ITPB1/415-99/08/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2008 r. (data wpływu 6 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowego ustalenia przychodu ze sprzedaży w kontekście definicji małego podatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowego ustalenia przychodu ze sprzedaży w kontekście definicji małego podatnika.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółka jawna), posiadający siedzibę na terytorium Polski i zarejestrowany jako podatnik VAT czynny prowadzi działalność gospodarczą polegającą na prefabrykowaniu domów drewnianych wraz z ich montażem. Dostawa elementów domów wraz z montażem odbywa się zarówno w Polsce jaki i na terenie Unii Europejskiej, np. w Szwecji, Francji, Niemczech. Z tytułu świadczenia tych czynności poza granicami kraju Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od wartości dodanej na terenie każdego z ww. krajów. Wystawia faktury w walucie danego kraju wraz ze stawką podatku obowiązującą w kraju świadczenia i rozlicza podatek na terenie odpowiedniego państwa. Wnioskodawca ma wątpliwości odnośnie prawidłowego ustalenia przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) zgodnie z definicją małego podatnika zawartą w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatek od wartości dodanej rozliczony na terytorium państw członkowskich należy brać pod uwagę ustalając wartość przychodu ze sprzedaży zgodnie z definicją małego podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl definicji małego podatnika zawartej w ustawie o podatku dochodowym, podatek od wartości dodanej rozliczony na terytorium państw członkowskich nie powinien być brany pod uwagę przy ustalaniu wartości przychodu ze sprzedaży. Przychód ze sprzedaży powinny kształtować następujące pozycje: wartość przychodu z tytułu czynności wykonywanych w Polsce wraz z należnym podatkiem od towarów i usług oraz wartość przychodu netto z tytułu czynności wykonanych poza terytorium kraju. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "podatku od towarów i usług". Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług pod tym pojęciem rozumie się jedynie VAT nakładany w Polsce. Mając więc na względzie zasady interpretacji przepisów prawnych należy przy interpretowaniu normy art. 5a pkt 20 ustawy uwzględnić znaczenie jakie dane sformułowanie przyjmuje w danej gałęzi prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Definicja legalna "małego podatnika" została zapisana w art. 5a pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) i oznacza podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podatku od towaru i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o podatku od wartości dodanej - rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium innych państw członkowskich, z wyjątkiem podatku od towaru i usług nakładanego tą ustawą.

W polskim systemie prawnym podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej jest odpowiednikiem podatku od wartości dodanej funkcjonującego w innych państwach Unii Europejskiej.

Ustawa o podatku od towaru i usług stanowi implementację przepisów VI Dyrektywy dotyczącej "wspólnego systemu podatku od wartości dodanej". Pojęcie podatku od wartości dodanej obejmuje więc zarówno "podatek od towarów i usług", obowiązujący na terenie Polski, jak i "podatek od wartości dodanej", o którym mowa w powołanym wcześniej art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towaru i usług, tj. podatek nakładany na terenie innych państw członkowskich Unii Europejskiej.

Z uwagi na tożsamość podatku od wartości dodanej oraz podatku od towaru i usług podatek ten powinien podlegać tym samym regulacjom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych co podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Oznacza to w odniesieniu do zaistniałego stanu faktycznego, że rozwiązanie zawarte w przepisach art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na mocy którego ustalając limit przychodu ze sprzedaży należy uwzględnić także wartość podatku od towarów i usług, należy odnosić również do podatku od wartości dodanej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielnie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaznacza się, iż interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla poszczególnych wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła Spółka jawna, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wszystkich wspólników możliwe jest poprzez złożenie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich pozostałych zastrzeżeń określonych w ustawie - Ordynacja podatkowa - warunkujących wydanie interpretacji indywidualnej, przez poszczególne osoby fizyczne - wspólników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 - 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.