ITPB1/423-41/07/DK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2007 r. (data wpływu 7 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów na fundusz rekultywacji - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 sierpnia 2007 r. (data wpływu 7 sierpnia 2007 r.) został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów na fundusz rekultywacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka od roku 1981 eksploatuje wysypisko odpadów komunalnych. Od roku 2003 nowo powołana Spółka "X" miała przejąć dotychczasowe wysypisko i zająć się jego eksploatacją, rekultywacją i budową nowego składowiska odpadów. Do dnia dzisiejszego wskazana spółka nie przejęła ww. zdań i dlatego obowiązek przeprowadzenia rekultywacji ciąży na dotychczasowym eksploatatorze. Rekultywacja wysypiska może nastąpić tylko po jego zamknięciu ze względów technicznych wg przyjętej technologii. Wstępny termin zamknięcia wysypiska określono na 2007 rok. Od kwietnia 2004 r. obowiązuje Uchwała Zgromadzenia Wspólników o tworzeniu funduszu na przyszłą rekultywację po jego całkowitym zapełnieniu i zamknięciu - wysypisko jest małe 1-kwaterowe. W związku z krótkim terminem, który pozostał do zamknięcia wysypiska opracowano szacunkowy kosztorys przyszłych wydatków. Podjęto decyzję o 3 letnim okresie gromadzenia środków. Rzeczywisty plan rekultywacji zostanie dopiero określony po jego zamknięciu jako prawo obowiązujące i określające etapy oraz zakres prac do wykonania. Z uwagi na coraz mniejszy ilościowo zrzut śmieci na wysypisku, termin jego zamknięcia prawdopodobnie wydłuży się. Wg najnowszych informacji zamknięcie nastąpi w latach 2008-2009. Spółka obecnie przystępuje do opracowania planu rekultywacji wg nowych wymogów i na tej podstawie zostanie określona niezbędna wielkość finansowa potrzebna na pokrycie wydatków w okresie rekultywacji i monitoringu terenu poeksploatacyjnego trwającego 30 lat. Istnieje możliwość, że zgromadzone dotychczas środki będą niewystarczające i okres gromadzenia zostanie jeszcze przedłużony na lata 2008-2009. Jednocześnie Spółka nadmienia, że gromadzone środki nie są wykorzystywane przez Spółkę a uzyskane odsetki są zaliczane do jej przychodów podatkowych. Stosowanie art. 16 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mówiącego, że odpis na fundusz rekultywacji w wysokości przekraczającej kwotę określoną przez podatnika na dany rok w planie rekultywacji terenów poeksploatacyjnych, skorygowaną o kwotę pozostałości środków tego funduszu według stanu na początek roku podatkowego nie uważa się za koszty podatkowe. Taki zapis nie dotyczy opisanej sytuacji w jakiej znajduje się Spółka, gdyż rekultywacja musi nastąpić po zamknięciu wysypiska. Nie osiągając przychodów z działalności bieżącej wysypiska nie będziemy mieli podstaw uznawać za koszty uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez okres 30 lat na doprowadzenie terenu poeksploatacyjnego do dalszego użytkowania. W opisanym przypadku rzeczywiste odpisy dokonywane corocznie są znacznie niższe od planowanych. Nie posiadając planu rekultywacji w zakresie planowanych wydatków z podziałem na poszczególne lata całość odpisu rocznego jest kosztem uzyskania przychodu. Spółka wskazuje również, iż nie rozpatruje skorygowania o stan środków na początek okresu gdyż tylko w pierwszym roku odpis stanowiłby koszt działalności a w następnych latach nie. Zapis art. 16 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczy firm eksploatujących na bieżąco wysypisko i przeprowadzających równolegle rekultywację sektorową. Po zakończeniu rekultywacji i monitoringu nadwyżkę przychodu nad poniesionymi wydatkami uzna jako podstawę do opodatkowania - przychód podatkowy.

W związku z powyższym, zadano następujące pytanie.

Czy można do kosztów działalności stanowiących koszt uzyskania przychodu zaliczyć naliczenie roczne funduszu na rekultywację w granicach wielkości planowanej bez obowiązku korygowania go o kwotę pozostałości tego funduszu według stanu na początek roku podatkowego.

Zdaniem Spółki przychodem wolnym od podatku jest cała wielkość zgromadzonego w latach funduszu rekultywacji w celu późniejszego ponoszenia wydatków na zrekultywowanie i prowadzenia monitoringu terenu w celu jego przywrócenia do innego przeznaczenia i zagospodarowania. Nadwyżka uzyskanego przychodu w latach a poniesionymi wydatkami na rekultywację i monitoring będzie stanowić przychód podlegający opodatkowaniu. Na dzień dzisiejszy nie ma innego rozwiązania prawnego, które gwarantowałoby Spółce poprawne funkcjonowanie i kontynuację działalności komunalnej na terenie miasta i gminy Y.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16.

Natomiast zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 29 powołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: odpisów na fundusz rekultywacji w wysokości przekraczającej kwotę określoną przez podatnika na dany rok w planie rekultywacji terenów poeksploatacyjnych, skorygowaną o kwotę pozostałości środków tego funduszu według stanu na początek roku podatkowego.

Innymi słowy podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy na fundusz rekultywacji wyłącznie do wysokości limitu, jaki stanowi kwota określona przez niego na dany rok w planie rekultywacji terenów poeksploatacyjnych ("nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów...w wysokości przekraczającej kwotę określoną...na dany rok w planie rekultywacji...") przy czym limit ten dodatkowo ulega zmniejszeniu o kwotę środków funduszu niewykorzystaną w poprzednim roku podatkowym ("...kwotę określoną przez podatnika...skorygowaną o kwotę pozostałości środków tego funduszu według stanu na początku roku podatkowego...").

Wskazany przepis określa jednoznacznie zasady obciążania kosztów uzyskania przychodów odpisami na fundusz rekultywacji utworzony przez podatnika, tworząc specyficznie określony ich limit, który może być zaliczony do tych kosztów.

Biorąc powyższe pod uwagę wskazuje się, iż stanowisko zawarte przez wnioskodawcę w złożonym wniosku jest nieprawidłowe, bowiem zaliczanie przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów danego roku podatkowego odpisów na fundusz rekultywacji nieokreślonych na dany rok w planie rekultywacji terenów poeksploatacyjnych, bądź też w granicach wielkości co prawda planowanej, jednakże bez jednoczesnego korygowania jej o kwotę pozostałości tego funduszu wg stanu na początek roku podatkowego, prowadziłoby do sytuacji, w której Spółka zaliczałaby do kosztów uzyskania przychodów wydatki wyłączone z tej kategorii na mocy postanowień cytowanego art. 16 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania przedmiotowej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.