ITPB1/415-989b/09/AD - Skutki podatkowe zbycia nieruchomości wykorzystywanej dla celów pozarolniczej działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2009 r. (data wpływu 21 grudnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 lutego 2010 r. (data wpływu 19 lutego 2010 r.), pismem z dnia 4 marca 2010 r. (data wpływu 8 marca 2010 r.) oraz pismem z dnia 12 marca 2010 r. (data wpływu 17 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości wykorzystywanej dla celów pozarolniczej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości niewykorzystywanej dla celów pozarolniczej działalności gospodarczej działalności. Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, wezwano pismem z dnia 3 lutego 2010 r. do ich uzupełnienia. Wniosek uzupełniony został przez Panią pismem z dnia 15 lutego 2010 r. (data wpływu 19 lutego 2010 r.), pismem z dnia 4 marca 2010 r. (data wpływu 8 marca 2010 r.) oraz pismem z dnia 12 marca 2010 r. (data wpływu 17 marca 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 10 sierpnia 2006 r. zawarła Pani w formie aktu notarialnego umowę o podział majątku wspólnego, w wyniku której nabyła lokal usługowy, nieruchomość zabudowaną domem mieszkalnym oraz samochód osobowy. Pozostałe składniki majątkowe opisane w akcie notarialnym nabył Pani mąż z obowiązkiem dopłaty na rzecz Pani w kwocie 1.654.974 zł. Obowiązek dopłaty wynikał z faktu, że wartość składników majątkowych, które przypadły Pani w udziale nie stanowiła połowy wartości majątku wspólnego. W zawartej umowie określono wartość przedmiotowej nieruchomości na kwotę 488.000 zł, nieruchomości mieszkalnej na kwotę 1.000.000 zł, a samochodu na kwotę 100.000 zł. Lokal usługowy nabyty przez Panią w wyniku umowy o podział majątku wspólnego znajduje się w budynku, który wybudowany został przez Pani męża w 2002 r. - w czasie trwania wspólności majątkowej - w ramach prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej i mieści się w udziale jaki przysługiwał Pani w majątku dorobkowym małżeńskim. Budynek położony jest na działce nabytej na prawach użytkowania wieczystego. Nie jest Pani w stanie określić daty nabycia gruntu, ponieważ nigdy nie zajmowała się sprawami męża, a obecnie nie ma możliwości uzyskania takiej informacji. Lokal ten nie był przedmiotem czynności opodatkowanych, ponieważ był użytkowany jako siedziba firmy męża. Również po dokonaniu rozdzielności majątkowej były mąż na podstawie § 2 umowy o podział majątku wspólnego, nadal wykorzystywał bezpłatnie powyższy lokal jako siedzibę do dnia 4 maja 2009 r. Po dniu 4 maja 2009 r. lokal pozostaje nieużywany. W międzyczasie rozpoczęła Pani pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą na wynajmowaniu i zarządzaniu nieruchomościami. W ramach tej działalności od dnia 1 sierpnia 2008 r. jest Pani podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności są inne należące do Pani nieruchomości. Lokal nabyty w wyniku podziału majątku wspólnego nigdy nie był przez Panią wynajmowany i nie stał się środkiem trwałym firmy. Nie ma Pani zamiaru wprowadzić go do ewidencji środków trwałych, nawet w przypadku wynajęcia go i zaliczenia wynikających z tego przychodów do przychodów z działalności gospodarczej. Pani zamiarem jest, żeby bez względu na okoliczności lokal ten stanowił majątek osobisty.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie drugie w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. W pozostałym zakresie wniosek zostanie rozpatrzony odrębnymi pismami.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku wynajęcia lokalu, a następnie sprzedania go, przychód ze sprzedaży nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ lokal nabyła przed rozpoczęciem pozarolniczej działalności gospodarczej i nie zamierza wprowadzić go do ewidencji środków trwałych. W ocenie Pani nawet w przypadku wynajęcia lokalu nadal będzie stanowił on Jej majątek osobisty, a więc ewentualna sprzedaż będzie podlegała dyspozycji zawartej w art. 10 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie w art. 14 ust. 2 tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3, 6 i 8 powołanej ustawy, źródłami przychodów są:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).

Wymieniony wyżej art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest również odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, nie zalicza się stosownie do treści art. 14 ust. 2c ww. ustawy, przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), stanowią przychód z działalności gospodarczej.

Powołane przepisy ustawy podatkowej nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży składników majątku nie spełniających kryteriów wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Dlatego dokonując wykładni przepisów ustawy w tym zakresie należy mieć na względzie, iż zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą. Przepis art. 14 ww. ustawy nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej (w tym przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi). Z tego względu, sprzedaż każdego innego składnika (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych), wykorzystywanego w działalności gospodarczej, stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści wniosku wynika, iż w ramach rozpoczętej od dnia 1 sierpnia 2008 r. pozarolniczej działalności gospodarczej ma Pani zamiar na okres dwóch lat wynająć lokal usługowy, który nabyła na wyłączną własność w wyniku podziału majątku wspólnego. Nie zamierza natomiast Pani wprowadzić go do ewidencji środków trwałych, nawet w przypadku wynajęcia go i zaliczenia wynikających z tego przychodów do przychodów z działalności gospodarczej.

Skoro, jak wskazano we wniosku, okres używania przedmiotowej nieruchomości wynosić będzie ponad rok, nie budzi wątpliwości, iż stanowić ona będzie środek trwały. Fakt ten wynika z samej definicji środka trwałego. Zgodnie bowiem z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środkami trwałymi są m.in. budowle i budynki stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Natomiast treść art. 22d ust. 2 ww. ustawy nie pozostawia wątpliwości, że podatnik ma obowiązek wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych składników majątku stanowiących środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne (na obowiązek ten zwraca się również uwagę w piśmiennictwie: por. A. Bartosiewicz, R. Kubacki: komentarz do art. 22c u.p.d.o.f. Komentarz, Lex 2009, pkt. 8 i 9). Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy pozostaje okoliczność, że tej nieruchomości nie wykaże Pani w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, skoro ma taki obowiązek. Natomiast prawem podatnika, a nie obowiązkiem jest korzystanie z instytucji amortyzacji (art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy nie określa, że środkami trwałymi wykorzystywanymi w działalności gospodarczej są tylko te, które były amortyzowane).

Nie może zatem Pani wywodzić korzystnych dla siebie skutków podatkowych z faktu, iż nie wypełniła jednego ze swoich obowiązków. Trzeba też pamiętać, że wprowadzeniu do ewidencji podlegają środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne zarówno podlegające amortyzacji, jak i te, których nie można amortyzować (a więc również grunty). Wyjątkowo tylko wprowadzeniu do ewidencji nie podlegają środki trwałe (wartości niematerialne i prawne), których wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł.

Wobec powyższego zatem, odpłatne zbycie nieruchomości niemieszkalnej wraz z przynależnym udziałem w prawie wieczystego użytkowania gruntu, jeżeli nieruchomość była wykorzystywana w działalności gospodarczej, choćby nie została ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowi w całości przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podmiotu, który faktycznie przedmiotową nieruchomość wykorzystywał dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie ma bowiem przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania.

Bez wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie pozostaje okoliczność, iż od daty nabycia nieruchomości do ewentualnej daty jej zbycia upłynie 5 lat. Data nabycia i 5-letni termin, po upływie którego dochód uzyskany ze sprzedaży nie podlega opodatkowaniu, dotyczy wyłącznie nieruchomości objętych dyspozycją art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa uznać należy, iż przychody z odpłatnego zbycia przedstawionej we wniosku nieruchomości - nawet gdyby została wycofana z działalności, jeżeli między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło wycofanie, i dniem odpłatnego zbycia nie upłynie 6 lat - będą przychodami z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy. Dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym według zasad właściwych dla zgłoszonej przez Panią formy opodatkowania działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.