ITPB1/415-887c/11/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2011 r. (data wpływu 22 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym pismami z dnia 28 października 2011 r., z dnia 7 listopada 2011 r. i z dnia 21 listopada 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 22 sierpnia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 21 października 2011 r. Nr ITPB1/415-887/11-2/AD wezwano Pana do ich usunięcia. Wniosek uzupełniony został pismami z dnia 28 października 2011 r., z dnia 7 listopada 2011 r. i z dnia 21 listopada 2011 r.

Na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej dokonuje Pan obrotu samochodami oraz ich wynajmu. Jest Pan zarejestrowanym podatnikiem VAT. Jako dealer samochodowy ma prawo posiadania samochodów demonstracyjnych. Podpisał Pan umowę użyczenia z firmą "M." (centrala), na podstawie której otrzymał samochód osobowy bezpłatnie w celu przeprowadzenia jazd testowych. Celem prezentacji jest zainteresowanie i testowanie przez klienta ww. marki oraz klasy, co nie jest równoznaczne z zakupem pojazdu w Pana firmie. Z tytułu zawartej umowy użyczenia nie ma Pan obowiązku świadczenia usług na rzecz użyczającego. Zgodnie z zawartą umową użyczenia koszty eksploatacji samochodu pokrywa biorący w użyczenie. Zgodnie z § 3 ust. 1 umowy użyczenia: "Biorący w użyczenie zobowiązuje się przekazać pojazd do prowadzenia wyłącznie swoim pracownikom." Zgodnie z powyższym jazdy testowe dokonywane były przez Pana pracowników. Reasumując wszystkie koszty związane z transportem samochodu oraz jego użytkowaniem poniesione były przez pracowników działu handlowego i logistyki. Nadmienia Pan, iż dla ww. samochodu zaprowadzona została książka ewidencji przebiegu.

Ponadto wskazuje Pan, iż na podstawie dokumentu OT przyjął do użytkowania środki trwałe (samochód i nieruchomość), które następnie na podstawie umowy dzierżawy przekazał do odpłatnego wynajmu. Zarówno samochód jak i nieruchomość zostały przez Pana nabyte na własność, były kompletne i zdatne do użytku. Ich przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok. Są wykorzystywane przez Pana na potrzeby związane z prowadzoną działalnością. Jednocześnie podaje Pan, iż ww. środki trwałe w tym samym miesiącu zostały przekazane do odpłatnego wynajmu na podstawie zawartej umowy dzierżawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie czwarte. W pozostałym zakresie wniosek zostanie rozpatrzony odrębnymi pismami.

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca wskazuje, iż przez środki trwałe rozumie się takie aktywa przedsiębiorstwa które:

* stanowią własność lub współwłasność podatnika

* są nabyte lub wytworzone we własnym zakresie

* są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* mają przewidywany okres używania dłuższy niż rok

* są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo

* są oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Przed wprowadzeniem do użytkowania środka trwałego jednostka we własnym zakresie ocenia w jakim celu dokonała zakupu i jakiej dokona kwalifikacji w zakresie ewidencji.

Wobec powyższego Pana zdaniem w przypadku przyjęcia do użytkowania składnika majątku i w tym samym miesiącu oddania go do używania na podstawie umowy najmu lub dzierżawy można uznać go również za środek trwały i dokonywać odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;

* musi być należycie udokumentowany.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż na podstawie dokumentu OT przyjął Pan do użytkowania środki trwałe (samochód i nieruchomość), które wykorzystywane są na potrzeby związane z prowadzoną działalnością. Powyższe środki trwałe w tym samym miesiącu zostały przekazane do odpłatnego wynajmu na podstawie zawartej umowy dzierżawy. Zarówno samochód jak i nieruchomość zostały nabyte na własność, były kompletne i zdatne do użytku. Ich przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny wskazać należy co następuje.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą - stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

W myśl natomiast art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 EURO przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Na podstawie art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Natomiast stosownie do treści art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Jak wskazuje art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a i 22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się z ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o której mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Zgodnie zaś z art. 22n ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie braku ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane odpisy amortyzacyjne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Z treści zawartego we wniosku pytania oznaczonego Nr 4 wynika, iż wątpliwości Pana dotyczą możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych (samochód i nieruchomość), przekazanych do odpłatnego wynajmu na podstawie zawartej umowy dzierżawy.

Wskazać zatem należy, że zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca co do zasady uzależnia możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wykorzystania określonego środka trwałego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą podatnika. Nie odwołuje się natomiast do fizycznego wykorzystania danego środka trwałego konkretnie w siedzibie podatnika. Wprowadzenie przez ustawodawcę sformułowania "na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą" oznacza, że środek trwały musi służyć działalności gospodarczej podatnika, natomiast fizyczne używanie tego środka trwałego może mieć miejsce poza zakładem podatnika. Świadczy o tym zapis, iż amortyzacji podlegają również - po spełnieniu pozostałych warunków wymienionych w tym przepisie - budynki i środki transportu oddane do używania na podstawie m.in. umowy dzierżawy. Zatem amortyzacja dotyczy zarówno środków trwałych używanych w działalności gospodarczej, jak i wynajmowanych.

Wskazać również należy, iż katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, określony w art. 23 ust. 1 oraz treść art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie przewiduje wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów, odpisów amortyzacyjnych składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, jeżeli są one przedmiotem najmu.

Mając zatem na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w sytuacji przedstawionej we wniosku, gdy nabyte przez Pana środki trwałe zostaną ujęte w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, a odpisy amortyzacyjne będą dokonywane zgodnie z art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to ma Pan prawo zaliczyć odpisy amortyzacyjne od wymienionych we wniosku środków trwałych do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej. Przy czym nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych od wartości gruntu, a w przypadku samochodu osobowego, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy z tytułu jego zużycia, w części ustalonej od wartości początkowej tego samochodu (cena nabycia) przewyższającej równowartość 20.000 euro.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Niniejsza interpretacja nie dotyczy oceny czy wymienione we wniosku składniki majątku spełniają warunki do uznania ich za środki trwałe. Wskazać bowiem należy, że w postępowaniu o udzielenie pisemnej interpretacji organ podatkowy nie przeprowadza dowodów w rozumieniu art. 180 i następnych Ordynacji podatkowej i nie ocenia ich w myśl art. 191 ustawy, gdyż nie jest to postępowanie podatkowe. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Tym samym przedstawione stanowisko oparte zostało na oświadczeniu Wnioskodawcy, iż zarówno nabyty przez Niego samochód jak i nieruchomość spełniają określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wymogi uznania ich za środki trwałe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.