ITPB1/415-922/09/PSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2009 r. (data wpływu 27 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu naliczania odpisów amortyzacyjnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu naliczania odpisów amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pan rolnikiem posiadającym gospodarstwo rolne. Wskazuje Pan, iż przystąpił do programu różnicowania działalności pozarolniczej. Zakupił Pan nowy ciągnik o wartości 226.000 zł, z czego z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa otrzymał dofinansowanie w wysokości 100.000 zł. Nowy ciągnik zakupiony był na gospodarstwo rolne. Ciągnikiem uprawia Pan własną ziemię. Orka wynosi ok. 6 godziny, a upraw 4 godziny. W trakcie roku to jest cały czas jaki jest poświęcony na pracę w ciągnika w Pańskim gospodarstwie. Poza gospodarstwem świadczy Pan usługi związane z pozarolniczą działalnością gospodarczą (m.in. orka, podrywka, uprawa ziemi). Zaznacza Pan, iż jest to działalność sezonowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jaki sposób naliczać odpisy amortyzacyjne związane z dodatkową pozarolniczą działalnością gospodarczą.

Zdaniem Wnioskodawcy, w miesiącach, w których nie wykonuje prac związanych ze swoim gospodarstwem amortyzacja powinna być naliczona w pełnej wysokości. W miesiącach: lipiec, sierpień, wrzesień, tj. w miesiącach w których ciągnik wykorzystywany jest prywatnie i świadczy dodatkowo usługi, amortyzacja powinna być naliczana proporcjonalnie do ilości przepracowanych godzin.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą - stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Z treści powyższego przepisu wynika jednoznacznie, że amortyzacji podlegają rzeczy wskazane w tym przepisie wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy, tj. umowy leasingu.

Z treści złożonego wniosku wynika, że nabył Pan nowy ciągnik, który wykorzystywany jest zarówno w prowadzonej działalności gospodarczej, jak również we własnym gospodarstwie rolnym.

Ciągnik ten, nie będzie zatem wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Nie będzie także wynajmowany, nie zostanie również oddany do używania na podstawie innych umów wymienionych w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego przedmiotowy ciągnik nie może podlegać amortyzacji, a co za tym idzie, odpisy amortyzacyjne od jego wartości początkowej nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Również wydatek na zakup ciągnika nie będzie stanowił kosztów uzyskania przychodów, ponieważ - jak wynika z wniosku - jego zakup dokonany był dla potrzeb prowadzonego gospodarstwa rolnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20.