ITPB1/415-970/09/HD - Skutki podatkowe wystąpienia wspólnika ze spółki komandytowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2009 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 5 marca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wystąpienia wspólnika (osoby fizycznej) ze spółki komandytowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wystąpienia wspólnika (osoby fizycznej) ze spółki komandytowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 23 listopada 2009 r. ze Spółki komandytowej wystąpił jeden ze wspólników. W związku z jego odejściem, wyceniono jego udziały kapitałowe na kwotę 2.080.000 zł, z tego wypłacono w dniu 23 listopada 2009 r. kwotę 780.000 zł i nie pobrano zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. W dniu 10 grudnia 2009 r. nie wypłacono wspólnikowi następnej raty zaliczając ją na należny podatek w wysokości 18 % od wypłaconej kwoty w listopadzie i grudniu. Następne raty będą wypłacane również po pomniejszeniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, powinna pobrać od wypłaconego byłemu wspólnikowi udziału kapitałowego w momencie wypłaty zaliczki w wysokości najniższej stawki określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. 18 % w 2009 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka komandytowa zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako dokonująca zwrotu występującemu z tej Spółki wspólnikowi wartości udziału kapitałowego, zobowiązana jest, jako płatnik, do poboru zaliczki na podatek dochodowy z tytułu świadczeń określonych art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Momentem decydującym dla określenia wysokości zaliczki na podatek jest moment wypłacenia dochodu, od którego należna jest zaliczka na podatek. W 2009 r. zaliczkę na podatek, zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od osób fizycznych, pobiera się w wysokości 18 %.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W świetle postanowień art. 4 § 1 pkt 1 i art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), spółka komandytowa jest spółką osobową.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są:

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei w myśl art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zauważyć przy tym należy, iż zawarte w ww. przepisie wyliczenie praw majątkowych nie stanowi katalogu zamkniętego. Należy zatem przyjąć, iż do katalogu praw majątkowych objętych zakresem regulacji art. 18 ww. ustawy, można zaliczyć także inne prawa, nie wymienione w tym przepisie.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są przychody otrzymane w związku ze zwrotem udziałów lub wkładów w spółdzielni albo wkładów w spółce osobowej, do wysokości wniesionych udziałów lub wkładów do spółdzielni albo wkładów do spółki osobowej.

Z brzmienia powyższego przepisu wynika zatem, że nie istnieje obowiązek uiszczenia podatku dochodowego w przypadku zwrotu wkładów w spółce osobowej, do wysokości wniesionych do niej wkładów. Natomiast nadwyżka ponad wysokość wniesionych wkładów, wypłacona wspólnikowi występującemu ze spółki osobowej, stanowi przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (art. 42 ust. 1 ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 23 listopada 2009 r. ze Spółki komandytowej wystąpił jeden ze wspólników (osoba fizyczna). W związku z jego odejściem, wyceniono jego udziały kapitałowe na kwotę 2.080.000 zł, z tego wypłacono w dniu 23 listopada 2009 r. kwotę 780.000 zł i nie pobrano zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. W dniu 10 grudnia 2009 r. nie wypłacono wspólnikowi następnej raty zaliczając ją na należny podatek w wysokości 18 % od wypłaconej kwoty w listopadzie i grudniu. Następne raty będą wypłacane również po pomniejszeniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższych regulacji prawnych stwierdzić należy, iż w wyniku wypłaty udziału kapitałowego na rzecz występującego ze Spółki komandytowej wspólnika (ponad kwotę zwróconego wkładu), powstaje u niego dochód podlegający opodatkowaniu, którego źródłem są prawa majątkowe przysługujące wspólnikowi z tytułu uczestnictwa w tej Spółce. Dochód ten jest zwolniony od opodatkowania do wysokości wniesionego do spółki wkładu. Nadwyżka podlega zaś opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Spółka komandytowa, dokonująca wypłaty wartości ustalonego udziału kapitałowego występującemu z tej Spółki wspólnikowi, obowiązana jest - jako płatnik, do poboru zaliczki na

Momentem decydującym dla określenia wysokości zaliczki na podatek jest moment wypłacenia (postawienia do dyspozycji) dochodu, od którego należna jest zaliczka na podatek. Wysokość pobieranej zaliczki od dnia 1 stycznia 2009 r., zgodnie z art. 27 ust. 1 w związku z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynosi 18 %. Zatem Spółka komandytowa dokonująca wypłaty nadwyżki udziału kapitałowego ponad wartość wniesionych wkładów wspólnikowi występującemu ze spółki, jako płatnik podatku dochodowego, zobowiązana jest pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek od dochodu w wysokości 18 % w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wpłaty.

W zaprezentowanym przez Spółkę stanowisku w sprawie nie uwzględniono zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wobec tego należało uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.