ITPB1/415-933/11/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2011 r. (data wpływu 6 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu czynszu najmu samochodu osobowego wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 6 września 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu czynszu najmu samochodu osobowego wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów oraz działalności agentów zajmujących się sprzedażą towarów różnego rodzaju. Jest Pan opodatkowany na zasadach ogólnych (podatkowa książka przychodów i rozchodów) oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej podpisał Pan umowę z firmą (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością), zgodnie z którą wykonuje czynności doradcy ds. rynku usług kurierskich na określonym przez tę firmę terenie działania. Nie posiada Pan żadnych składników majątku objętych ewidencją środków trwałych. W celu bardziej efektywnego wykonania czynności objętych umową, spółka przekazała Panu samochód osobowy, komputer oraz telefon komórkowy. Przekazane do Pana dyspozycji składniki są własnością zleceniodawcy, który ponosi wszelkie koszty związane z ich bieżącą eksploatacją (przeglądy, naprawy, paliwo, ubezpieczenia itp.). Z tytułu używania ww. rzeczy ponosi Pan na rzecz zleceniodawcy miesięczną zryczałtowaną opłatę w kwocie 1.050 zł netto plus VAT za samochód osobowy, a z tytułu pozostałych rzeczy 450 zł netto plus VAT. Płatność z tego tytułu następuje na koniec okresu rozliczeniowego jakim jest miesiąc, na podstawie wystawionej przez zleceniodawcę faktury VAT. Ponadto jako użytkownik ww. składników ponosi Pan pełną odpowiedzialność materialną za przekazane mienie. Do kosztów uzyskania przychodów zalicza Pan kwotę najmu samochodu osobowego, który nie stanowi Pana własności, do wysokości limitu wynikającego z prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatek związany z najmem samochodu osobowego niestanowiącego składnika majątku Pana firmy (nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych), używanego na podstawie zawartej umowy najmu, może stanowić koszt uzyskania przychodów w całej wysokości wynikającej z wystawionej faktury VAT, czy jest Pan zobowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu tego samochodu i zaliczać do kosztów podatkowych w ramach określonego limitu.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt używania samochodu osobowego (najem) niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uważa Pan, że nie ma znaczenia fakt, iż pozostałe wydatki eksploatacyjne związane z używaniem tego pojazdu ponosi zleceniodawca, gdyż koszty używania cudzej rzeczy obejmują według Pana również wynagrodzenie za korzystanie z tej rzeczy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu. Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

W myśl przepisu art. 23 ust. 5 wyżej cytowanej ustawy przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 36 i 46, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu obowiązana jest osoba używająca tego pojazdu. W razie braku tej ewidencji wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu używania samochodów na potrzeby podatnika nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Ewidencja przebiegu pojazdu, o której mowa w ust. 5, powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za 1 km przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za 1 km przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane (art. 23 ust. 7 ustawy).

Zatem warunkiem zaliczenia wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego do kosztów uzyskania przychodów jest prowadzenie przez podatnika ewidencji przebiegu pojazdu. Brak ewidencji przebiegu pojazdu lub prowadzenie tej ewidencji w sposób nie pozwalający na stwierdzenie ww. warunków powoduje, iż wydatek poniesiony z tytułu używania samochodu osobowego niestanowiacego składnika majątku podatnika, nie może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Pamiętać przy tym należy, iż prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu nie zwalnia podatnika z obowiązku posiadania dowodów poniesienia wydatków.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności podpisał Pan umowę ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, na podstawie której wykonuje na rzecz spółki czynności doradcy ds. rynku usług kurierskich. W celu bardziej efektywnego wykonania czynności objętych umową, spółka przekazała Panu do używania na podstawie umowy najmu m.in. samochód osobowy. Z tytułu jego używania ponosi Pan na rzecz spółki opłatę w wysokości 1.050 zł plus VAT.

Z treści zawartego we wniosku pytania wynika, iż wątpliwości Pana dotyczą zasad zaliczania do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków z tytułu uiszczanego czynszu w związku z używaniem samochodu osobowego na podstawie umowy najmu.

Powołane powyżej przepisy stanowią o wydatkach z tytułu używania samochodu.

Ponieważ ustawodawca na gruncie prawa podatkowego nie definiuje pojęcia "wydatków z tytułu używania" należy się odwołać do Słownika języka polskiego, w którym, przez "wydatek" rozumie się "sumę, która ma być wydana" lub "sumę wydaną na coś", natomiast "używać" oznacza "stosować coś, użytkować, posługiwać się czymś, robić z czegoś użytek" (Słownik Współczesnego Języka Polskiego pod. red. Bogusława Dunaja, Warszawa 1996, s. 1200 i 1262). Są to zatem wszelkie sumy wydane w związku z posługiwaniem się rzeczą, korzystaniem z rzeczy.

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uznać należy, iż będą to wszelkie wydatki, które podatnik ponosi w związku z wykorzystywaniem samochodu osobowego dla potrzeb podatnika - podmiotu gospodarczego, np. takie jak: zakup paliwa, kosztów drobnych napraw i części zamiennych, przeglądów technicznych, opłat parkingowych oraz za przejazd autostradą, pod warunkiem ich zgodnego z przepisami udokumentowania. Również wydatki z tytułu czynszu za najem, jako opłata za możliwość korzystania z rzeczy, mieszczą się w tym pojęciu.

Mając powyższe na uwadze, w przypadku najmu samochodu osobowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej, może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poniesione i udokumentowane wydatki z tytułu czynszu za najem samochodu - jednak wyłącznie do wysokości nie wyższej niż odpowiadająca kwocie wynikającej z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, pod warunkiem prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Wydatki, o których mowa we wniosku należy zatem ująć w tej ewidencji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.