ITPB1/415-928/09/PSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pan, przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2009 r. (data wpływu 30 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatku poniesionego na nabycie programu komputerowego - jest prawidłowe.

W dniu 30 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatku poniesionego na nabycie programu komputerowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny.

W październiku Spółka Jawna, której jest Pan współwłaścicielem, zakupiła S. Jest to program komputerowy do projektowania w wymiarze 3D. Program zakupiony został od jego dystrybutora - firmy z K. Twórcą programu jest firma "D" z siedzibą w USA.

Oprócz oprogramowania, wartego ponad 3.500 zł netto, Spółka zakupiła usługę subskrypcji na 1 rok (aktualizacje oprogramowania, telefoniczna pomoc techniczna) oraz szkolenie podstawowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zakupiony S. należy potraktować jako wartość niematerialną i prawną, która podlega amortyzacji w okresie 24 miesięcy, czy też należy uznać, że Spółka dokonała zakupu egzemplarza utworu i koszty związane z zakupem programu są kosztem podatkowym w momencie ich poniesienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka dokonała zakupu egzemplarza utworu. Wejście w posiadanie programu komputerowego w drodze jego nabycia nie ma znamion ani umowy licencyjnej ani umowy przenoszącej prawa autorskie. Zakres uprawnień jakie przysługują nabywcy programu - Spółce, jest ograniczony do wykonywania tylko tych czynności związanych z programem, które są niezbędne do korzystania z programu komputerowego zgodnie z jego przeznaczeniem. Z każdym zakupem programu komputerowego wiąże się licencja. Spółka również otrzymała numer licencji przyznany przez dystrybutora programu, jednak w związku z tym faktem nie ponosi żadnych opłat licencyjnych. Jest to jedynie potwierdzenie, iż zakupiony egzemplarz utworu jest nabyty legalnie.

Z umowy licencyjnej zamieszczonej standardowo w formie elektronicznej w każdym zakupionym programie wynika iż: "Firma "D" lub jej licencjodawcy posiadają i zachowują wszelkie prawa autorskie, prawa do znaków towarowych, tajemnic handlowych i inne prawa własności dotyczące Oprogramowania oraz Dokumentacji. Oprogramowanie i dokumentacja są chronione prawami autorskimi i innymi prawami własności intelektualnej". Dokonując zakupu programu bez przeniesienia praw autorskich Spółka jest jedynie użytkownikiem programu. Nie ma prawa do dokonywania zmian w programie wykraczającym poza zwykłe użytkowanie, nie ma prawa do zwielokrotniania programu w całości lub w części ani do jego rozpowszechniania.

Wskazuje Pan, iż na temat licencji wypowiedział się również NSA w Warszawie w składzie Siedmiu Sędziów w wyroku FSA 2703 z dnia 24 listopada 2003 r. W rozpatrywanej sprawie licencja uprawniająca do korzystania z oprogramowania pochodziła od producenta, przybierając postać tzw. licencji celofanowej (licencja shrink-wrap) "stworzonej specjalnie dla ułatwienia zbytu oraz umocnienia pozycji dużych producentów i dystrybutorów oprogramowania".

I dalej: "Przyjmuje się <...>, że do zawarcia umowy-licencji dochodzi poprzez zakupienie przez przyszłego licencjobiorcę egzemplarza programu komputerowego szczelnie zapakowanego w firmowe pudełko najczęściej powleczone warstwą zabezpieczającego celofanu i rozerwanie tej powłoki w celu uzyskania dostępu do nośnika. Moment otwarcia opakowania uważa się za chwilę przyjęcia przez klienta warunków licencji, z którymi ma możliwość zapoznać się jeszcze przed dokonaniem tej czynności, ponieważ umieszczone są w opakowaniu w sposób widoczny dla potencjalnego nabywcy - przez celofan. W przypadkach takich to nie dystrybutor, czy dalszy sprzedawca udziela licencji na korzystanie przez użytkownika z tego programu, lecz sam producent. Dystrybutor w takim przypadku - będąc do tego uprawniony, w zakresie tegoż uprawnienia - sprzedaje egzemplarz oprogramowania na nośniku wraz z licencją producenta nie realizując żadnych uprawnień prawnoautorskich do tegoż programu.

W sytuacji takiej mamy niewątpliwie do czynienia z umową sprzedaży rzeczy (towaru) w postaci nośnika z programem zawieraną między uprawnionym do tego sprzedawcą a nabywcą, po czym dopiero z momentem otwarcia opakowania można rozważać zawarcie drugiej umowy - licencyjnej, określającej warunki korzystania z tego programu, pomiędzy producentem programu i nabywcą nośnika zawierającego ten program (co do tego, czy dochodzi do zawarcia tej drugiej umowy istnieją jednak w literaturze i judykaturze rozbieżne stanowiska)."

W umowie licencyjnej zamieszczonej w programie zawartej pomiędzy firmą "D" a użytkownikiem końcowym wpisano:

"Niniejsze warunki i postanowienia należy uważnie przeczytać przed otwarciem opakowania zawierającego Oprogramowanie oraz jego instalacją lub użyciem. Otwarcie opakowania zawierającego Oprogramowanie lub instalacja albo użycie Oprogramowania będą oznaczały zgodę na przestrzeganie wspomnianych warunków i postanowień. W przypadku nie wyrażenia zgody na warunki i postanowienia, należy jak najszybciej zwrócić opakowanie zawierające Oprogramowanie i towarzyszące mu artykuły (w tym materiały drukowane) w celu uzyskania zwrotu pieniędzy. Niniejszy dokument stanowi umowę licencyjną, a nie umowę sprzedaży".

Potwierdzenia słuszności swojego stanowiska Spółka uzyskała również trzykrotnie w październiku i listopadzie 2009 r. podczas rozmowy telefonicznej z konsultantami Krajowej Informacji Podatkowej.

Reasumując, zakupiony przez Spółkę program został zakupiony na własne potrzeby, na podstawie umowy przenoszącej własność egzemplarza utworu bez przejścia praw autorskich. Wydatek poniesiony na zakup programu komputerowego jest nabyciem egzemplarza utworu i jako taki, na podstawie art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi koszt uzyskania przychodu w dacie jego poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła, są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22b ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

Zgodnie z art. 22m ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 22ł ust. 1-3, okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych - od licencji (sublicencji) na programy komputerowe oraz od praw autorskich - nie może być krótszy niż 24 miesiące.

Programy komputerowe stanowią przedmiot prawa autorskiego. Stosownie do treści art. 65 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), w braku wyraźnego postanowienia o przeniesieniu prawa, uważa się, że twórca udzielił licencji. Umowa licencyjna jest to umowa, na podstawie której twórca uprawnia licencjobiorcę do korzystania z utworu w określony sposób. W odróżnieniu od umów o przeniesienie praw autorskich poprzez umowy licencyjne autor nie wyzbywa się autorskich praw majątkowych, a jedynie upoważnia do korzystania z utworu na określonym polu eksploatacji.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej "licencją", obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

W myśl art. 52 ust. 1 ww. ustawy jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do utworu. Natomiast w świetle art. 74 ust. 4 autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:

Z przedstawionego przez Pana stanu faktycznego wynika, iż Spółka, której jest Pan współwłaścicielem, zakupiła program komputerowy do projektowania w wymiarze 3D. Wraz z zakupionym programem Spółka otrzymała numer licencji przyznany przez dystrybutora programu. Oprócz oprogramowania, Spółka zakupiła usługę subskrypcji na 1 rok (aktualizacje oprogramowania, telefoniczna pomoc techniczna) oraz szkolenie podstawowe.

Mając powyższe na względzie, jeżeli w istocie jak wskazano to w złożonym wniosku, w związku z dokonanym nabyciem programu komputerowego nie doszło do przekazania na Spółkę żadnych praw autorskich, a jej wyłącznym, związanym z dokonaniem tej czynności prawnej uprawnieniem, jest jedynie możliwość korzystania z programu na własne potrzeby (w zakresie nie objętym prawami autorskimi), to nabyte przez niego prawo nie jest licencją, a tym samym nie jest podlegającą amortyzacji wartością niematerialną i prawną, o której mowa w art. 22b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie egzemplarza programu komputerowego mogą bezpośrednio stanowić koszt uzyskania przychodu prowadzonej przez Spółkę pozarolniczej działalności gospodarczej, potrącalny - zgodnie z art. 22 ust. 5c ww. ustawy - w dacie jego poniesienia.

Kosztem uzyskania przychodów będą również wydatki poniesione na subskrypcję (aktualizacje oprogramowania, pomoc techniczną, szkolenie podstawowe). Wydatki te - jako koszty pośrednie - także podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.