ITPB1/415-997b/14/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że - stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2014 r. (data wpływu 30 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu ze sprzedaży kolekcji porcelany w okresie od 2009 r. do 2014 r. - jest prawidłowe.

W dniu 30 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu ze sprzedaży kolekcji porcelany w okresie od 2009 r. do 2014 r.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 13 listopada 2014 r. Nr XXX/XXX-XXX/xx-x/xx wezwano Wnioskodawczynię do ich usunięcia. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 20 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.).

W ww. wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni zaczęła w latach 70 XX wieku, jeszcze mieszkając w Polsce, kolekcjonować zabytkową porcelanę: filiżanki, talerzyki, wazy, sosjerki itp. Pasja kolekcjonowania starej porcelany wynikała z tradycji rodzinnych. Teściowa Wnioskodawczyni posiadała okazy pięknej porcelany i tym hobby "zaraziła" Wnioskodawczynię. Wnioskodawczyni zbierała porcelanę hobbystycznie, była zainteresowana rozbudową swojej kolekcji. Na terenie Polski Wnioskodawczyni zakupów dokonywała przeważnie w trakcie jarmarków. Zdarzało się także, że Wnioskodawczyni dowiadywała się od znajomych, że jakaś znana im osoba chce się pozbyć starej porcelany i czy przypadkiem Wnioskodawczyni nie byłaby zainteresowana aby włączyć tą porcelanę do swojej kolekcji. Wnioskodawczyni dość często nabywała porcelanę od swoich dalszych znajomych ponieważ w Jej kręgu towarzyskim rozpowszechniła się informacja o Jej zainteresowaniach, w związku z tym szereg osób zgłaszało się do Niej z tego typu propozycjami.

Od początku lat 70-tych Wnioskodawczyni wyjeżdżała czasowo do Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, aby w 1984 osiąść tam na stałe. W USA Wnioskodawczyni kontynuowała swoją pasję, dokonywała zakupów na tzw. wyprzedażach garażowych, kupowała porcelanę od innych kolekcjonerów oraz znajomych osób. Z reguły kupując porcelanę od innych osób Wnioskodawczyni nie zawierała żadnej sformalizowanej umowy na piśmie. Brak jest bowiem takiego zwyczaju w przypadku nabywania przedmiotów na wyprzedażach garażowych, jarmarkach lub w innych podobnych miejscach. Wyjątkowo, w przypadkach gdy wartość danej transakcji była znaczna, Wnioskodawczyni zawierała ze sprzedawcą umowę w formie pisemnej. W okresie tworzenia kolekcji porcelany Wnioskodawczyni zmieniała z czasem swoje zainteresowania odnośnie poszczególnych rodzajów zbieranych okazów, jak również okresu ich powstania czy manufaktur z których pochodzą w związku z czym dokonywała zamiany jednych wyrobów na inne lub sprzedawała takie egzemplarze, które przestały Ją już interesować lub nie pasowały do kolekcji. Mieszkając w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej Wnioskodawczyni dokonywała także zakupu porcelany za pośrednictwem amerykańskich portali internetowych takich jak XXX.XXX itp.

Mieszkając w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej Wnioskodawczyni pracowała zawodowo jako opiekunka osób starszych i Jej praca zarobkowa nie miała żadnego związku z hobby kolekcjonerskim.

Z uwagi na to, że Wnioskodawczyni zbierała starą porcelanę od lat 70 XX wieku, czyli ponad 40 lat, z czasem straciła zainteresowanie powiększaniem swojej kolekcji i postanowiła część kolekcji sprzedać. Jednakże z uwagi na to, że zbierana od lat. 70 XX wieku kolekcja była znacznych rozmiarów oraz wartości, Wnioskodawczyni nie była w stanie znaleźć jednego nabywcy, który byłby zainteresowany zakupem całej kolekcji, w związku z czym postanowiła poszukiwać chętnych na poszczególne składniki tej kolekcji poprzez popularny w Polsce portal aukcyjny XXX.xx. Sprzedaż za pośrednictwem portalu XXX.xx Wnioskodawczyni rozpoczęła w roku 2009, kiedy mieszkała jeszcze w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Wnioskodawczyni zarejestrowała się na portalu XXX.xx. Z uwagi na to, że Wnioskodawczyni jest osobą w wieku emerytalnym, która nie posiada pełnej biegłości w zakresie obsługi komputera, korzysta z pomocy mieszkającej w Polsce córki, która na Jej prośbę wysyła do nabywców poszczególne przedmioty wylicytowane przez nich na aukcjach XXX.xx a także pomaga umieszczać na portalu zdjęcia i opisy kolekcji należącej do Wnioskodawczyni. Córka pomaga Wnioskodawczyni nieodpłatnie w ramach rodzinnej przysługi. Wnioskodawczyni nadal pozbywa się poszczególnych elementów kolekcji i planuje kontynuować sprzedaż za pośrednictwem portalu XXX.xx również w kolejnych latach.

Od roku 2008 Wnioskodawczyni jest na emeryturze polskiej, a od października 2010 r. pobiera także emeryturę amerykańską.

Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi obecnie działalności gospodarczej.

Każdy z elementów kolekcji, sprzedawany przez Wnioskodawczynię, stanowił przed datą sprzedaży Jej własność przez okres dłuższy niż 6 miesięcy liczonych od końca miesiąca w którym Jej prawo własności zostało nabyte przez Wnioskodawczynię. Z reguły przedmioty sprzedawane przez Wnioskodawczynię stanowiły Jej własność przez ponad 10 lat.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazuje, że w latach 2009 i 2010 nie posiadała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych i nie przebywała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w żadnym z lat 2009 i 2010, przez dłużej niż 183 dni. Za lata 2009 i 2010 złożyła w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej deklaracje podatkowe. W związku z tym w ww. latach miała dla celów podatkowych miejsce zamieszkania na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej.

Wnioskodawczyni podaje, że zakup przedmiotów, o których mowa jest we wniosku, nie był dokonywany w celu ich dalszej odsprzedaży. Podkreśla, że przedmioty opisane we wniosku były nabywane przez Nią od lat 70 XX wieku w celach kolekcjonerskich. Pasjonowała się zabytkową porcelaną i poprzez regularne zakupy rozwijała swoją kolekcję. Pasja kolekcjonowania starej porcelany wynikała z tradycji rodzinnych. W okresie pomiędzy latami 70 XX wieku, a rokiem 2009 wielokrotnie dokonywała zamiany części posiadanych przez siebie zbiorów na inne (z innych epok), co wynikało ze zmiany Jej zainteresowań kolekcjonerskich.

W ocenie Wnioskodawczyni czynności sprzedaży przedmiotów pochodzących z kolekcji na XXX.xxf nie były wykonywane w sposób zorganizowany i ciągły. W celu sprzedaży poszczególnych składników kolekcji nie wydatkowała środków pieniężnych na reklamę, nie zatrudniała w tym celu osób trzecich ani nie wynajmowała powierzchni sklepowej lub magazynowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie oznaczone we wniosku nr 2.

Czy likwidacja przez Wnioskodawczynię kolekcji porcelany poprzez sprzedaż poszczególnych jej składników za pośrednictwem portali aukcyjnych, w szczególności portalu XXX.xx, od roku 2009 do roku 2014 r., może być zakwalifikowana jako prowadzenie przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, likwidacja przez Nią kolekcji porcelany poprzez sprzedaż poszczególnych jej składników za pośrednictwem portali aukcyjnych, w szczególności portalu XXX.xx, od roku 2009 do roku września 2014 r., nie powinna być zakwalifikowana jako prowadzenie przez Nią pozarolniczej działalności gospodarczej.

Stanowisko Wnioskodawczyni oparte jest na następującej wykładni przepisów prawa.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie mowa o działalności gospodarczej lub pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

* prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1, 2 i 4-9.

Aby zatem przychód uzyskany z prowadzonej działalności mógł być uznany za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, działalność ta musi spełniać następujące przesłanki:

* musi być działalnością zarobkową;

* musi być działalnością wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, działalnością polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż lub działalnością polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych;

* musi być działalnością prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły;

* działalność ta nie może polegać na wykonywaniu czynności, o których mowa jest w art. 5b ust. 1 ww. ustawy;

* przychody z niej uzyskane nie mogą być zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 tej ustawy.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Za takim rozumieniem pojęcia "zorganizowany" przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim - nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 maja 2008 r. ISA/Op 18/08).

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Przez powtarzalność rozumie się natomiast cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności, (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej, podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni od roku 2009 rozpoczęła likwidację gromadzonej przez ponad 40 lat kolekcji porcelany. W skład kolekcji wchodzą przedmioty nabyte przez Wnioskodawczynię w Polsce oraz za granicą z myślą o użytku prywatnym, kolekcjonerstwie, a nie o odsprzedaży osobom trzecim. Od pewnego czasu Wnioskodawczyni utraciła zainteresowanie dalszym zbieraniem porcelany, w związku z czym zdecydowała się jej pozbyć. Artykuły, które Wnioskodawczyni sprzedaje nie są nowe, każdy z nich przed sprzedażą stanowił własność Wnioskodawczyni przez dłużej niż 6 miesięcy. Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Poszczególne składniki kolekcji były nabywane przez Wnioskodawczynię w toku poprzednich ponad 40 lat ze względów kolekcjonerskich, nie zaś w celu uzyskania z tego tytułu zysku. Zbierając kolekcję Wnioskodawczyni wykonywała pracę zarobkową, która była dla Niej źródłem utrzymania, kolekcja zaś powstała jako efekt zainteresowań oraz pasji Wnioskodawczyni. Mając więc na uwadze wszystkie te okoliczności należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię od roku 2009 do września 2014 r., składników kolekcji za pośrednictwem portali aukcyjnych, w tym XXX.xx, nie powinna być zakwalifikowana jako prowadzenie przez Nią pozarolniczej działalności gospodarczej.

Stanowisko przedstawione przez Wnioskodawczynię znajduje również potwierdzenie w aktualnym orzecznictwie organów interpretacyjnych.

Przykładowo w interpretacji indywidualnej nr IBPBII/1/415-886/12/AA z dnia 8 stycznia 2013 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach na gruncie bardzo zbliżonego stanu faktycznego (podatnik kolekcjonował przez 20 lat nagrania muzyczne i po tym czasie postanowił się pozbyć obszernej kolekcji poprzez sprzedaż jej składników za pośrednictwem portalu aukcyjnego) organ ten uznał jednoznacznie: "W świetle definicji wynikającej z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, (...) stwierdzić należy, iż nie sposób uznać za pozarolniczą działalność gospodarczą czynności wskazanych przez Wnioskodawcę, polegających na sprzedaży własnych rzeczy używanych (kolekcji płyt winylowych, płyt CD i DVD oraz kaset audio) na jednym z internetowych portali aukcyjnych lub w bezpośredniej sprzedaży na giełdzie, bazarze, itp. Wykonywane czynności nie będą miały charakteru zorganizowanego, tj. nie będą w ścisłym tego słowa znaczeniu dokonywane w wyznaczonym miejscu, czasie oraz ze specjalnym oznaczeniem miejsca sprzedaży. Wykonywane czynności nie będą miały również charakteru zarobkowego, nie będą zmierzały do uzyskania zysku lecz odzyskania części wydatków poniesionych na nabycie sprzedawanych rzeczy".

Z punktu widzenia oceny prawnej stanu faktycznego opisanego w treści niniejszego wniosku bardzo istotny jest również pogląd przedstawiony w treści interpretacji indywidualnej nr ILPB2/415-1180/11-2/AJ z dnia 13 marca 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w której organ ten potwierdził, że nawet sprzedaż przez podatnika w trakcie jednego roku kalendarzowego, znacznej ilości przedmiotów używanych, posiadanych dłużej niż przez okres 6 miesięcy, za pośrednictwem portalu aukcyjnego, nie może być kwalifikowana jako prowadzenie w tym zakresie pozarolniczej działalności gospodarczej.

Należy również podkreślić, że w ocenie organów podatkowych, nawet jeśli podatnik, likwidując swoją kolekcję w krótkim okresie czasu wystawi na portalu aukcyjnym szereg przedmiotów na sprzedaż, to czynności te nie są wystarczające do zakwalifikowania działania podatnika jako prowadzenia w tym zakresie pozarolniczej działalności gospodarczej - pogląd taki odnaleźć można m.in. w interpretacji indywidualnej nr ITPB1/415-196/09/IG z dnia 12 maja 2009 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

Przedstawione w tym miejscu przykłady pochodzące z praktyki orzeczniczej organów interpretacyjnych dowodzą, że w ich ocenie podatnik-kolekcjoner, który sprzedaje za pośrednictwem portalu aukcyjnego eksponaty pochodzące z jego kolekcji, tworzonej z pobudek hobbystycznych przez kilkadziesiąt lat nie może być uznany za osobę prowadzącą w tym zakresie pozarolniczą działalność gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W katalogu źródeł przychodu zawartym w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ww. ustawy jako odrębne źródła przychodu wyszczególniono:

* pozarolniczą działalność gospodarczą;

* odpłatne zbycie rzeczy.

W myśl art. 5a pkt 6 wyżej powołanej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

* prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a- c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wskazać jednak należy, że treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy daje podstawę, by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze - dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie - działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz po trzecie - w sposób ciągły.

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

* jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,

* wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter.

* prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, iż podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Jeżeli więc rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku zbycie rzeczy spełnia przesłanki uznania ich za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winno zostać rozliczone na zasadach właściwych dla tej działalności.

Obowiązki podatkowe zależą zatem od okoliczności uzyskania przychodów, o których mowa w powołanych wyżej przepisach.

Jak wskazano w opisie wniosku Wnioskodawczyni od roku 2009 rozpoczęła likwidację gromadzonej przez ponad 40 lat kolekcji porcelany. W skład kolekcji wchodzą przedmioty nabyte przez Wnioskodawczynię w Polsce oraz za granicą z myślą o użytku prywatnym, kolekcjonerstwie, a nie o odsprzedaży osobom trzecim. Od pewnego czasu Wnioskodawczyni utraciła zainteresowanie dalszym zbieraniem porcelany, w związku z czym postanowiła część kolekcji sprzedać. Artykuły, które Wnioskodawczyni sprzedaje nie są nowe, każdy z nich przed sprzedażą stanowił własność Wnioskodawczyni przez dłużej niż 6 miesięcy. Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Poszczególne składniki kolekcji były nabywane przez Wnioskodawczynię w toku poprzednich ponad 40 lat ze względów kolekcjonerskich, nie zaś w celu uzyskania z tego tytułu zysku. Zbierając kolekcję Wnioskodawczyni wykonywała pracę zarobkową, która była dla Niej źródłem utrzymania, kolekcja zaś powstała jako efekt zainteresowań oraz pasji Wnioskodawczyni.

Biorąc zatem pod uwagę treść wniosku należy przyjąć, że prowadzone przez Wnioskodawczynię od roku 2009 do roku 2014 czynności sprzedaży przedmiotów objętych kolekcją należy zakwalifikować jako sprzedaż innych rzeczy ruchomych, która nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni wykazała bowiem, że nabyte przez Nią przedmioty miały włącznie zaspokajać jej osobiste potrzeby związane z realizacją Jej "hobby". Nie zostały one nabyte w celu odsprzedaży (w celach handlowych). Zamiar ich zbycia wynika zaś z faktu, że Wnioskodawczyni zbierała starą porcelanę od lat 70 XX wieku, czyli ponad 40 lat i z czasem straciła zainteresowanie powiększaniem swojej kolekcji. Z treści wniosku wynika również, że sposób w jaki Wnioskodawczyni zamierza zbyć przedmioty wynika z tego, że nie była w stanie znaleźć jednego nabywcy, który byłby zainteresowany zakupem całej kolekcji, w związku z czym postanowiła poszukiwać chętnych na poszczególne składniki tej kolekcji poprzez popularny w Polsce portal aukcyjny XXX.xx. Czynności te miały zatem charakter okazjonalny, incydentalny, a nie stały. Cecha stałości nie wynika bowiem z samej liczby zbywanych przedmiotów, ale ciągłego dokonywania określonych czynności. Tymczasem działania Wnioskodawczyni wiążą się ze sprzedażą określonej liczby przedmiotów wchodzących w skład kolekcji. Jest to zatem w istocie sprzedaż poszczególnych przedmiotów i wyzbycie się ich z osobistego majątku. Jej przebieg zależy od możliwości sprzedaży kolekcji, a nie jest wynikiem planowego charakteru działań i woli ich realizacji w sposób ciągły.

Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Jednocześnie organ podatkowy wyjaśnia, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.