ITPB1/415-977/12/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2012 r. (data wpływu 7 września 2012 r.), uzupełnionym w dniu 14 września 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 7 września 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 14 września 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie usług promocyjno-marketingowych dla przedsiębiorstwa produkcyjnego. Świadczy Pan również usługi pośrednictwa w sprzedaży produktów. W celu zwiększenia sprzedaży towarów, a także w celu mobilizacji współpracowników i kontrahentów uzgodnił Pan z danym przedsiębiorstwem, iż w sytuacji, w której przekroczą oni określony kwotowo poziom zakupu towarów w reprezentowanym przez Pana przedsiębiorstwie produkcyjnym, otrzymają oni nagrody w postaci zagranicznych wycieczek turystycznych. Koszt nagród będzie finansowany przez Pana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Przedsiębiorstwo produkcyjne nie będzie partycypowało w kosztach, ani nie dokona zwrotu środków wydatkowanych przez Pana na zakup nagród. Posiada Pan regulamin, zgodnie z którym przyznawane są powyższe nagrody. Z regulaminu wynika, że przekroczenie określonego pułapu zakupów uprawnia kontrahentów do otrzymania określonych nagród. Wskazuje Pan, że przyznawane przez Niego zgodnie z regulaminem nagrody, skłaniają kontrahentów do wyboru produktów produkowanych przez przedsiębiorstwo reprezentowane przez Pana, spośród wielu innych oferowanych na rynku. Powyższe wpływa zaś na osiąganie przychodów przez Pana, gdyż Jego wynagrodzenie jest wynagrodzeniem prowizyjnym, które zależne jest od sprzedaży osiąganej, a tym samym od skuteczności podejmowanych przez Niego działań marketingowo-reklamowych. Koszt poniesionych wydatków związanych z zakupem nagród, na podstawie faktur VAT zamierza Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione na zakup nagród, w postaci zagranicznych wycieczek turystycznych, dla kontrahentów, którzy przekroczą przewidziany w regulaminie pułap zakupu towarów w reprezentowanym przez Pana przedsiębiorstwie produkcyjnym, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługuje Mu prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatków, które są kosztami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Katalog zawarty w art. 23 enumeratywnie wylicza koszty, które nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Pośród wymienionych w art. 23 kosztów nie wymieniono kosztu związanego z zakupem nagród dla kontrahentów, w formie zagranicznych wycieczek turystycznych. Ze względu na powyższe stwierdza Pan, iż koszty poniesione na organizację zagranicznych wycieczek turystycznych, mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów. Zaliczenie tychże wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest możliwe na podstawie art. 22 ust. 1 ww. ustawy, bowiem koszty ponoszone na zakup nagród dla kontrahentów, w postaci zagranicznych wycieczek turystycznych, mają na celu osiągnięcie przychodów. Przyznawane przez Pana zgodnie z regulaminem nagrody, skłaniają kontrahentów do wyboru produktów produkowanych przez przedsiębiorstwo reprezentowane przez Pana spośród wielu innych oferowanych na rynku. Powyższe wpływa zaś na osiąganie przychodów przez Pana, gdyż jego wynagrodzenie jest wynagrodzeniem prowizyjnym, które zależne jest od sprzedaży osiąganej przez Pana, a tym samym od skuteczności podejmowanych przez Pana działań marketingowo-reklamowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Tak więc, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, musi on spełniać łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny, a więc bezzwrotny,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie jest kosztem wymienionym w art. 23 ust. 1 ustawy,

* został właściwie udokumentowany.

Jednocześnie należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Ze złożonego wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie usług promocyjno-marketingowych, również usług pośrednictwa w sprzedaży produktów. Powyższe usługi świadczy Pan obecnie na rzecz przedsiębiorstwa produkcyjnego, z którym ustalił, iż w celu zwiększenia sprzedaży towarów, a także w celu mobilizacji współpracowników i kontrahentów, w sytuacji w której przekroczą oni określony kwotowo poziom zakupu towarów, otrzymają oni nagrody. Koszt nagród będzie finansowany przez Pana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Przedsiębiorstwo produkcyjne nie będzie partycypowało w kosztach, ani nie dokona zwrotu środków wydatkowanych przez Pana na zakup nagród.

Mając na uwadze brzmienie analizowanego przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz kierując się treścią wniosku, a zwłaszcza zawartego w nim oświadczenia, że przyznawane przez Pana zgodnie z regulaminem nagrody, skłaniają kontrahentów do wyboru produktów produkowanych przez przedsiębiorstwo reprezentowane przez Pana spośród wielu innych oferowanych na rynku, co z kolei wpływa na osiągane przez Pana przychody, gdyż Jego wynagrodzenie jest wynagrodzeniem prowizyjnym, które zależne jest od sprzedaży danych produktów, a tym samym od skuteczności podejmowanych przez Pana działań marketingowo-reklamowych, należy uznać, że opisany wydatek na nabycie nagród może stanowić koszt uzyskania przychodu. Wskazał Pan bowiem, że celem poniesienia wydatku będzie zwiększenie sprzedaży produktów oferowanych przez reprezentowane przez Pana przedsiębiorstwo, a co za tym idzie uzyska Pan większą prowizję, tj. przychód z działalności gospodarczej. Ponadto wydatek ten nie został wymieniony w art. 23 ww. ustawy. Przy czym podkreślić należy, że wykazanie związku wydatku na zakup nagród z działalnością gospodarczą oraz jego wpływu na wysokość osiągniętych przychodów spoczywa na podatniku, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii. Interpretację indywidualną wydaje się bowiem wyłącznie w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę, natomiast w toku prowadzonego postępowania podatkowego lub kontrolnego właściwy organ prowadzi postępowanie dowodowe w celu dokładnego ustalenia stanu faktycznego, który rzeczywiście zaistniał.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.