ITPB1/415-943/09/WM - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu naliczonego podatku VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2009 r. (data wpływu 4 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku VAT naliczonego - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku VAT naliczonego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami jubilerskimi oraz wynajmu lokali użytkowych. W zakresie podatku od towarów i usług spółka jest podatnikiem VAT czynnym, zobowiązanym do składania miesięcznych deklaracji dla podatku od towarów i usług. W roku podatkowym 2009 Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych, od dochodu opłaca podatek dochodowy od osób fizycznych wg stawki podatkowej w wysokości 19 %. Spółka jawna w roku 2005 i 2006 nabyła od podatników VAT czynnych trzy samochody osobowe, których nabycie było udokumentowane fakturami VAT. Na podstawie art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług spółka odliczyła od podatku należnego podatek naliczony w następujących okresach rozliczeniowych:

Przedmiotowe samochody osobowe po zarejestrowaniu oraz przyjęciu do użytkowania były przez spółkę użytkowane przy prowadzeniu działalności gospodarczej do miesiąca lutego 2009 r., w którym to miesiącu wyżej wymienione samochody zostały sprzedane osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej za poniżej wymienione kwoty brutto, z jednoczesnym wskazaniem w fakturach VAT dokumentujących sprzedaż, że przedmiotowa sprzedaż na podstawie § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336 z późn. zm.) - jest zwolniona od podatku od towarów i usług, tj:

Na wniosek spółki w dniu 20 listopada 2009 r. Minister Finansów reprezentowany przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wydał jej interpretację indywidualną, stwierdzając między innymi, iż spółka z tytułu sprzedaży opisanych powyżej samochodów osobowych zobowiązana jest do korekty podatku naliczonego za miesiąc luty 2009 r. na podstawie art. 97 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Spółka zastosowała do niniejszej interpretacji i w miesiącu listopadzie 2009 dokonała korekty podatku naliczonego za miesiąc luty 2009 r., wskazując w poz. 50 deklaracji dla podatku o towarów i usług, iż pomniejsza podatek naliczony za miesiąc luty 2009 r. o kwotę 4.494 zł oraz wpłaciła w miesiącu listopadzie 2009 r. kwotę 4.494 zł na rachunek bankowy właściwego urzędu skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy poniesiony przez spółkę jawną w miesiącu listopadzie 2009 r. wydatek w kwocie 4.494 zł z tytułu korekty podatku naliczonego za miesiąc luty 2009 r. - która to kwota została wpłacona w miesiącu listopadzie 2009 r. na rachunek bankowy właściwego dla Wnioskodawcy urzędu skarbowego - ma prawo Wnioskodawca w miesiącu listopadzie 2009 r. zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, z treści art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż do kosztów uzyskania przychodu nie zalicza się podatku naliczonego. W przedmiotowej sprawie spółka jawna o podatek naliczony miała prawo wyłącznie powiększyć wartość początkową przyjętych w roku 2005 i 2006 do użytkowania opisanych powyżej samochodów osobowych. Dokonana przez spółkę jawną korekta podatku naliczonego za miesiąc luty 2009 r. w miesiącu listopadzie 2009 r. na kwotę 4.494 zł, po sprzedaży przedmiotowego samochodu osobowego, zdaniem Wnioskodawcy nie może zwiększyć wartości początkowej środków trwałych przyjętych do użytkowania w roku 2005 i 2006 r. Należy nadmienić, iż z orzecznictwa sądów administracyjnych wynika, iż możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodu uzależniona jest od łącznego spełnienia trzech przesłanek: koszty te muszą być faktycznie poniesione, ich poniesienie musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodów oraz musi istnieć związek między poniesionym kosztem, a przychodem. Ponadto wydatek nie może być wymieniony w katalogu wydatków nie zaliczanych do kosztów uzyskania przychodu z art. 23 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowy wydatek tych przesłanek nie spełnia. Z uwagi na powyższe nie przysługuje mu prawo zaliczenia niniejszego wydatku w kwocie 4.494 zł w miesiącu listopadzie 2009 r. do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie wskazać należy, że jak wynika z dołączonej do wniosku interpretacji indywidualnej z zakresu podatku od towarów i usług, podstawą prawną dokonania korekty w zakresie tego podatku nie jest podany w treści wniosku art. 97 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, lecz art. 91 ust. 7 tejże ustawy. Spółka zastosowała się do powyższej interpretacji indywidualnej i w listopadzie 2009 r. dokonała korekty podatku VAT naliczonego za miesiąc luty 2009 r. (pomniejszyła podatek naliczony za ten miesiąc o kwotę 4.494 zł) oraz dokonała wpłaty w kwocie 4.494 zł na konto właściwego urzędu skarbowego.

Rozpatrując możliwość zaliczenia powyższej kwoty do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej należy odnieść się do ogólnej zasady dotyczącej kosztów, wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym wyżej przepisie ustawodawca nie wymienia enumeratywnie, jakie konkretne wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Wskazuje jedynie, że aby określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu:

Ponadto wydatek taki musi być udokumentowany prawidłowo oraz w sposób nie budzący wątpliwości.

Zwrot "w celu" użyty w ww. przepisie oznacza, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź też ewentualnie zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodu. Definicja kosztów wskazuje ponadto, że kosztami mogą być wydatki o bardzo zróżnicowanej naturze, gdyż mogą to być wydatki bezpośrednio, jak również pośrednio związane z celem, jakim jest uzyskanie przychodu. W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ze względu na różnorodność występujących sytuacji, zaliczenie konkretnego wydatku do kosztów uzyskania przychodów powinno być każdorazowo oceniane indywidualnie w aspekcie: całokształtu prowadzonej działalności gospodarczej, okoliczności, które przyczyniły się do powstania wydatku, końcowego rachunku ekonomicznego.

Stosownie do zapisów art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników, którzy zgodnie z obowiązującymi ich zasadami rachunkowości sporządzają sprawozdanie finansowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. c) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 22a-22o, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji - w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 23 ust. 3c ustawy, przepis ust. 1 pkt 43 lit. c) stosuje się odpowiednio w przypadku zmiany prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z dyspozycji powołanych przepisów wynika, że istnieje możliwość zaliczenia bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów podatku VAT, który nie został uwzględniony w wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, w tej części, w jakiej podatek ten został skorygowany na podstawie art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż wydatek o którym mowa we wniosku ma związek z korektą podatku od towarów i usług naliczonego przy zakupie samochodów będących środkami trwałymi w spółce. Przy ustalaniu ich wartości początkowej nie uwzględniono kwoty odliczonego wówczas w prawidłowej wysokości podatku VAT naliczonego. Jednakże, zgodnie z treścią interpretacji indywidualnej z zakresu podatku od towarów i usług - zobowiązany był Pan do dokonania korekty tego podatku na podstawie art. 91 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Sytuacja ta odpowiada więc dyspozycji art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. c) w zw. z art. 23 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro zaś korekta podatku naliczonego dotyczy zakupionych przez spółkę samochodów zaliczonych do środków trwałych, to nie sposób uznać, iż poniesiony wydatek nie miał związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Reasumując, naliczony podatek od towarów i usług, objęty dyspozycją art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (nieuwzględniony w wartości początkowej sprzedanych uprzednio środków trwałych), może stanowić koszt uzyskania przychodów.

Wnioskodawca ustalając wysokość kosztów uzyskania przychodów z tego tytułu, powinien mieć oczywiście na uwadze zapisy art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zgodnie z którym zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat, tj. proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku spółki osobowej.

Jeżeli przy ustalaniu wysokości dochodu, a tym samym podstawy opodatkowania za luty 2009 r. przyjęto nieprawidłową wysokość kosztów uzyskania przychodów (nie uwzględniono przy sprzedaży środków trwałych nienależnie odliczonego podatku VAT), to tę wartość należy skorygować - ustalić koszt podatkowy we właściwej wysokości. Jeżeli więc zgodnie z interpretacją indywidualną z zakresu podatku od towarów i usług, spółka zobowiązana była do dokonania korekty podatku VAT naliczonego za miesiąc luty 2009 r. - wydatek wynikający z powyższej korekty należy uwzględnić w kosztach uzyskania przychodu za ten miesiąc.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.