ITPB1/4511-1012/15/WM - PIT w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów towarów handlowych przekazanych do działalności gospodarczej małżonka.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 24 listopada 2015 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB1/4511-1012/15/WM PIT w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów towarów handlowych przekazanych do działalności gospodarczej małżonka.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2015 r. (data wpływu 7 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów towarów handlowych przekazanych do działalności gospodarczej małżonka - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów towarów handlowych przekazanych do działalności gospodarczej małżonka.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie handlu, opodatkowaną podatkiem liniowym, zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe oraz jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Małżonka Wnioskodawcy także prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu, opodatkowaną na zasadach ogólnych, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Między małżonkami istnieje wspólność majątkowa i przedsiębiorstwa małżonków powstały z majątku dorobkowego w czasie trwania małżeństwa.

Małżonka Wnioskodawcy z początkiem 2016 r. zamierza nieodpłatnie przekazać Wnioskodawcy całe prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo (w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny), tj. z wyposażeniem, środkami trwałymi, należnościami, zobowiązaniami, pracownikami, towarami handlowymi, a następnie zlikwidować prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą. Przekazanie przedsiębiorstwa nastąpi na podstawie sporządzonego protokołu przekazania podpisanym przez oboje małżonków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przeniesione przez małżonkę towary handlowe do firmy męża, które nie zostały sprzedane, będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w przedsiębiorstwa męża (Wnioskodawcy).

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku przekazania ww. towarów przez żonę do przedsiębiorstwa prowadzonego przez Wnioskodawcę, będzie on mógł zaliczyć ich wartość do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Art. 23 ust. 1 pkt 11 nie będzie miał tu zastosowania, ponieważ nieodpłatne przekazanie nie jest w tym przypadku - przekazania wspólnego majątku pomiędzy małżonkami - ani darowizną, ani ofiarą wszelkiego rodzaju. Towary handlowe nabyte przez małżonkę do przedsiębiorstwa małżonki w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przedsiębiorstwa żony, należą do ustawowej wspólności majątkowej małżonków zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Cytując dalej kodeks rodzinny i opiekuńczy, udział w majątku wspólnym w czasie trwania małżeństwa jest niepodzielny, natomiast każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka.

Celem nabycia towarów handlowych przez Wnioskodawcę i jego małżonkę do prowadzonych odrębnie firm niewątpliwie jest chęć uzyskiwania przychodów, a więc powiększanie wspólnego majątku niezależnie od tego, w którym z przedsiębiorstw: prowadzonym przez Wnioskodawcę, czy też jego żonę, te towary zostaną uwzględnione.

W przypadku, gdy nabyte towary nie znajdą nabywcy do dnia przekazania przedsiębiorstwa, a zostaną przekazane do firmy prowadzonej przez Wnioskodawcę, celowość ich nabycia nie ulega zmianie, ponieważ koszty poniesione zostały wspólnie w celu uzyskania przychodów z ich sprzedaży, ostatecznie z zamiarem powiększania wspólnego majątku małżonków.

Małżonka powinna zmniejszyć koszty uzyskania o wartość tych towarów w prowadzonej przez siebie podatkowej księdze przychodów i rozchodów, (ponieważ w jej przedsiębiorstwie nie nastąpi już ich sprzedaż), a Wnioskodawca będzie mógł wtedy zwiększyć koszty o tę samą wartość w księgach rachunkowych prowadzonych w swoim przedsiębiorstwie, wówczas gdy zostaną sprzedane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 583), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Natomiast w myśl art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

1.

przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej;

2.

przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił;

3.

prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom;

4.

przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków;

5.

prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie;

6.

przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość;

7.

wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków;

8.

przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków;

9.

prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy;

10.

przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Wyżej wymieniony przepis określa, zatem, co stanowi osobisty majątek każdego z małżonków. Do majątku odrębnego małżonków nie zalicza się, zatem przedmiotów służących do prowadzenia działalności gospodarczej.

W myśl art. 206 i 207 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.), każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli, natomiast pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

Wobec powyższego małżonkowie posiadający prawo do rzeczy na zasadzie współwłasności majątkowej mają równe prawo do korzystania z rzeczy wspólnej oraz obowiązek dbania o nią.

Mając na uwadze treść ww. przepisów należy przyjąć, że dają one możliwość przekazania towarów handlowych stanowiących współwłasność łączną małżonków, wykorzystywanych w działalności gospodarczej żony Wnioskodawcy - na rzecz Wnioskodawcy.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie handlu, opodatkowaną podatkiem liniowym. Małżonka Wnioskodawcy także prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu, opodatkowaną na zasadach ogólnych, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Między małżonkami istnieje wspólność majątkowa i przedsiębiorstwa małżonków powstały z majątku dorobkowego w czasie trwania małżeństwa.

Małżonka Wnioskodawcy z początkiem 2016 r. zamierza nieodpłatnie przekazać Wnioskodawcy całe prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo (w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny), tj. z wyposażeniem, środkami trwałymi, należnościami, zobowiązaniami, pracownikami, towarami handlowymi, a następnie zlikwidować prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą. Przekazanie przedsiębiorstwa nastąpi na podstawie sporządzonego protokołu przekazania podpisanym przez oboje małżonków.

W rozpatrywanej sprawie wyjaśnić należy, że - po przejęciu towarów handlowych - Wnioskodawca w swojej działalności gospodarczej będzie osiągał przychody z tytułu sprzedaży przejętych towarów. Żadne przepisy nie zabraniają przy tym, aby małżonkowie mający wspólność majątkową ustalili między sobą, które z nich będzie i od kiedy osobą zarządzającą rzeczami nabytymi ze wspólnych środków finansowych.

Z uwagi na przytoczone przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, koszt nabytych towarów przekazanych z działalności żony do działalności Wnioskodawcy spełni przesłankę wymienioną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ będzie można uznać, że został poniesiony w celu uzyskania przychodu w firmie Wnioskodawcy. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie określa, w jakim czasie od dnia poniesienia kosztu musi być osiągnięty z tego tytułu przychód.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku uznać należy, że wydatki poniesione na zakup towarów handlowych, które Wnioskodawcy zostały przekazane z działalności żony będą stanowiły koszt uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Końcowo wskazać należy, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako osoby występującej z wnioskiem. Nie wywiera natomiast skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy w zakresie obowiązku zmniejszenia kosztów uzyskania przychodu o wartość przekazanych Wnioskodawcy towarów handlowych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl