ITPB1/4511-1002/15-4/PSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2015 r. (data wpływu 6 października 2015 r.), uzupełnionym w dniu 12 listopada 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości rynkowej pozyskanego drewna z samosiewów pochodzących z zakupionych gruntów rolnych oraz surowców pozyskanych z działalności rolniczej - jest prawidłowe.

W dniu 6 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości rynkowej pozyskanego drewna z samosiewów pochodzących z zakupionych gruntów rolnych oraz surowców pozyskanych z działalności rolniczej.

W ww. wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1987 r., a od 2006 r. jest producentem peletu. Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe.

W 2015 r. Wnioskodawca, jako właściciel firmy zakupił grunty rolne częściowo zadrzewione, zakrzewione, na których zamierza prowadzić działalność związaną z uprawą roślin energetycznych np. wierzby energetycznej, topoli w celu pozyskania surowca do produkcji paliwa stałego jakim jest pelet.

Wnioskodawca zamierza prowadzić obie działalności: rolniczą i gospodarczą jednocześnie.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (oznaczone we wniosku nr 2, 3 i 4).

1. Czy wartość pozyskanego drewna z samosiewów pochodzących z zakupionych gruntów rolnych i przekazana potem do firmy Wnioskodawcy jest kosztem uzyskania przychodu sprzedanych przez firmę Wnioskodawcy zrębek i peletu.

2. Czy wartość pozyskanych z działalności rolniczej surowców (np. z nasadzeń topoli) do produkcji zrębek i peletu w działalności gospodarczej będzie kosztem uzyskania przychodu sprzedanych w firmie: zrębek i peletu.

Jeżeli tak to:

3. Czy kosztem uzyskania przychodu będzie wartość rynkowa pozyskanego z działalności rolniczej surowca.

Zdaniem Wnioskodawcy wartość rynkowa drewna pozyskanego przy wycince samosiewów i przekazana do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy będzie kosztem uzyskania przychodu w działalności gospodarczej polegającej na produkcji m.in. zrębek i peletu z tego drewna.

Wartość surowców pozyskanych z działalności rolniczej (np. drewno z topoli) będzie kosztem uzyskania przychodu z działalności gospodarczej polegającej na produkcji i następnie sprzedaży zrębki lub peletu z topoli.

Surowiec w postaci wierzby, topoli energetycznej będzie kosztem uzyskania przychodu w działalności gospodarczej w wartości rynkowej zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* musi być właściwie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Podkreślić przy tym należy, że ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego kosztu z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Zgodnie z art. 22 ust. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w celu ustalenia wartości zużytych w pozarolniczej działalności gospodarczej lub w działach specjalnych produkcji rolnej surowców i materiałów pochodzących z własnej produkcji roślinnej lub zwierzęcej oraz z własnej gospodarki leśnej, stosuje się odpowiednio art. 11 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych, stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Jest producentem peletu. Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe.

W 2015 r. Wnioskodawca, jako właściciel firmy zakupił grunty rolne częściowo zadrzewione, zakrzewione, na których zamierza prowadzić działalność związaną z uprawą roślin energetycznych np. wierzby energetycznej, topoli w celu pozyskania surowca do produkcji paliwa stałego jakim jest pelet.

Wnioskodawca zamierza prowadzić obie działalności: rolniczą i gospodarczą jednocześnie.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że wartość pozyskanego drewna z samosiewów pochodzących z zakupionych gruntów rolnych oraz surowców pochodzących z działalności rolniczej surowców może stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej pod warunkiem należytego udokumentowania ww. kosztu. Przy czym wartość pieniężną tego drewna oraz surowców należy ustalić zgodnie z cyt. wyżej art. 11 ust. 2, w związku z art. 22 ust. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. na podstawie cen rynkowych, stosowanych w obrocie drewnem tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem jego stanu oraz czasu i miejsca jego pozyskania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.