ITPB1/415-997c/14/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że - stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2014 r. (data wpływu 30 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu ze sprzedaży kolekcji porcelany po dniu 1 stycznia 2015 r. - jest prawidłowe.

W dniu 30 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu ze sprzedaży kolekcji porcelany po dniu 1 stycznia 2015 r.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 13 listopada 2014 r. Nr XXX/XXX-XXX/xx-x/xx wezwano Wnioskodawczynię do ich usunięcia. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 20 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.).

W ww. wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni zaczęła w latach 70 XX wieku, jeszcze mieszkając w Polsce, kolekcjonować zabytkową porcelanę: filiżanki, talerzyki, wazy, sosjerki itp. Pasja kolekcjonowania starej porcelany wynikała z tradycji rodzinnych. Teściowa Wnioskodawczyni posiadała okazy pięknej porcelany i tym hobby "zaraziła" Wnioskodawczynię. Wnioskodawczyni zbierała porcelanę hobbystycznie, była zainteresowana rozbudową swojej kolekcji. Na terenie Polski Wnioskodawczyni zakupów dokonywała przeważnie w trakcie jarmarków. Zdarzało się także, że Wnioskodawczyni dowiadywała się od znajomych, że jakaś znana im osoba chce się pozbyć starej porcelany i czy przypadkiem Wnioskodawczyni nie byłaby zainteresowana aby włączyć tą porcelanę do swojej kolekcji. Wnioskodawczyni dość często nabywała porcelanę od swoich dalszych znajomych ponieważ w Jej kręgu towarzyskim rozpowszechniła się informacja o Jej zainteresowaniach, w związku z tym szereg osób zgłaszało się do Niej z tego typu propozycjami.

Od początku lat 70-tych Wnioskodawczyni wyjeżdżała czasowo do Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, aby w 1984 osiąść tam na stałe. W USA Wnioskodawczyni kontynuowała swoją pasję, dokonywała zakupów na tzw. wyprzedażach garażowych, kupowała porcelanę od innych kolekcjonerów oraz znajomych osób. Z reguły kupując porcelanę od innych osób Wnioskodawczyni nie zawierała żadnej sformalizowanej umowy na piśmie. Brak jest bowiem takiego zwyczaju w przypadku nabywania przedmiotów na wyprzedażach garażowych, jarmarkach lub w innych podobnych miejscach. Wyjątkowo, w przypadkach gdy wartość danej transakcji była znaczna, Wnioskodawczyni zawierała ze sprzedawcą umowę w formie pisemnej. W okresie tworzenia kolekcji porcelany Wnioskodawczyni zmieniała z czasem swoje zainteresowania odnośnie poszczególnych rodzajów zbieranych okazów, jak również okresu ich powstania czy manufaktur z których pochodzą w związku z czym dokonywała zamiany jednych wyrobów na inne lub sprzedawała takie egzemplarze, które przestały Ją już interesować lub nie pasowały do kolekcji. Mieszkając w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej Wnioskodawczyni dokonywała także zakupu porcelany za pośrednictwem amerykańskich portali internetowych takich jak XXX.XXX itp.

Mieszkając w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej Wnioskodawczyni pracowała zawodowo jako opiekunka osób starszych i Jej praca zarobkowa nie miała żadnego związku z hobby kolekcjonerskim.

Z uwagi na to, że Wnioskodawczyni zbierała starą porcelanę od lat 70 XX wieku, czyli ponad 40 lat, z czasem straciła zainteresowanie powiększaniem swojej kolekcji i postanowiła część kolekcji sprzedać. Jednakże z uwagi na to, że zbierana od lat. 70 XX wieku kolekcja była znacznych rozmiarów oraz wartości, Wnioskodawczyni nie była w stanie znaleźć jednego nabywcy, który byłby zainteresowany zakupem całej kolekcji, w związku z czym postanowiła poszukiwać chętnych na poszczególne składniki tej kolekcji poprzez popularny w Polsce portal aukcyjny XXX.xx. Sprzedaż za pośrednictwem portalu XXX.xx Wnioskodawczyni rozpoczęła w roku 2009, kiedy mieszkała jeszcze w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Wnioskodawczyni zarejestrowała się na portalu XXX.xx. Z uwagi na to, że Wnioskodawczyni jest osobą w wieku emerytalnym, która nie posiada pełnej biegłości w zakresie obsługi komputera, korzysta z pomocy mieszkającej w Polsce córki, która na Jej prośbę wysyła do nabywców poszczególne przedmioty wylicytowane przez nich na aukcjach XXX.xx a także pomaga umieszczać na portalu zdjęcia i opisy kolekcji należącej do Wnioskodawczyni. Córka pomaga Wnioskodawczyni nieodpłatnie w ramach rodzinnej przysługi. Wnioskodawczyni nadal pozbywa się poszczególnych elementów kolekcji i planuje kontynuować sprzedaż za pośrednictwem portalu XXX.xx również w kolejnych latach.

Od roku 2008 Wnioskodawczyni jest na emeryturze polskiej, a od października 2010 r. pobiera także emeryturę amerykańską.

Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi obecnie działalności gospodarczej.

Każdy z elementów kolekcji, sprzedawany przez Wnioskodawczynię, stanowił przed datą sprzedaży Jej własność przez okres dłuższy niż 6 miesięcy liczonych od końca miesiąca w którym Jej prawo własności zostało nabyte przez Wnioskodawczynię. Z reguły przedmioty sprzedawane przez Wnioskodawczynię stanowiły Jej własność przez ponad 10 lat.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazuje, że w latach 2009 i 2010 nie posiadała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych i nie przebywała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w żadnym z lat 2009 i 2010, przez dłużej niż 183 dni. Za lata 2009 i 2010 złożyła w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej deklaracje podatkowe. W związku z czym w ww. latach miała dla celów podatkowych miejsce zamieszkania na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej.

Wnioskodawczyni podaje, że zakup przedmiotów, o których mowa jest we wniosku, nie był dokonywany w celu ich dalszej odsprzedaży. Podkreśla, że przedmioty opisane we wniosku były nabywane przez Nią od lat 70 XX wieku w celach kolekcjonerskich. Pasjonowała się zabytkową porcelaną i poprzez regularne zakupy rozwijała swoją kolekcję. Pasja kolekcjonowania starej porcelany wynikała z tradycji rodzinnych. W okresie pomiędzy latami 70 XX wieku, a rokiem 2009 wielokrotnie dokonywała zamiany części posiadanych przez siebie zbiorów na inne (z innych epok), co wynikało ze zmiany Jej zainteresowań kolekcjonerskich.

W ocenie Wnioskodawczyni czynności sprzedaży przedmiotów pochodzących z kolekcji na XXX.xx nie były wykonywane w sposób zorganizowany i ciągły. W celu sprzedaży poszczególnych składników kolekcji nie wydatkowała środków pieniężnych na reklamę, nie zatrudniała w tym celu osób trzecich ani nie wynajmowała powierzchni sklepowej lub magazynowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania oznaczone we wniosku nr 3 i nr 4.

* Czy likwidacja przez Wnioskodawczynię kolekcji porcelany poprzez sprzedaż poszczególnych jej składników za pośrednictwem portali aukcyjnych, w szczególności portalu XXX.xx, po dniu 1 stycznia 2015 r., realizowana na dotychczasowych zasadach, może być zakwalifikowana jako prowadzenie przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

* Czy Wnioskodawczyni sprzedając poszczególne składniki kolekcji porcelany, którą zbierała przez ponad 30 lat i które to składniki stanowiły Jej prywatną własność przez okres co najmniej 6 miesięcy, uzyskuje przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, likwidacja przez Nią kolekcji porcelany poprzez sprzedaż poszczególnych jej składników za pośrednictwem portali aukcyjnych, realizowana na dotychczasowych zasadach także po dniu 1 stycznia 2015 r. nie powinna być zakwalifikowana jako prowadzenie przez Nią pozarolniczej działalności gospodarczej.

Po dniu 1 stycznia 2015 r. Wnioskodawczyni planuje, na niezmienionych zasadach, wyprzedawać porcelanę wchodzącą w skład posiadanej przez Nią kolekcji. W związku z tym czynności te nie powinny być kwalifikowane jako prowadzenie przez Nią pozarolniczej działalności gospodarczej. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawczyni w tym zakresie jest identyczne jak opisane zostało w zakresie dokonywanej sprzedaży kolekcji w okresie do końca 2014 r.

W ocenie Wnioskodawczyni sprzedając poszczególne składniki kolekcji porcelany, którą zbierała przez ponad 40 lat i które to składniki stanowiły Jej prywatną własność przez okres co najmniej 6 miesięcy licząc od końca miesiąca w którym zostały nabyte, nie uzyskuje przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawczyni oparte jest na następującej wykładni przepisów prawa.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że w myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Przy czym dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowy. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów,1 różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy). Oznacza to, że wszelkie dochody podatnika nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych, co do zasady, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest m.in. odpłatne zbycie innych rzeczy (rzeczy ruchomych), jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie. Przy czym, w myśl art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy - jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Natomiast sprzedaż rzeczy używanych po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ww. ustawy nie generuje przychodu (dochodu) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż sprzedaż rzeczy ruchomych po upływie 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie nie stanowi źródła przychodu.

Stanowisko przedstawione w tym miejscu przez Wnioskodawczynię znajduje oparcie także w treści orzecznictwa organów podatkowych. Tytułem przykładu można w tym miejscu przywołać interpretację indywidualną nr ILPB2/415-261/12-4/TR z dnia 21 czerwca 2012 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W katalogu źródeł przychodu zawartym w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ww. ustawy jako odrębne źródła przychodu wyszczególniono:

* pozarolniczą działalność gospodarczą;

* odpłatne zbycie rzeczy.

W myśl art. 5a pkt 6 wyżej powołanej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

* prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a- c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wskazać jednak należy, że treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy daje podstawę, by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze - dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie - działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz po trzecie - w sposób ciągły.

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

* jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,

* wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter.

* prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, iż podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Jeżeli więc rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku zbycie rzeczy spełnia przesłanki uznania ich za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winno zostać rozliczone na zasadach właściwych dla tej działalności.

Obowiązki podatkowe zależą zatem od okoliczności uzyskania przychodów, o których mowa w powołanych wyżej przepisach.

Jak wskazano w opisie wniosku Wnioskodawczyni od roku 2009 rozpoczęła likwidację gromadzonej przez ponad 40 lat kolekcji porcelany. W skład kolekcji wchodzą przedmioty nabyte przez Wnioskodawczynię w Polsce oraz za granicą z myślą o użytku prywatnym, kolekcjonerstwie, a nie o odsprzedaży osobom trzecim. Od pewnego czasu Wnioskodawczyni utraciła zainteresowanie dalszym zbieraniem porcelany, w związku z czym postanowiła część kolekcji sprzedać. Artykuły, które Wnioskodawczyni sprzedaje nie są nowe, każdy z nich przed sprzedażą stanowił własność Wnioskodawczyni przez dłużej niż 6 miesięcy. Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Poszczególne składniki kolekcji były nabywane przez Wnioskodawczynię w toku poprzednich ponad 40 lat ze względów kolekcjonerskich, nie zaś w celu uzyskania z tego tytułu zysku. Zbierając kolekcję Wnioskodawczyni wykonywała pracę zarobkową, która była dla Niej źródłem utrzymania, kolekcja zaś powstała jako efekt zainteresowań oraz pasji Wnioskodawczyni.

Biorąc zatem pod uwagę treść wniosku należy przyjąć, że kontynuowane przez Wnioskodawczynię czynności sprzedaży przedmiotów objętych kolekcją po dniu 1 stycznia 2015 r. należy zakwalifikować jako sprzedaż innych rzeczy ruchomych, która nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni wykazała bowiem, że nabyte przez Nią przedmioty miały włącznie zaspokajać jej osobiste potrzeby związane z realizacją Jej "hobby". Nie zostały one nabyte w celu odsprzedaży (w celach handlowych). Zamiar ich zbycia wynika zaś z faktu, że Wnioskodawczyni zbierała starą porcelanę od lat 70 XX wieku, czyli ponad 40 lat i z czasem straciła zainteresowanie powiększaniem swojej kolekcji. Z treści wniosku wynika również, że sposób w jaki Wnioskodawczyni zamierza dalej zbyć przedmioty wynika z tego, że nie była w stanie znaleźć jednego nabywcy, który byłby zainteresowany zakupem całej kolekcji, w związku z czym postanowiła poszukiwać chętnych na poszczególne składniki tej kolekcji poprzez popularny w Polsce portal aukcyjny XXX.xx. Czynności te będą miały zatem charakter okazjonalny, incydentalny, a nie stały. Cecha stałości nie wynika bowiem z samej liczby zbywanych przedmiotów, ale ciągłego dokonywania określonych czynności. Tymczasem działania Wnioskodawczyni wiążą się ze sprzedażą określonej liczby przedmiotów wchodzących w skład kolekcji. Jest to zatem w istocie sprzedaż jednorazowa poszczególnych przedmiotów i wyzbycie się ich z osobistego majątku. Jej przebieg zależy od możliwości sprzedaży kolekcji, a nie jest wynikiem planowego charakteru działań i woli ich realizacji w sposób ciągły.

W konsekwencji, kierując się treścią wniosku, a zwłaszcza zawartego w nim oświadczenia, że przedmioty należące do kolekcji Wnioskodawczyni nabywała na cele prywatne w okresie ostatnich 40 lat - stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotów wchodzących w skład kolekcji - w związku z tym, że zostanie dokonana po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie - nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie będzie skutkowała obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego.

Odnosząc się natomiast do przywołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji organu podatkowego wskazać należy, że orzeczenie to dotyczy konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika w określonym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Jednocześnie organ podatkowy wyjaśnia, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.