ITPB1/415-984b/11/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2011 r. (data wpływu 23 września 2011 r.) uzupełnionego pismem z dnia 22 listopada 2011 r. (data wpływu 25 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych naliczanych od wartości początkowej składników majątkowych stanowiących ekspozycję handlową - jest prawidłowe.

W dniu 23 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych naliczanych od wartości początkowej składników majątkowych stanowiących ekspozycję handlową.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi samodzielną działalność gospodarczą między innymi w zakresie produkcji wyrobów jubilerskich ze srebra, wykonywania konstrukcji metalowych na zlecenie oraz wykonywanie usług budowlanych na zlecenie, jest podatnikiem VAT czynnym, zobowiązanym w zakresie podatku od towarów i usług do składania deklaracji miesięcznych. W roku podatkowym 2011 zobowiązany jest do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów na zasadach określonych rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.). Od uzyskanego dochodu z tytułu prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej Wnioskodawca w roku podatkowym 2011 podatek dochodowy od osób fizycznych opłaca w sposób liniowy według stawki podatkowej w wysokości 19%, zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych opłaca miesięcznie. Podatnik zamierza rozszerzyć prowadzenie działalności gospodarczej o wykonywanie budynków letniskowych, altanek z zagospodarowaniem terenu, między innymi budowaniem basenów. Od 2010 r. na działce, do której jest od 2009 r. właścicielem prawa wieczystego użytkowania, prowadzona jest przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza w zakresie opisanym powyżej, między innymi w zakresie wykonywania konstrukcji metalowych. Wnioskodawca poniósł wydatki na wybudowanie na tej działce altanki i basenu niezadaszonego. Altanka została przyjęta przez Niego jako ekspozycja handlowa w miesiącu grudniu 2010 r., natomiast basen niezadaszony Wnioskodawca ma zamiar przyjąć do użytkowania jako ekspozycję handlową w miesiącu październiku 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie, oznaczone we wniosku numerem drugim.

Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu odpisy amortyzacyjne które są naliczone od wartości początkowej przyjętych do użytkowania jako ekspozycje handlowe obiektów budowlanych tj. altanki oraz basenu niezadaszonego, które to obiekty budowlane Wnioskodawca ma zamiar oferować potencjalnym klientom jako zakres wykonywanych przez podatnika usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na przedmiotowe obiekty budowlane poniesione zostały celem przedstawienia oferty dla klientów o zakresie wykonywanych usług. Poniesienie niniejszych wydatków było związane zatem z zabezpieczeniem źródła przychodów. Reasumując powyższe, należy uznać, iż Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu odpisy amortyzacyjne które są naliczone od wartości początkowej przyjętych do użytkowania jako ekspozycje handlowe obiektów budowlanych tj. altanki oraz basenu niezadaszonego, które to obiekty budowlane Wnioskodawca ma zamiar oferować potencjalnym klientom jako zakres wykonywanych przez Niego usług. Bez znaczenia natomiast w przedmiotowej sprawie jest fakt, iż Wnioskodawca jest tylko właścicielem prawa użytkowania wieczystego działki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w związku z zamiarem rozszerzenia działalności gospodarczej o wykonywanie budynków letniskowych, altanek z zagospodarowaniem terenu, między innymi budowaniem basenów w celach ekspozycyjnych na nieruchomości na której prowadzona jest działalność gospodarcza (do której przysługuje Wnioskodawcy własność prawa użytkowania wieczystego) wybudował altanę oraz niezadaszony basen. Dzięki temu potencjalni inwestorzy będą mogli zapoznać się z zakresem świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Zwrot "w celu" użyty w ww. przepisie oznacza, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź też ewentualnie zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodu. Definicja kosztów wskazuje ponadto, że kosztami mogą być wydatki o bardzo zróżnicowanej naturze, gdyż mogą to być wydatki bezpośrednio, jak również pośrednio związane z celem, jakim jest uzyskanie przychodu. W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza można zatem przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Amortyzacji podlegają również, zgodnie z art. 22a ust. 2 ustawy, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

Zgodnie z art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, aby dany składnik majątkowy mógł być uznany za środek trwały musi posiadać cechy wymienione w art. 22a ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc być kompletnym i zdatnym do użytku, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, składnik ten musi być także wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. W omawianym przepisie, ustawodawca posługuje się wyrażeniami "wykorzystywane przez podatnika na potrzeby" oraz "prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą". Wyrażenia te wskazują na to, że dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od tej grupy składników majątkowych musi wiązać się z wykorzystywaniem (używaniem) ich przez podatnika. Przywołany warunek wykorzystania przedmiotu amortyzacji wiąże się z zachowaniem podmiotu, w takim sensie, że jest wyrażeniem faktycznego działania, a więc pobieraniem pożytków w ramach prowadzonej działalności.

W kontekście powyższego, na podstawie treści wniosku stwierdzić należy, iż wytworzone przez Wnioskodawcę w miejscu prowadzenia działalności - altana i basen niezadaszony, będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, poprzez nadaną im przez Wnioskodawcę - funkcję reklamową dotyczącą ekspozycji oferowanych przez Wnioskodawcę usług. O ile zatem Wnioskodawca zakłada, że składniki te jako kompletne i zdatne do użytku, będą wykorzystywane przez Niego w działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż rok, wówczas spełniać będą przesłanki do uznania ich za środki trwałe.

Zatem wydatki poniesione na przykładowe realizacje oferowanych usług w postaci altanki i basenu niezadaszonego, stanowiące stałą ekspozycję w miejscu prowadzenia działalności Wnioskodawcy, mogą być odnoszone w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od prawidłowo ustalonej wartości początkowej środków trwałych.

Podkreślić przy tym należy, że interpretację indywidualną wydano wyłącznie w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę, natomiast w toku prowadzonego postępowania podatkowego lub kontrolnego właściwy organ prowadzi postępowanie dowodowe w celu ustalenia stanu faktycznego, który rzeczywiście zaistniał. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa, tut. organ podatkowy, nie jest uprawniony do prowadzenia postępowania dowodowego zmierzającego do zbierania materiałów dowodowych w sposób odpowiadający dyspozycji art. 187 w związku z art. 122 Ordynacji podatkowej. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.