ITPB1/415-948/10/PSZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 4 stycznia 2011 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB1/415-948/10/PSZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2010 r. (data wpływu 11 października 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pani mąż będąc kawalerem zakupił samochód osobowy za cenę 42 800 zł. Samochód ten wykorzystywał do prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Po zawarciu związku małżeńskiego auto pozostało składnikiem odrębnym majątku męża, ponieważ nie zawarliście Państwo małżeńskiej umowy majątkowej rozszerzającej współwłasność. W dniu 30 czerwca 2010 r. Pani mąż wycofał całkowicie zamortyzowany samochód ze swojej działalności i przekazał na cele prywatne. 13 lipca 2010 r. w drodze darowizny z ceną rynkową 13 000 zł przekazał ten samochód Pani. 26 lipca 2010 r. przyjęła Pani ww. samochód do używania w swojej nowoutworzonej działalności i wprowadziła go do ewidencji środków trwałych. Wartość początkowa określona została zgodnie z umową darowizny. Odpisy amortyzacyjne zgodnie z art. 22j ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który dla używanych środków transportu po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji środków danego podatnika zezwala na ustalenie indywidualnej stawki amortyzacyjnej, z okresem amortyzacji nie krótszym niż 30 dni.

Pani mąż nadal prowadzi swoją działalność gospodarczą. Od chwili zawarcia małżeństwa istnieje między państwem ustawowa wspólność majątkowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Według jakiej wartości powinien być wprowadzony do ewidencji środków trwałych samochód, będący składnikiem majątku odrębnego Pani męża, który otrzymała Pani w drodze darowizny, a który został całkowicie zamortyzowany, od której naliczone odpisy amortyzacyjne będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w Pani działalności gospodarczej. Czy powinna to być wartość rynkowa z dnia nabycia, od której odpisy amortyzacyjne naliczane będą od nowa, czy wartość początkowa określona w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Pani męża.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy samochód został zakupiony przed zawarciem małżeństwa stanowi on odrębny składnik majątku. Po wycofaniu go z działalności gospodarczej i wykreśleniu z ewidencji środków trwałych został on przekazany na potrzeby prywatne. Zawarta między Państwem umowa darowizny skutecznie przeniosła na Panią własność samochodu, który został przyjęty do używania w nowoutworzonej działalności. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wartość początkową środków trwałych w razie nabycia w drodze darowizny uważa się wartość rynkową w dniu nabycia. Jednocześnie zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych nabytych nieodpłatnie z wyjątkiem nabytych w drodze darowizny. Jak z tego wynika samochód nabyty w drodze darowizny, który wykorzystuje Pani do działalności gospodarczej może być amortyzowany. Pani wątpliwość powstała w związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególny sposób traktuje składniki majątkowe małżonków. Przepisy tej ustawy przewidują pewne przypadki, w których powinna mieć miejsce kontynuacja dotychczasowej amortyzacji (art. 22g ust. 12-14b). Jednak żaden z tych przypadków nie dotyczy Pani sytuacji. Oboje wraz z mężem prowadzą Państwo samodzielnie działalność gospodarczą. Nastąpiło natomiast przeniesienie samochodu z działalności Pani męża na Pani działalność. W związku z powyższym uważa Pani, że w tej sytuacji słuszne jest przyjęcie do amortyzacji wartości rynkowej z dnia nabycia w drodze darowizny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.

maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.

inne przedmioty

* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przepis art. 22g ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r., stanowi, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

1. w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia,

1a) w razie częściowo odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu, określonego w art. 11 ust. 2b,

2.

w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia,

3.

w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości,

4.

w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu,

5.

w razie otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej, z zastrzeżeniem ust. 14b, ustaloną przez podatnika wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Z treści art. 22g ust. 12 ustawy wynika, że w razie zmiany formy prawnej a także połączenia lub podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego.

Przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie:

1)

podjęcia działalności przez podmiot po przerwie trwającej nie dłużej niż 3 lata,

2)

zmiany formy prawnej prowadzonej działalności, polegającej na połączeniu lub podziale dotychczasowych podmiotów albo zmianie wspólników spółki nie będącej osobą prawną,

3)

i 4) uchylone

5)

zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków

* jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu), o czym stanowi art. 22g ust. 13 ww. ustawy.

Podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7 (art. 22h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jak więc wynika z art. 22h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podmiot powstały w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13 tej ustawy, powinien dokonywać odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuować metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot, w którym środki trwałe były dotychczas wykorzystywane.

Możliwe jest jedynie stosowanie podwyższonych lub obniżonych stawek amortyzacyjnych, przewidzianych w art. 22i ust. 2-7 ww. ustawy.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

* nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub

* dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub

* nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku,

W związku z powyższym odpisy amortyzacyjne mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w Pani działalności gospodarczej.

Ze złożonego wniosku wynika, że w prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej mąż Pani wykorzystywał samochód, który został wpisany do ewidencji środków trwałych. Przedmiotowy samochód został wycofany z ewidencji środków trwałych a następnie przekazany został Pani w formie darowizny. Samochód zaliczyła Pani do środków trwałych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż wycofanie samochodu z ewidencji środków trwałych przez jednego z małżonków, i wprowadzenie go do ewidencji środków trwałych drugiego małżonka, w czasie prowadzenia działalności gospodarczej przez oboje, nie wyczerpuje znamion art. 22g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Niezależnie od tego, że środek trwały w firmie darczyńcy został w pełni zamortyzowany, za podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych należy przyjąć wartość środka trwałego na dzień dokonania darowizny środka wg cen rynkowych, chyba że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości - zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią tego przepisu, wartością początkową jest cena rynkowa z dnia nabycia, tym samym ustalenie wartości winno być dokonane z tą samą datą, co dokument dotyczący darowizny.

Stosownie do art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Natomiast w myśl przepisu art. 889 wyżej cytowanej ustawy nie stanowią darowizny następujące bezpłatne przysporzenia:

1.

gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami kodeksu;

2.

gdy kto zrzeka się prawa, którego jeszcze nie nabył albo które nabył w taki sposób, że w razie zrzeczenia się prawo jest uważane za nie nabyte.

Podstawowym elementem darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w przyszłości. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony.

Zaznaczyć należy, iż tutejszy organ podatkowy nie oceniał prawidłowości (skuteczności) zawarcia umowy darowizny pomiędzy małżonkami. Kwestię tę regulują przepisy prawa cywilnego, które nie są przepisami podatkowymi, wobec czego tut. organ nie posiada kompetencji do ich interpretacji w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl