła przychodów, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dzierżawa gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele rolnicze.

Umowa dzierżawy jest jedną z umów nazwanych opisanych w ustawie ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Zgodnie z przepisem art. 693 Kodeksu cywilnego przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków. Jak stanowi przepis art. 694 Kodeksu cywilnego, do dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy o najmie z zachowaniem odrębności przewidzianych w kodeksie cywilnym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z dzierżawy jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Czynsz określony w umowie dzierżawy stanowi przysporzenie majątkowe wydzierżawiającego. Jeżeli umowa dzierżawy dotyczy gospodarstwa rolnego lub jego składników dla stwierdzenia czy przysporzenie to jest dla wydzierżawiającego przychodem, istotnym jest, na jakie cele przedmiot dzierżawy jest wykorzystywany.

W niniejszej sprawie umowa dzierżawy zawarta była pomiędzy Agencją Nieruchomości Rolnych a osobą trzecią, a jej zawarcie nastąpiło przed stwierdzeniem zwrotu nieruchomości właścicielom. Wnioskodawca nie był stroną tej umowy, a czynsz dzierżawny pobierała Agencja.

Zatem w przedmiotowej sprawie przychody uzyskane przez Wnioskodawcę z tytułu wypłaty-na podstawie ugody zawartej z Agencją Nieruchomości Rolnych - należności na całkowite zaspokojenie roszczeń właścicieli z tytułu rozporządzania nieruchomością nie stanowią przychodów z dzierżawy, tj. źródła przychodów o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy. Nie można bowiem - w opisanym stanie faktycznym - zaakceptować twierdzenia, że podstawą wypłaty przedmiotowej kwoty była umowa dzierżawy. Z tego względu bez znaczenia jest fakt, że przedmiotowa nieruchomość była dzierżawiona na cele rolne.

Jak wynika z wniosku, kwota wypłacona Wnioskodawcy przez Agencję Nieruchomości Rolnych była spłatą na zaspokojenie roszczeń wynikających z niemożności dysponowania nieruchomością (pobierania pożytków) przez właściciela.

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania "w szczególności", wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł jest każde przysporzenie majątkowe, które objęte jest ustawową definicją przychodów i jednocześnie nie pochodzi ze źródeł określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz ww. przepisy prawa, należy stwierdzić, że otrzymaną przez Wnioskodawcę kwotę należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł.

Wnioskodawca otrzymał bowiem przychód (przysporzenie majątkowe), które nie kwalifikuje się do żadnego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1-8 ustawy, w szczególności nie stanowi kwoty z dzierżawy.

Dochody z innych źródeł opodatkowane są według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ww. ustawy.

W myśl art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 29-30f, pobiera się od podstawy jego obliczenia według następującej skali:

Podstawa obliczenia podatku w złotych-Podatek wynosi

ponad-do-

- 85.528-18% minus kwota zmniejszająca podatek 556 zł 02 gr

85.528-14.839 zł 02 gr + 32% nadwyżki ponad 85.528 zł

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że uzyskana przez Wnioskodawcę kwota - wypłacona przez Agencję Nieruchomości Rolnych - na całkowite zaspokojenie roszczeń właścicieli z tytułu rozporządzania nieruchomością stanowi przychód z innych źródeł. Dochód z tego tytułu należy wykazać w zeznaniu podatkowym (PIT-36), składanym za ten rok podatkowy - tj. do dnia 30 kwietnia 2015 r. Dochód ten należy opodatkować wg skali podatkowej wynikającej z cyt. art. 27 ust. 1 ww. ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń