ITPB1/415-86a/10/PSZ - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2010 r. (data wpływu 1 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 1 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jako osoba fizyczna prowadzi Pan indywidualną działalność gospodarczą, z tytułu której opłaca podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach ogólnych, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. Działalność gospodarcza prowadzona jest od lat 90. W roku 2007 poza działalnością gospodarczą wraz z żoną zakupił Pan od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, na podstawie trzech osobnych aktów notarialnych trzy nieruchomości w postaci mieszkań. Nabycia mieszkań dokonano na prawach wspólności ustawowej. Zakup mieszkań został sfinansowany kredytami hipotecznymi zaciągniętymi dla każdej nieruchomości osobno.

W celu rozwoju firmy i zwiększenia dochodów podjął Pan decyzję o rozszerzeniu dotychczasowej działalności gospodarczej o wynajem mieszkań. W roku 2008 podjął Pan decyzję o odpłatnym wynajmie mieszkań na cele mieszkaniowe studentom. W tym celu zakupione w roku 2007 mieszkania poza działalnością gospodarczą w roku 2008 przyjęte zostały do użytkowania w działalności gospodarczej - wprowadzone zostały do ewidencji środków trwałych. Przyjmując mieszkania do ewidencji środków trwałych podjął Pan decyzję o dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych i zaliczaniu ich w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Wartość nieruchomości dla celów amortyzacji została określona na podstawie cen zakupu wynikających z aktów notarialnych. W aktach notarialnych oprócz lokalu mieszkalnego zostało również nabyte prawo wieczystego użytkowania gruntu. Podano przy tym ogólną wartość transakcji sprzedaży tj. łącznie cenę lokalu mieszkalnego oraz udziału w częściach wspólnych budynku i w prawie wieczystego użytkowania gruntu. W związku z zasadą zawartą w art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania.

W celu prawidłowego ustalenia wartości mieszkania oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu przyjęto następującą zasadę:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odpis amortyzacyjny od wprowadzonych do ewidencji środków trwałych mieszkań jest kosztem uzyskania przychodu... (pytanie oznaczone we wniosku numerem 1).

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpis amortyzacyjny stanowi koszt uzyskania przychodów, ponieważ ma związek z przychodem. W tym przypadku przychodem jest uzyskany czynsz za wynajem mieszkania na podstawie umowy najmu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.

Kwalifikując zatem wydatek w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, że spełnia on następujące warunki:

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

* wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą - stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1.

Stosownie do treści art. 22c ust. 1 pkt 2 ustawy, amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że jest Pan współwłaścicielem lokali mieszkalnych stanowiących odrębne nieruchomości, które wynajmowane są w ramach prowadzonej przez Pana pozarolniczej działalności gospodarczej. W roku 2008 r. nabyte lokale wprowadzone zostały do ewidencji środków trwałych i rozpoczął Pan naliczanie amortyzacji.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest m.in. pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż składniki majątku oddane do używania na podstawie umowy najmu, jeżeli przewidywany okres ich wykorzystywania jest dłuższy niż rok, są środkami trwałymi. Jeżeli tymi składnikami są lokale mieszkalne, to podlegają one amortyzacji, pod warunkiem, że podatnik podejmie decyzję o ich amortyzacji.

Tym samym odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej opisanych we wniosku lokali, dokonywane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 - 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.