ITPB1/423-42b/07/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2007 r. (data wpływu 7 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wyżywienie podczas szkolenia zawodowego pracowników Spółki oraz wykładowców w przypadku, gdy w wykazie załączonym do faktury za usługę szkolenia określono ilość posiłków - jest prawidłowe.

W dniu 7 sierpnia 2007 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej możliwości zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatków ponoszonych przez Spółkę na wyżywienie pracowników podczas szkolenia zawodowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny

Pracownicy Spółki kierowani są na szkolenia, których celem jest podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Szkolenia organizowane są przez firmy szkoleniowo-konsultingowo-doradcze. Spółka zobowiązana jest do ponoszenia kosztów szkolenia oraz np. wydatków koniecznych na wyżywienie pracowników lub szkoleniowców (wykładowców) podczas szkolenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na wyżywienie podczas szkolenia:

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie trzecie.

Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego i drugiego zostanie rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi.

Zdaniem Wnioskodawcy ponoszone wydatki związane z wyżywieniem pracowników w trakcie szkolenia - niezależnie od tego czy z wyżywienia korzystają wyłącznie pracownicy Spółki, czy też prowadzący szkolenie oraz w przypadku, gdy koszt usługi gastronomicznej skalkulowany jest łącznie bez specyfikacji ilości zakupionych porcji lub z ich wyszczególnieniem można zaliczyć do kosztów podatkowych Spółki. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 15 i art. 16 reguluje kwestię kosztów uzyskania przychodów. Z przepisów tych wynika, że jeżeli określony wydatek nie został ustawowo wyłączony z kosztów - poprzez wymienienie go w katalogu wydatków zawartych w art. 16 ust. 1 ustawy, jako nie stanowiący kosztów uzyskania przychodów - a podatnik udokumentuje, że jego poniesienie miało na celu osiągnięcie, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, to stanowi on koszt podlegający uwzględnieniu w rachunku podatkowym.

W opinii Spółki korzystanie przez pracowników ze szkoleń wpływa na podwyższenie kwalifikacji zawodowych pracowników, ich umiejętności i wiedzy oraz efektywność ich pracy, co w efekcie, w sposób pośredni, ma wpływ na zwiększenie przychodów Spółki i poprawę wyniku finansowego. Tym bardziej, że pracownicy skierowywani na szkolenia zobowiązani są do przekazania pozyskanych wiadomości, jak również otrzymanych materiałów szkoleniowych innym zainteresowanym pracownikom firmy.

Analiza powyższych przepisów pozwala zatem na zaliczenie wydatków na kształcenie lub dokształcanie pracowników do kosztów podatkowych. Natomiast koszty związane z wyżywieniem w trakcie szkolenia należy zaliczyć do kosztów pośrednio związanych ze szkoleniem, które wpływają na uzyskanie przychody Spółki. W świetle powyższego, zdaniem Spółki bez znaczenia dla oceny ww. stanu faktycznego pozostaje możliwość skorzystania z wyżywienia przez szkoleniowców, jak również ryczałtowe skalkulowanie niniejszego kosztu lub dołączenie do faktury specyfikacji ilości zakupionych porcji posiłku.

Spółka wskazała również, że od 1 stycznia 2007 r. zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o dochodowym od osób prawnych, koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności i napojów, w tym alkoholowych, zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Jednak w przypadku wydatków ponoszonych na wyżywienie nie można mówić o reprezentacji, zatem ww. stanie faktycznym przepis ten nie będzie miał zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wydatki poniesione na przeprowadzenie szkoleń dla pracowników, związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników nie zostały wymienione w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ustawy.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Kosztami podatkowymi są między innymi tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników (kształcenie lub dokształcanie pracowników, np. poprzez szkolenia pracownicze, seminaria, kursy, kursy zawodowe).

Pojęcie "wydatki na szkolenie" należy rozumieć szeroko. Obejmują one zatem wydatki na noclegi i wyżywienie wykładowców, koszty wyżywienia pracowników biorących udział w szkoleniu, gdyż są to wydatki integralnie związane z samym szkoleniem.

W związku z powyższym wydatki na cele związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, w tym dotyczące wyżywienia uczestników szkolenia oraz wykładowców mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem ich właściwego udokumentowania (art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) oraz wykazania, stosownie do omawianego art. 15 ww. ustawy, racjonalności dla osiągnięcia przychodu. Zgodnie z art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są zobowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób umożliwiający ustalenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i należnego podatku. Przepis ten, w powiązaniu z art. 4 ust. 1 ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) oznacza, że tylko prawidłowo prowadzone księgi rachunkowe mogą być uznane za bezpośredni dowód m.in. poniesienia kosztów uzyskania przychodów.

W tym przypadku celem udokumentowania racjonalności poniesionych wydatków w aspekcie postanowień powołanego art. 15 ust. 1 ustawy, obok dowodów księgowych, zasadnym jest sporządzenie dokumentacji, z której jednoznacznie będzie wynikać charakter szkoleniowy danego spotkania (np. umowa z firmą organizującą takie szkolenie, plan szkolenia), zakres danej usługi gastronomicznej oraz, że zostało ono skierowane wyłącznie do pracowników (np. poprzez sporządzenie listy obecności), a także dane identyfikacyjne wykładowców.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.